Από τις 5 Ιανουαρίου 2004 το Μουσείο Φρυσίρα παρουσιάζει αναδρομική έκθεση του γνωστού Ιταλού καλλιτέχνη Valerio Adami. Η έκθεση εγκαινιάστηκε από τον Υπουργό Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης κ. Χρήστο Πρωτόπαπα και τον Πρέσβη της Ιταλίας στην Ελλάδα, κ. Gian Paolo Cavarai στις 14 Ιανουαρίου 2004.

Ο Valerio Adami, στο πλαίσιο μιας ιδιότυπης ιταλικής εκδοχής της Pop Art, ορίζει τη ζωγραφική του ως ένα πεδίο εμπειριών ενταγμένο σε ένα εσωτερικό ψυχολογικό φάσμα. Στο έργο του οι εικόνες-σκέψεις παρουσιάζονται αυτούσιες, απειλητικές, με εντυπωσιακή οξύτητα. Το αντικείμενο αποκτά αισθητική και εκφραστική αξία και το ενδιαφέρον για τη δημιουργία μιας εικονιστικής διήγησης εκφράζεται με τον ελεύθερο συνδυασμό στυλιστικών κατευθύνσεων.

Με την παρούσα έκθεση το Μουσείο Φρυσίρα έχει σαν στόχο να γνωρίσει το έργο του Valerio Adami στο ελληνικό κοινό μέσα από μια αντιπροσωπευτική παρουσίαση που καλύπτει περισσότερα από είκοσι χρόνια δημιουργικής αναζήτησης. Διακρίνουμε έργα με χαρακτήρα πολιτικό, λογοτεχνικό, μυθολογικό, καθώς και έργα που, γεμάτα συμβολισμούς, αλληγορίες αλλά και μνήμες από τα ταξίδια του, ολοκληρώνουν την εικόνα ενός διανοούμενου καλλιτέχνη.
Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσση μονογραφία με κείμενα των Italo Calvino, Antonio Tabucchi, Octavio Paz, Dore Ashton, Nicolas Calas, Βασίλη Βασιλικού και Ευαγγελίας Καλδέλη. Παράλληλα, στο τεύχος αριθμός 2 της συλλεκτικής έκδοσης "Τετράδια Τέχνης", φιλοξενούνται σχόλια, σχέδια και μια έγχρωμη μεταξοτυπία του Valerio Adami.

Σημαντικές αναδρομικές εκθέσεις του Valerio Adami έχουν παρουσιαστεί σε πολλές χώρες του κόσμου, ενώ συμμετείχε σε πολλές Μπιενάλε και Φουάρ. Πλήθος βιβλίων, άρθρων και καταλόγων υποστηρίζουν και προωθούν το έργο του, που έχει σχολιαστεί και μελετηθεί από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της εποχής μας, όπως ο Jacques Derrida και ο Jean-Francois Lyotard, καθώς και από αναγνωρισμένους συγγραφείς όπως οι Carlos Fuentes και Italo Calvino.

Ο Valerio Adami γεννήθηκε στη Μπολόνια της Ιταλίας το 1935, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων στο Μιλάνο. Η μελέτη, από νεαρή ηλικία, των αριστουργημάτων της αρχαίας και αναγεννησιακής τέχνης στο Μιλάνο, τη Ρώμη και τη Βενετία, λειτούργησε καταλυτικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του έργου του. Μέσα στη γενικότερη ανάπτυξη της ιταλικής τέχνης στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, είχε τη δυνατότητα ποικίλων ερεθισμάτων από το περιβάλλον του.

Από το 1952 έως το 1955 μαθήτευσε στο εργαστήριο ζωγραφικής του Achille Funi, στην Ακαδημία της Μπρέρα στο Μιλάνο, ολοκληρώνοντας έτσι την εκπαίδευσή του. Από πολύ νωρίς το μυστήριο, το όνειρο και η ποιητικότητα έκαναν την εμφάνισή τους στο έργο του, ενώ η έμφαση στη γραμμή, το χώρο και τη μελετημένη του οργάνωση, γίνονται σταδιακά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τέχνης του, παραπέμποντας στη Μεταφυσική Ζωγραφική και τον Giorgio de Chirico.
Τη δεκαετία του '50 ήρθε σε επαφή με το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της υπόλοιπης Ευρώπης. Γνώρισε εκπροσώπους τόσο των αφηρημένων ρευμάτων, όσο και της νέας παραστατικής τέχνης, που ενδιαφέρεται να αποδώσει την οπτική πραγματικότητα. Τη δεκαετία του '60 συμμετείχε σε σημαντικές εκθέσεις: στο Institute of Contemporary Art στο Λονδίνο, στην Documenta III στο Kassel και στη Biennale της Βενετίας.