«Υποσχέθηκα να φέρω την Eurovision στο Βελιγράδι και κράτησα την υπόσχεσή μου. Η νίκη μου είναι ο θρίαμβος της αγνής τέχνης, χωρίς παρενέργειες. Πρόσφερα μία μπαλάντα που υμνεί τον έρωτα και αυτό ήταν αρκετό για τη νίκη», δηλώνει στην «Η» η 23χρονη Μαρία Σερίφοβιτς, η τραγουδίστρια της ποπ που κέρδισε τον διαγωνισμό του 2007 και μάλιστα στην πρώτη συμμετοχή της Σερβίας μετά την ανεξαρτησία της.
Η επιτυχία της «εξαφάνισε» τα πάντα στη Σερβία, ακόμη και τις σκληρές διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Βουλή διέκοψε τη συνεδρίαση για να υποδεχθεί τη Μαρία. Αλλά παρότι τα κόμματα άρχισαν να ερίζουν για την πολιτική κλίση της Μαρίας και ο ηγέτης της Ενωσης Ρόμα Σερβίας ισχυρίστηκε ότι η Μαρία και μητέρα της υποστηρίζουν την δική του παράταξη, εκείνη διαψεύδει όλους τους ισχυρισμούς: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική, προτιμώ να είμαι μουσικός», βεβαιώνει.
Ωστόσο, η παρουσία της Μαρίας στο Ελσκίνκι και η άφιξή της στο Βελιγράδι ως νικήτρια είχαν σημαντικές κοινωνικο-πολιτικές πτυχές. Η νίκη της είναι η πρώτη από το 1998 ενός καλλιτέχνη που τραγούδησε σε άλλη γλώσσα πλην της αγγλικής. Και, όπως τύλιγε τη σερβική σημαία στο σώμα της σε μπροστά στις κάμερες, θύμισε σε όλους ότι η μειονότητα των Ρόμα είναι η πλέον πιστή στη Σερβία.
Από το Κραγκούγεβατς
Βέβαια, η Μαρία δεν είναι χαρακτηριστικό μέλος της φυλής των Ρόμα. Γεννήθηκε στο Κραγκούγεβατς, άλλοτε πρωτεύουσα της Σερβίας και τώρα μία βιομηχανική, αλλά εξαθλιωμένη πόλη. Αντίθετα από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού της που ζουν σε άθλιες συνθήκες, η Μαρία προέρχεται από μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν υπεύθυνος ήχου σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και η μητέρα της δημοφιλής τραγουδίστρια παραδοσιακής μουσικής, που μάλιστα κέρδισε τον τίτλο της «βασίλισσας της μουσικής των τσιγγάνων». Αντίθετα επίσης από ένα μέσο κορίτσι της φυλής της, η Μαρία έλαβε μουσική παιδεία και μεγάλωσε σε αστικό περιβάλλον.
«Το γεγονός ότι είμαι Ρόμα προσδιορίζει τη ζωή μου, αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικότερο ότι γεννήθηκα στη Σερβία, την πατρίδα μου που αγαπώ ειλικρινά», λέει και προσθέτει ότι ήταν τυχερή που είχε την ευκαιρία να διαμορφώσει η ίδια τη ζωή της. «Ελπίζω να αποτελέσω πρότυπο για τη νεολαία των Ρόμα», δηλώνει, «το μήνυμά μου είναι ότι με σκληρή δουλειά και παιδεία μπορεί κανείς να βελτιώσει τη ζωή του ανεξαρτήτως από το άθλιο και μίζερο ξεκίνημα». Η Μαρία δεν θέλει να συζητήσει παραπάνω για την καταγωγή της, προσθέτει μόνον ότι αν και σέβεται τον διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα, εκτιμά ότι η μητέρα της έκανε πολύ περισσότερα για την διάδοση της αυθεντικής κουλτούρας των τσιγγάνων.
Αγγελική φωνή
Από την είσοδό της στην ποπ σκηνή της Σερβίας, η Μαρία ήταν ένα ξεχωριστό κορίτσι με αγγελική φωνή. «Εγώ προτιμώ να θεωρώ τον εαυτό μου συνηθισμένο άνθρωπο, αλλά η γενιά μου παρήγαγε το ιδανικό κορίτσι: λεπτό, ει δυνατόν ανορεξικό, ξανθό, με ενθέματα σιλικόνης παντού, ντυμένο έτσι ώστε να εκθέτει σχεδόν όλο το σώμα και χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση. Από πολύ παλιά, κατάλαβα ότι εγώ δεν ταιριάζω σε αυτό το μοντέλο, είμαι κοντή, δίνω μάχη με το βάρος μου και το πρόσωπό μου δεν είναι όμορφο», λέει με μία ειλικρίνεια που συγκλονίζει.
«Γνωρίζω όμως ότι ο Θεός μου χάρισε ένα σπάνιο δώρο, το ταλέντο μου στη μουσική και τη φωνή μου και πιστεύω ακράδαντα ότι η μουσική μου είναι για να ακούγεται όχι να βλέπεται», προσθέτει.
Η Μαρία αρνείται να σχολιάσει τα κακεντρεχή άρθρα για το παρουσιαστικό της που πλημμύρισαν τον Τύπο πριν φύγει για το Ελσίνκι - σε βαθμό που μία εφημερίδα πρότεινε να δανειστεί τη μάσκα των περσινών νικητών, των Lordi. Όχι μόνον αδιαφόρησε για τα σχόλια, αλλά επέλεξε να μείνει πιστή στην απόφασή της και να παρουσιαστεί ντυμένη απλά και μάλλον συντηρητικά. Και είχε δίκιο. Εν μία νυκτί μετατράπηκε από «ασχημόπαπο» σε «βασίλισσα» ή «αυτοκράτειρα» όπως έγραφαν τα εκατοντάδες πανό των οπαδών της την ημέρα που την υποδέχτηκαν στο Βελιγράδι. Μία εβδομάδα μετά, τα κορίτσια στη Σερβία προτιμούν πλέον να φορούν τζιν, πουκάμισο και αθλητικά παπούτσια...
