Τι: ΤΡΩΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
Πότε: ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ / Έναρξη 21:30
Πού: Φεστιβάλ Δήμου Βύρωνα, στη Σκιά των Βράχων
Πληροφορίες: www.dimosbyrona.gr, www.festivalbyrona.gr / Θέατρα Βράχων: «Μελίνα Μερκούρη», «Άννα Συνοδινού» τηλ.: 210 7626438, 210 7626738.
Προπώληση: Δημαρχείο Βύρωνα Καραολή & Δημητρίου 32-36 Δευτέρα έως Παρασκευή 8.30 π.μ. - 2.30 μ.μ., Πνευματικό Κέντρο Δήμου Βύρωνα (Παλαιό Δημαρχείο) Κύπρου & Ευαγγελικής Σχολής Δευτέρα έως Παρασκευή 8.30 π.μ. - 8.00 μ.μ. Ταμεία Θεάτρων Βράχων: Από Βύρωνα: Καθημερινά 6.00 μ.μ. - 10.00 μ.μ., Από Υμηττό: τις ημέρες των παραστάσεων 6.00 μ.μ. - 10.00 μ.μ., Δισκοπωλεία «METROPOLIS», Δισκοπωλείο «SALINA» Υμηττού 125, Παγκράτι, i-ticket.gr τηλ. Κρατήσεις: 801-11-60000, www.ticketservices.gr τηλ.: 210 7234567.
Το Εθνικό Θέατρο της Αλβανίας, το οποίο στα 60 χρόνια της ζωής του, δεν είχε ανεβάσει ποτέ ως τώρα αρχαία ελληνική τραγωδία ή κωμωδία, παρουσιάζει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δήμου Βύρωνα τις Τρωάδες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Μετάφραση: Ρομέο Τσολλάκου
Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Χορογράφος: Ερμής Μαλκότσης
Μουσική: Φατός Κερίμι
Βοηθός σκηνοθέτης - Διερμηνέας: Λαέρτης Βασιλείου
ΔΙΑΝΟΜΗ
Εκάβη: Μαργκαρίτα Τζέπα
Ποσειδών: Γκουλιέλμ Ραντόγια
Ελένη: Ραϊμόντα Μπούλκου
Ανδρομάχη: ΛίζαΤζουβάνι
Κασσάνδρα: Έμα Αντρέα
Μενέλαος: Αρμπέν Ντερχέμι
Ταλθύβιος: Νεριτάν Λίτσαϊ
Αθηνά: Ενέιντα Τζελίλι
Αστυάναξ: Μαρκ Λίτσαϊ
ΧΟΡΟΣ
Μαριέτα Λιάρια, Όλτα Ντάκου, Έμα Αντρέα, Ενέιντα Τζελίλι, Μόνικα Λουμπόνια, Αντριάνα Τόλκα, Φλάουρα Κουρέτα, Ντεσαντίνα Κρίστο, Λορεντάνα Γκιέτσι, Εγκλαντίνα Τσενομέρι, Ανίλα Μούτσαϊ, Αντελίνα Μούτσαϊ, Εσμεράλντα Μέτκα, Αρμέλα Ντέμαϊ
Υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρανα
"Το Εθνικό Θέατρο της Αλβανίας, στα 60 χρόνια της ζωής του, δεν είχε ανεβάσει ποτέ ως τώρα αρχαία ελληνική τραγωδία ή κωμωδία. Η πρότασή του λοιπόν να σκηνοθετήσω τις Τρωάδες του Ευριπίδη, έργο άγνωστο στους γείτονες, γιατί δεν είχε ποτέ μεταφραστεί στα αλβανικά, ήταν πολύ τιμητική για μένα και ταυτόχρονα άκρως ερεθιστική. Αποφάσισα χωρίς δεύτερη σκέψη να εγκατασταθώ για τρεις μήνες στα Τίρανα για το ανέβασμα του έργου.
Γιατί, πέρα από την επιθυμία μου να σκηνοθετήσω τραγωδία, νιώθω πως σ’ όλη αυτή την ιστορία υπάρχουν συμπτώσεις που δεν μπορεί παρά να έχουν τη σημασία τους: Και πρώτα πρώτα η επιλογή του έργου. Θεώρησα ότι σε μια χώρα των Βαλκανίων όπως η Αλβανία, αλλά και άλλες χώρες, με πρώτη την Ελλάδα, όπου παρουσιάζεται τώρα, ένα έργο που μιλάει για τη βαρβαρότητα του πολέμου και την προσφυγιά έχει ουσιαστικούς λόγους να παίζεται σήμερα. Για τους λαούς των Βαλκανίων ο 20ός αιώνας άφησε πληγές από πολέμους και ξεριζωμούς που θα χρειαστούν πολύν καιρό ακόμα για να κλείσουν.
Ύστερα είναι ο μύθος, που λέει ότι μετά την καταστροφή της Τροίας ήρθαν πρόσφυγες στην περιοχή της Ηπείρου, κι ο γιος του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος, έφερε την Ανδρομάχη στο Βουθρωτό, όπου έγινε η πρεμιέρα της παράστασής μας. Η επόμενη παράσταση είναι στον Βύρωνα, ένα από τα μέρη όπου βρήκαν καταφύγιο οι δικοί μας πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, ανάμεσά τους και συγγενείς μου...
Μια άλλη σύμπτωση είναι ότι το Θέατρο του Νέου Κόσμου άνοιξε τα πανιά του το 1997 με τον Κοινό Λόγο της Έλλης Παπαδημητρίου, παράσταση βασισμένη σε αφηγήσεις προσφύγων από τη Μικρασία, και γιόρτασε φέτος τα 10 του χρόνια με την παράσταση Ένας στους δέκα, βασισμένη σε εμπειρίες μεταναστών στην Ελλάδα σήμερα, σκηνοθετημένη και παιγμένη από ηθοποιούς-μετανάστες δεύτερης γενιάς.
Τέλος, σε καθαρά καλλιτεχνικό επίπεδο έχει μεγάλο ενδιαφέρον να συνεργάζεσαι με ηθοποιούς που δεν έχουν ξαναπαίξει αρχαία τραγωδία, έχουν μεγάλη λαχτάρα να δοκιμαστούν σ’ αυτό το είδος και είναι ώς έναν μεγάλο βαθμό ανοιχτοί ? άγραφο χαρτί. Κάτι που το έχω ανάγκη προσωπικά, γιατί εμείς οι Έλληνες άνθρωποι του θεάτρου, κορεσμένοι από παραστάσεις αρχαίου δράματος, έχουμε αναπόφευκτα κύριο μέλημά μας πώς θα διαφοροποιηθούμε από παλιές παραστάσεις που άφησαν το στίγμα τους...
Στην Αλβανία νιώθω την ανάγκη να αφηγηθώ και να κάνω κατανοητή αυτή την ιστορία, αυτόν το λόγο, να δοκιμάσω αν αφορά το σήμερα χωρίς ενέσεις. Ακόμα και αισθητικά προτιμήσαμε να ξαναντυθούν οι ηθοποιοί με κοστούμια επηρεασμένα από την αρχαιότητα, χωρίς προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Αλλά κυρίως ένιωσα την ανάγκη να πάω στην Αλβανία όχι μεταφέροντας στις αποσκευές μου μια έτοιμη φόρμα παντός καιρού, αλλά ανοιχτός όσο μπορώ απέναντι στο κείμενο, τους ηθοποιούς και την αλβανική κοινωνία."
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
