Εμείς ήμασταν εκεί και βιώσαμε μία αλλόκοτη εμπειρία, καθώς γίναμε μάρτυρες της αναβίωσης μίας παράστασης που έλαμψε μέσα στην καθαρότητά της.
Ο λόγος για το “Available Light” ένα έργο- ύμνο στο μινιμαλισμό και στην ομορφιά της απλότητας. Η παράσταση ξαφνιάζει πριν καν αρχίσει: από τα δύο διαφορετικά επίπεδα του βιομηχανικού σκηνικού και τους 11 χορευτές που στέκονται επιβλητικά υποφωτισμένοι πίσω από τις τεράστιες σιδερένιες πόρτες και σταδιακά γεμίζουν τη σκηνή ντυμένοι κατά ομάδες, στα κόκκινα, στα μαύρα και στα λευκά. Κάπως έτσι, ξεκινούν διαδοχικά να λικνίζονται στους ηλεκτρονικούς μονότονους ρυθμούς του Τζον Ανταμς. Και δεν σταματούν. Δοκιμάζουν όλα τα γεωμετρικά σχήματα και όλους τους συνδυασμούς. Ανά δυάδες, ανά τριάδες, ανά τετράδες. Σημείο επαφής δεν υπάρχει. Δεν αγγίζονται. Υπάρχει όμως μία διάχυτη αρμονία που διαχέεται στην ατμόσφαιρα και παρασύρει…
Κακά τα ψέματα. To Available Light δεν είναι μία παράσταση που απευθύνεται σε ευρύ και ετερόκλητο κοινό. Αυτό, μολονότι θα ξεκινήσει να παρακολουθεί εντυπωσιασμένο τους χορευτές να εναλλάσσονται στα χορευτικά τους, στα 15 πρώτα λεπτά το πιθανότερο είναι να κουραστεί από τη διαρκή επαναληπτικότητα των κινήσεων και την απουσία δράσης. Τουναντίον είναι ένα έργο – αποκάλυψη για τους πιο μυημένους. Για αυτούς που μπορούν να αφεθούν για 55 λεπτά στην εικόνα της ομορφιάς και να ταξιδέψουν μέσα από τις απλές, αλλά τόσο όμορφες χορογραφημένες κινήσεις. Τίποτα κραυγαλέο, τίποτα εντυπωσιακό. Κρύβει όμως και αυτή η απλότητα ένα τεράστιο μεγαλείο μέσα της.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
