Δέκα μεγάλα γλυπτά με αυστηρές γραμμές και καθαρές φόρμες, στα χρώματα του μπλε, του κόκκινου και του ξύλου, θα κλείνουν το μάτι στους περαστικούς της Στοάς Σπυρομήλιου - City Link από τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου έως τις 22 του μηνός.
Είναι έργα του Δημήτρη Βλάσση, ενός πολυπράγμονα καλλιτέχνη, η δημιουργία του οποίου εκτείνεται από τη γλυπτική και τη ζωγραφική μέχρι το θέατρο, τη σκηνογραφία, την αρχιτεκτονική και το ντιζάιν.
Η έκθεση του Δ. Βλάσση σε ανοιχτό χώρο, στο κέντρο της Αθήνας, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από δράσεις που υπακούoυν στην επίκαιρη τάση "η τέχνη στους δρόμους". Ο ίδιος δίνει την εξής απάντηση: "Θεωρώ πως η όλη κατάσταση με προτρέπει να κάνω μια έκθεση σε ελεύθερο χώρο στο κέντρο της Αθήνας. Να δημιουργήσω, δηλαδή, ένα πολιτιστικό γεγονός στο κέντρο της πόλης (όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο), να συμβάλω στην αναβάθμιση αυτού του πολύπαθου κέντρου, να βοηθήσω τον χώρο να μπολιάσει με πολιτιστικά γεγονότα την καθημερινότητα του άγνωστου περαστικού, να αναμετρηθούν, τέλος, τα καλλιτεχνικά οράματα ακόμα και με τις πορείες και τους αναρχικούς".
Ο γενικός τίτλος "Μεταπλάσεις" των γλυπτών του είναι δηλωτικός των προθέσεων του καλλιτέχνη, καθώς αποτελούν "παραλλαγές στο ίδιο σκεπτικό μιας μινιμαλιστικής φόρμας γύρω από την ευθειογενή επιφάνεια", σύμφωνα με την επιμελήτρια Ελισάβετ Πλέσσα. Ο καλλιτέχνης ενδιαφέρεται για τη λεία, αψεγάδιαστη επιφάνεια, τις ξεκάθαρες φόρμες των γλυπτών του και όχι τους συμβολισμούς. Το διαπιστώνει κανείς βλέποντας τα δέκα γλυπτά, διαφορετικών μεγεθών, κυρίως μεγάλων, μέχρι και 2,50 μ. επί 1 μ., από ανοξείδωτο χάλυβα, ξύλο και σίδηρο. "Ισως, σε πρώτη ανάγνωση", μας λέει ο ίδιος, "η θεματολογία να παραπέμπει σε αισθητική επίδειξη κατασκευαστικής δεξιοτεχνίας". Ομως, συνεχίζει, "ο προσεκτικός παρατηρητής και όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία μου στις καλές τέχνες θα ''διαβάσει'', με άλλο αλφαβητάρι, τις ίδιες αιώνιες αγωνίες που με παίδευαν και στις φόρμες της αρχαίας τραγωδίας. Δυστυχώς ή ευτυχώς ανήκω στους δημιουργούς που δεν καθηλώνονται στη μονοσήμαντη και πάντα ίδια εκφραστική απόδοση που τους εξασφαλίζει την αναγνωρισιμότητα".
Στα γλυπτά του Δ. Βλάσση, κατά την Ελ. Πλέσσα, ενυπάρχουν στοιχεία από τη θητεία του σε άλλες τέχνες: σκηνική παρουσία από τη σκηνοθετική και σκηνογραφική δουλειά του στο θέατρο (παλιότερα πάνω στην αρχαία τραγωδία), αισθητική του ντιζάιν, κατασκευαστική τελειότητα από την ενασχόλησή του με την αρχιτεκτονική. "Παίζει στην κόψη του ξυραφιού, κινούμενος τόσο κοντά σε αυτά τα όρια, αλλά κατορθώνει να κάνει γλυπτική, χωρίς π.χ. να μένει στον αισθητισμό του ντιζάιν. Αυτή είναι η δύναμή του", καταλήγει η επιμελήτρια. Δήμητρα Ρουμπούλα
