Ένα από τα λιγότερα παιγμένα έργα του Ευριπίδη, τον «Ηρακλή Μαινόμενο» παρακολουθήσαμε στο Αττικό Άλσος, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, με το Νίκο Καραθάνο στο ρόλο του Ηρακλή, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στο ρόλο της Μεγάρας και τον Μηνά Χατζησάββα ως Αμφιτρύωνα.

Ο Ηρακλής επιστρέφει από τον Κάτω Κόσμο, όπου είχε πάει για φέρει τον Κέρβερο, και ανακαλύπτει ότι η οικογένειά του έχει καταδικαστεί σε θάνατο από τον Λύκο, που βασιλεύει παράνομα στη Θήβα. Θριαμβεύει σκοτώνοντας τον Λύκο, όμως ένθεη μανία, σταλμένη από την Ήρα, τον στρέφει ενάντια στην οικογένειά του. Όταν θα συνειδητοποιήσει ότι, μέσα στην τρέλα του, έχει σκοτώσει τη γυναίκα και τα παιδιά του, ο τραγικός ήρωας θα βυθιστεί στην απελπισία και στην απόγνωση.

Ο κατά Μαρμαρινόν «Ηρακλής Μαινόμενος» ήταν μία ενδιαφέρουσα μεν άνιση δε παράσταση.
Ο χορός κέρδισε τις εντυπώσεις μας και με κορυφαίο τον Γιάννη Βογιατζή (που πραγματικά μας εξέπληξε με το παλμό του) έκλεψε το χειροκρότημά μας. Ομολογουμένως είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταφέρει κάποιος να δώσει ξεχωριστή πνοή στα χορικά μιας τραγωδίας και να τα εντάξει στη δομή της αρμονικά, δίνοντας μια πιο ανάλαφρη νότα στο έργο και ξεκουράζοντας το κοινό από τον πεζό λόγο. Πόσο μάλλον στον Ηρακλή που κυριαρχείται από αυτά. Ο Μαρμαρινός έχοντας σύμμαχο αφενός μεν τον Κωνσταντίνο Ρήγο στη χορογραφία αφετέρου δε μία στρατευμένη ομάδα γηραιών και νέων ηθοποιών το κατάφερε απόλυτα. Ο χορός μας χάρισε πολύ γλαφυρές στιγμές, στιγμές που σπάνια έχουμε την τύχη να απολαύσουμε σε παρόμοια ανεβάσματα. Καλύτερη στιγμή του έργου η αναπαράσταση των άθλων του Ηρακλή.

Από τους πρωταγωνιστές της παράστασης, ο Γιώργος Γάλλος έδωσε μία εξαιρετική ερμηνεία στο ρόλο του Λύκου. Στιβαρός ως παρουσία, πνευματώδης και ειρωνικός, αυστηρός και ανάλγητος, προσέδωσε στο χαρακτήρα του Λύκου τη βαρύτητα που του άρμοζε.

Ξεχωριστές – ίσως οι καλύτερες της βραδιάς- παρουσίες η Ίρις – Στεφανία Γουλιώτη και η Λύσσα – Θεοδώρα Τζήμου που αλαλάζουσες διαπραγματεύτηκαν την τύχη του Ηρακλή σε μία σκηνή εκπλάγου ατμόσφαιρας. Σε χαμηλότερους τόνους, αλλά με τη χαρακτηριστική υποκριτική του άνεση, ο Μηνάς Χατζησάββας έφερε ικανοποιητικά εις πέρας το ρόλο του πατέρα του Ηρακλή Αμφιτρύωνα.

Λιγότερο μας συγκίνησε το πρωταγωνιστικό δίδυμο του Ηρακλή – Νίκου Καραθάνου και της Μεγάρας- Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη. Ο Νίκος Καραθάνος ήταν υπερβολικά εύθραυστος στο ρόλο του «υπερήρωα» Ηρακλή γεγονός που απέτρεψε την οποιαδήποτε συγκινησιακή ταύτιση μαζί του. Η εύθραυστη εσωτερικότητα του χαρακτήρα του Ηρακλή ήταν προφανώς σκηνοθετική κατεύθυνση του Μαρμαρινού, δυστυχώς όμως δε λειτούργησε στη σκιά ενός μυθικού ήρωα με τέτοιο μεγάλο εκτόπισμα.

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έδωσε μία άτονη εκτελεστική ερμηνεία ως Μεγάρα, ενώ το πομπώδες ύφος της -το οποίο έχουμε συνηθίσει στις ερμηνείες της - ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό του Νίκου Καραθάνου.

Ο Θοδωρής Αθερίδης, τέλος, στο ρόλο του Θησέα ήταν εξαιρετικά αδύναμος και πολλές στιγμές παρέπεμπε σε καρικατούρα.

Γεωργία Οικονόμου, Χριστίνα Τσατσαράγκου

*Γίνε twitter follower του e-go timeout εδώ!
*Ακολούθησέ μας στο Facebook εδώ!