Όπως ακριβώς έγινε και στον “Ορέστη”, την τελευταία τους παράσταση η οποία παρουσιάζεται 28 και 29 Αυγούστου στην Επίδαυρο και ήρωες όπως ο Μενέλαος, ο Πυλάδης, η Ηλέκτρα έχουν κάτι σουρεάλ και μυστήριο όταν φορούν τις κατασκευές της Μάρθα Φωκά.
Οι Δημήτρης Λάλος, Έλενα Μαυρίδου, Μιχάλης Βαλάσογλου, Δήμητρα Κούζα και φοιτητές των δραματικών σχολών Δήλος και του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας ανέλαβαν το ανέβασμα της γνωστής τραγωδίας δοκιμάζοντας και πάλι κάτι καινοτόμο χωρίς να φοβούνται να πειραματιστούν διατηρώντας τις δικές τους αντισυμβατικές νόρμες.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Σίμο Κακάλα, “ο Ορέστης αλλάζει αρκετά προσανατολιζόμενος προς τον ανοιχτό χώρο, οι μάσκες και το σκηνικό επανασχεδιάζονται, ενώ υπάρχει πλέον μια διαφορετική θέση πάνω στη θεατρικότητα και τη σύμβαση. Ο ρόλος της τραγωδίας μέσα στη δημοκρατική διαδικασία είναι ένα ζήτημα που απασχόλησε την προηγούμενη παράσταση και συνεχίζει να την απασχολεί αναζητώντας πλέον διέξοδο στον χώρο του αμφιθεάτρου.”
Λίγο πριν ανέβουν στο θεάτρο της Επιδάυρου, μπήκαμε σε μία από τις πρόβες τους εκείνες τις μέρες που ο υδράργυρος ήταν στα πάνω του. Κρατήσαμε φεύγοντας κάποια πορτραίτα των πρωταγωνιστών αλλά και λίγες σκέψεις τους όσον αφορά τη διαμόρφωση των ρόλων τους σε συδνυασμό με τις μάσκες αλλά και το κείμενο τη μετάφραση του οποίου υπογράφει ο Γιάννης Τσαρούχης.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΛΑΣΟΓΛΟΥ
Αμέσως μετά το κείμενο, η γλυπτική της μάσκας αποδεικνύεται ο πιο σημαντικός οδηγός για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Πάνω στη μάσκα βλέπω αποτυπωμένες εν σπέρματι τις πιο εμφατικές πλευρές του ήρωα και σ’ αυτές επενδύω, προκειμένου ο χαρακτήρας να εμφανιστεί, να “ζωντανέψει” και να με οδηγήσει.
Ο Μενέλαος έχει δύο διακριτές όψεις. Η μια καταδεικνύει την απόγνωσή του μπροστά στην οδύνη που επιφυλάσσει η επιστροφή του στην πατρίδα. Ο “άλλος” Μενέλαος είναι η αγριότητα, ο πόλεμος και μαζί η προσήλωση στην απόφασή του να αναποδογυρίσει τον κόσμο, αν χρειαστεί, για χάρη της Ελένης.
Η μάσκα του Πυλάδη φανερώνει μια ασυγκράτητη ορμή, την αφοσίωση με την οποία σπεύδει να βρεθεί στο πλευρό του Ορέστη με κάθε κόστος, ώστε να γίνει το μοναδικό του στήριγμα, όταν κάθε ελπίδα έχει χαθεί.
Τέλος, η μάσκα του χορού, επειδή ως ουδέτερη μπορεί να “αρπάζει” και να ενσωματώνει οποιοδήποτε χαρακτηριστικό, μεταμορφώνεται κατά το δοκούν. Μερικές από αυτές τις μεταμορφώσεις αξιοποιούμε στη σκηνή του ξυπνήματος του Ορέστη.
ΕΛΕΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ
Η μάσκα δίνει την ώθηση στον ηθοποιό να ταυτιστεί ως φυσική παρουσία με το χαρακτήρα που υποδύεται πέρα απο το φύλο και το παρουσιαστικό του.Ο ηθοποιός δεν φοράει τη μασκα - γίνεται η ίδια η μασκα ως εκπρόσωπος ενως χαρακτήρα. Ερμηνεύω τρεις διαφορετικούς χαρακτηρες στη παράσταση κι ο καθένας εκπροσωπεί κατι διαφορετικό.
Η Ηλέκτρα η στοργική αδερφή που τρέφεται με την ιδέα της εκδίκησης σε αυτούς που την αδίκησαν, ο γέρος Τυνδάρεως που πενθεί για την κόρη του και πιστεύει στους παλιούς ηθικούς νόμους, ο Φρύγας τρομαγμένος σκλάβος, ευνούχος κομμωτής της ωραίας Ελένης. Εξωτερικεύοντας μέσα απο τη μάσκα, τα ανθρώπινα πάθη ηρώων της τραγωδίας, μας δίνεται η ευκαιρία να αιςθανομαστε τα ανθρώπινα όρια και τη θνησιμότητα μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΛΟΣ
%PHOTO17%
Η μάσκα ειναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί απο την γέννηση του θεάτρου. Νιώθω πολλές φορές οταν φορώ την μάσκα, πως είναι σα να βάζω πανοπλία και βγαίνω στη μάχη.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΖΑ
%PHOTO18%
%PHOTO19%
%PHOTO20%
%PHOTO21%
%PHOTO22%
“Και τί δεν τραβάει ο άνθρωπος σε αυτή τη ζωή”…έτσι ξεκινάει το έργο. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, λέει η Ηλέκτρα. Ο καλός μένει πάντα καλός κι ο κακός μένει πάντα κακός, ό,τι κι αν πάθει. “Τί βάσανα και τα δικά σου” λέει ο Χορός στον Ορέστη. Τί σπουδαία μετάφραση σκέφτομαι. Ακούω το κείμενο και δεν νιώθω αυτήν την απόσταση από την τραγωδία. Με αφορά άμεσα. Αισθάνομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δίπλα μου και μιλούν. Μιλούν άμεσα, μοιάζει σημερινός ο λόγος τους, αλλά ταυτόχρονα είναι και ποιητικός. Ο ρυθμός και οι χρονικότητες της τραγωδίας είναι όλα εκεί.
Έρχονται οι μάσκες η μία μετά την άλλη. Αρχίζει σιγά σιγά το πάντρεμα ανάμεσα στον χαρακτήρα που ο ίδιος ο Ευριπίδης σου δίνει, της ομιλίας του ήρωα που έχει δωθεί από την μετάφραση και τέλος, της ίδιας της μάσκας φυσικά. Η μάσκα, η οποία εμπεριέχει τα παραπάνω, γίνεται το εργαλείο και ο οδηγός στο χτίσιμο του χαρακτήρα.
Γεννάει τη φωνή. Γεννάει το σώμα. Πριν την πάρω στα χέρια μου, είχα κάποια πράγματα στο μυαλό μου για το χαρακτήρα. Κάποια μου τα απορρίπτει. Κάποια μου τα επιβεβαιώνει. Σε κάποια με ξαφνιάζει. Σιγά σιγά αρχίζουμε και συναντιόμαστε.
Φωτογραφίες/ επιμέλεια: Κική Παπαδοπούλου
*Ιnfo
Μετάφραση: Γιάννης Τσαρούχης
Σκηνοθεσία: Σίμος Κακάλας
Σκηνικά: Σίμος Κακάλας-Μάρθα Φωκά Κοστούμια – Μάσκες: Μάρθα Φωκά
Μουσική: Mohammad
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Βοηθός Σκηνοθέτη – Δραματολόγος: Δημήτρης Καλακίδης
Σχεδιασμός κούκλας: Γιάννης Κατρανίτσας
Κατασκευή κούκλας :Βουλα Στουμπου
Μάσκες χορού: Τίνα Παραλή
Ερμηνεύουν: Δήμητρα Κούζα, Έλενα Μαυρίδου, Μιχάλης Βαλάσογλου, Δημήτρης Λάλος
Fb Page Εταιρίας Θεάτρου Χώρος
