«Το Εθνικό Θέατρο είναι ένας μικρός φάρος, μια αναφορά στην ασαφή περίοδο που ζούμε», ανέφερε ο Γιάννης Χουβαρδάς στην παρουσίαση του διετούς (!) προγραμματισμού για τις θεατρικές περιόδους 2011-2013 στο Εθνικό Θέατρο.
Με Μπομπ Ουίλσον και Ολιβιέ Πι, με το «Ρεξ» «στοιχειωδώς ανακαινισμένο» να φιλοξενεί εναλλασσόμενο ρεπερτόριο και «αυτοσυγκρατημένες παραγωγές», με το σύνολο των εκδηλώσεων «Η Αλλη Διάσταση» σε ανάπτυξη, με συμπαραγωγές και παραστάσεις που φτάνουν ακόμη και στα νηπιαγωγεία.
Με μότο τον στίχο του Ιωάννη Πολέμη «Τι είναι η πατρίδα μας;», ο καλλιτεχνικός διευθυντής έδωσε το στίγμα των δύο επόμενων ετών. «Ανοίγουμε το κεφάλαιο ''Ελλάδα''», τόνισε. Επιδίωξη του ρεπερτορίου είναι ένα «πανόραμα της εξέλιξης του ελληνικού έθνους, της ελληνικής γλώσσας, μια αναδρομή στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ιστορία μας, ένας καθρέφτης των ηθών μας αλλά και ένας ανεστραμμένος καθρέφτης του τρόπου με τον οποίο μας είδαν και μας βλέπουν οι ξένοι - πώς είδαν και βλέπουν τα πάθη μας, τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, πώς εμπνεύστηκαν από μας. Γιατί τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να δούμε τι έχει πια απομείνει από το αρχαίο ελληνικό, το βυζαντινό, το μετεπαναστατικό ελληνικό πνεύμα...».
Παράδειγμα η ομηρική «Οδύσσεια», η οποία εμπνέει τον Μπομπ Ουίλσον. Από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του κόσμου, ο Ουίλσον βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα για το πρώτος μέρος των δοκιμών της παράστασης.
Ο διάσημος σκηνοθέτης εξήγησε τον τρόπο εργασίας του, το πώς ανεβάζει πρώτα σιωπηλά το κείμενο, πώς αφήνει το φως να δημιουργήσει τον χώρο και την ατμόσφαιρα, πως «μιλούν» οι κινήσεις, συνθέτοντας το «οπτικό βιβλίο» της παραγωγής. Το «ηχητικό» θα στοιχειοθετηθεί πολύ αργότερα και θα τοποθετηθεί στο οπτικό, για το τελικό αποτέλεσμα. Θεωρεί ότι «δεν θα έκανε αυτού του είδους το θέατρο εάν είχε σπουδάσει θέατρο», δεν πιστεύει στις σχολές θεάτρου («ο Θεός μάς έδωσε μάτια κι αυτιά») και υποστηρίζει ότι το δυσκολότερο πράγμα για έναν ηθοποιό είναι να μπορέσει να σταθεί στη σκηνή.
ΟΛΟ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ
2011-2012
«Ο Βασιλικός» του Αν. Μάτεσι (σκην. Σπ. Ευαγγελάτος)
«Περικλής» του Ου. Σαίξπηρ (σκην. Γ. Χουβαρδάς)
«Αμφιτρύων» του Μολιέρου (σκην. Λ. Βογιατζής)
«Του Κουτρούλη ο γάμος» του Αλ. Ρίζου-Ραγκαβή (σκην. Β. Παπαβασιλείου)
«Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Ου. Σαίξπηρ (Ος. Κορσουνόβας)
«Ο κόκκινος βράχος» του Γρ. Ξενόπουλου (σκην. Ρ. Πατεράκη)
«Η Νίκη» της Λ. Αναγνωστάκη (σκην. Β. Αρδίτης)
«Πατρίδες» των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου
«Πυρκαγιές» του Ου. Μουσουάντ (σκην. Κ. Αρβανιτάκης)
«Ο Γενικός Γραμματέας» του Ηλ. Καπετανάκη (Γ. Μαργαρίτης)
«Παραμύθι χωρίς όνομα» της Π. Δέλτα (σκην. Τ. Τζαμαργιάς)
«Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» της Αλ. Ζέη (σκην. Τ. Τζαμαργιάς)
«Αντιγόνη» του Σοφοκλή (σκην. Τ. Τζαμαργιάς)
2012-2013
«Οδύσσεια» του Ομήρου (σκην . Μπ. Ουίλσον)
«Μικρά Ασία» ( Ν. Μαστοράκης)
«Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ου. Σαίξπηρ (σκην. Δ. Μαυρίκιος)
«Η αυλή των θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλλη (σκην. Γ. Κακλέας)
«Τα κόκκινα φανάρια» του Αλ. Γαλανού (σκην.-χορ. Κ. Ρήγος)
«Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ευ. Ο' Νηλ (σκην. Γ. Χουβαρδάς)
«Γκόλφω» του Σπ. Περεσιάδου (σκην. Ν. Καραθάνος)
«Vitrioli» του Γ. Μαυριτσάκη (σκην. Ολ. Πι)
«Ζ» του Β. Βασιλικού (σκην. Εφ. Θεοδώρου)
«Ο Ορφέας στον Αδη» του Τ. Ουίλιαμς (σκην. Μπ. Βέμπερ)
«Θεατές» του Μ. Ποντίκα (σκην. Κ. Ευαγγελάτου)
«Πενθεσίλεια» του Χ. φον Κλάιστ (σκην. Ακ. Καραζήσης)
«Βάτραχοι» του Αριστοφάνη (σκην. Δ. Αβδελιώδης)
«Ελένη» του Ευριπίδη (σκην. Κ. Ευαγγελάτου)
