ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
PHOTOS: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ, NDP ΡΗΟΤΟ AGENCY, ΑΡΧΕΙΟ ΕΘΝΟΥΣ

Μισό αιώνα έχουν συμπληρώσει τα Επιδαύρια. Μεσήλιξ γράφει η ταυτότητά τους, αλλά μη φανταστείτε ότι δείχνουν την ηλικία τους. Γενναία πέρασαν τα πρώτα -ήντα και συνεχίζουν απτόητα και «κοτσονάτα». Κι ας έχουν επιδοθεί στρογγυλές τράπεζες, ημερίδες και συνέδρια να αναλύουν το κατά πού βαδίζει ένας θεσμός ο οποίος, πάντως, καλά κρατεί δίχως... μπότοξ και λίφτινγκ, μόνο με γερές δόσεις Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη και ανανεωτικές επεμβάσεις Ρακίνα και Μπέκετ (για φέτος τουλάχιστον). Γι αυτό εσείς, εμείς, όλοι οι θεατρόφιλοι, ξέρουμε ότι οι Παρασκευοσαββατιάτικες βραδιές του Ιουλίου και του Αυγούστου έχουν άλλη χάρη στο αργολικό θέατρο, όταν τα φώτα χαμηλώνουν, ο γκιώνης τιτιβίζει το λυπημένο τραγούδι του και οι ηθοποιοί ετοιμάζονται για την «παρέλαση»..."

Αρχή: το ήμισυ του παντός
Η αφορμή βέβαια είναι το θέατρο. Αλλά ποιος δεν θέλει να συνδυάσει την παράσταση με ένα χαλαρό weekend, τώρα μάλιστα που η περιοχή έχει αναπτυχθεί και ποντάρει στους επισκέπτες; Οι επιλογές που προσφέρονται είναι πολλές και καλύπτουν όλα τα γούστα. Ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια υπάρχουν πλείστα. Αν είστε της σκηνής και του τροχόσπιτου, από κάμπινγκ άλλο τίποτα. Αλλά και οι σκαφάτοι θα βρείτε μια... γωνίτσα να αγκυροβολήσετε! Το μόνο για το οποίο οφείλετε να προβληματιστείτε είναι η παράσταση. Και κυρίως να προσέξετε μη σας παρασύρουν φίλοι και γνωστοί σε μια παραγωγή που δεν ταιριάζει στο γούστο σας. Αν θέλετε ντε και καλά κωμωδία, η μοναδική ευκαιρία που έχετε για φέτος ακούει στο όνομα Λυσιστράτη (27-28/7) και έρχεται από τον Βορρά (ΚΒΘΕ). Από κει και πέρα τα πράγματα μοιάζουν κουκκιά μετρημένα: η Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη (3-4/8), από τις πιο δημοφιλείς τραγωδίες στο αρχαίο δράμα - τη διδαχθήκαμε κάποιοι και στο σχολείο. Οχι κάτι το ιδιαίτερο, δίχως εκπλήξεις από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Αν είστε θεατές αντοχής, προτιμάτε τις «ψαγμένες» παραστάσεις και σας αρέσει να ρισκάρετε στις επιλογές σας, τότε η Ορέστεια του Θεατρικού Οργανισμού Schauspiel σας περιμένει (17-18/8). Υπολογίστε όμως ότι είναι στα γερμανικά (με ελληνικούς υπέρτιτλους) κι ότι αγγίζει, περίπου, τις 4,5 ώρες. Το πνεύμα σας μπορεί να αντέχει. Η μέση σας, όμως; Αν, παρ όλα αυτά, είστε αποφασισμένοι να το ζήσετε, προμηθευτείτε την ειδική, για την περίσταση, καρεκλίτσα (από του Ηλία Κοκκώνη με τις σημαίες, ξέρετε).

Ακόμα κι αν δεν ξέραμε τη Φιόνα Σο, τη μάθαμε ελέω Χάρι Πότερ. Επιθυμείτε να απολαύσετε τη διάσημη ηθοποιό στο θέατρο; Πρέπει να γνωρίζετε ότι στην Επίδαυρο θα ερμηνεύσει έναν μονόλογο «θαμμένη» σε έναν λόφο από σκουπίδια, σχεδόν ακίνητη, όπως επιβάλλει ο Μπέκετ στη Γουίνι της παράστασης Ευτυχισμένες μέρες (24-25/8). Δεν είναι και το πιο εύκολο θέαμα. Ευτυχώς που υπάρχει και το Εθνικό Θέατρο, για μια πιο... κοσμική νότα! Οι φίλοι των γκλάμορους εκδηλώσεων, των επώνυμων εμφανίσεων, των «πικάντικων» σχολίων και των καλλιτεχνικών κουτσομπολιών δεν έχουν παρά να σπεύσουν στην Ηλέκτρα του Πέτερ Στάιν (10- 11/8). Ναι, σ' αυτήν που παίζει ο Αποστόλης Τότσικας.

Το γοργόν και χάριν έχει
Οι παραστάσεις στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου αρχίζουν με καθυστέρηση ακαδημαϊκού τετάρτου (21:15) και δεν έχουν διάλειμμα. Οι αργοπορημένοι κάθονται πάντα στο Ανω Διάζωμα. Πρόκειται, συνήθως, για «θύματα» της μεγάλης προσέλευσης που δημιουργεί μποτιλιάρισμα στον δρόμο από το Λυγουριό προς το θέατρο, περίπου ένα μισάωρο πριν από την προγραμματισμένη έναρξη. Σε τέτοιες περιπτώσεις η ροή είναι απελπιστικά αργή, το πάρκινγκ γεμίζει και όσοι δεν πρόλαβαν αράζουν το αυτοκίνητο πάνω στον δρόμο, μακριά από το θέατρο, πράγμα που σημαίνει πολύ... περπάτημα. Και καλά να φοράτε τα σωστά παπούτσια. Διότι αν είχατε τη φαεινή ιδέα να δειγματίσετε τις καινούριες σας Manolo Blahnik γόβες-στιλέτο, θα ταλαιπωρηθείτε τόσο που θα προτιμούσατε να είχατε πάει ξυπόλυτες. Προτιμήστε τις πλατφόρμες που είναι φέτος της μόδας (οι πολύποντες σόλες δεν ενδείκνυνται). Πάντως, αν υπολογίσετε σωστά τον χρόνο σας, μια στάση στο Stork (48ο χλμ. στον δρόμο Ισθμού-Αρχαίας Επιδαύρου) είναι ό,τι πρέπει. Εξαιρετική θέα στο λιμάνι της Παλαιάς Επιδαύρου σε συνδυασμό με ωραία γλυκά, χυμούς, παγωτά, σνακ.

Τα «Λεωνίδεια»
Η παράσταση από μόνη της δεν λέει τίποτα. Είναι το... μισό «έργο»! Το υπόλοιπο παίζεται κατόπιν στο στέκι του Λεωνίδα στο Λυγουριό. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά η ταβέρνα του κ. Λεωνίδα Λιακόπουλου, μισό αιώνα τώρα, παραμένει σταθερή αξία των Επιδαυρίων. Εκεί δειπνούν, κατά παράδοση, συντελεστές των παραστάσεων και επώνυμοι θεατές. Κι εκεί εισπράττουν οι καλλιτέχνες το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, από το πώς θα τους κοιτάξουν, το πώς θα τους συγχαρούν ή αν κάποιοι θα επιλέξουν να... φύγουν από την πίσω πόρτα για να αποφύγουν χειραψίες.

Και για να μη σας μπερδέψει η «μυθολογία» του Λεωνίδα, εξηγούμαστε για να μην... παρεξηγούμαστε. Μη φανταστείτε ότι ο σερβιτόρος θα στέκεται από πάνω σας, ότι τα τραπέζια είναι στρωμένα με πολυτελή τραπεζομάντιλα και ότι το κρασί σερβίρεται δροσερό σε σαμπανιέρα. Δεν βρίσκεστε στους Ορίζοντες ούτε στο Boschetto, έστω και αν πολλοί από τους συνδαιτυμόνες θα μπορούσαν να είναι θαμώνες εκλεπτυσμένων εστιατορίων. Μιλάμε για μια ταβέρνα με φιλικό περιβάλλον, δροσερή αυλή, καθαρό φαγητό και προσιτές τιμές. Αν πάτε για να επιδείξετε την τελευταία Donna Karan αγορά σας, ατυχήσατε. Κανείς δεν θα σας προσέξει, αφού οι περισσότεροι ασχολούνται με την παράσταση της βραδιάς, άλλοι εξ αντικειμένου και άλλοι υποδυόμενοι τους ειδικούς. Ολοι τους, πρωταγωνιστές, σκηνοθέτες, σελέμπριτι, απλοί θνητοί, στέκονται στην ουρά μπροστά από τη «βιτρίνα» με τα μαγειρευτά της κυρίας Κάκιας και προβληματίζονται: ψητό ή παπουτσάκια; Η τυρόπιτα είναι must.

Μύθοι και πραγματικότητα
Ο κ. Λεωνίδας, πάντοτε ευγενής, υποδέχεται τους πελάτες. Αν επισκέπτεστε για πρώτη φορά το μαγαζί και εφόσον το επιθυμείτε, θα σας «ξεναγήσει» και θα σας μιλήσει για καθεμία από τις φωτογραφίες που κοσμούν τους τοίχους ξεχωριστά (το μαγαζί μοιάζει με πινακοθήκη των Επιδαυρίων, φιλοξενώντας ασπρόμαυρες φωτογραφίες πρωταγωνιστών, με ιδιόχειρες αφιερώσεις). Επίσης, ο πολύπειρος ιδιοκτήτης θα σας διηγηθεί ιστορίες από τότε που έπαιζαν στο αργολικό θέατρο οι Κωτσόπουλος, Ζερβός, Παξινού, Μινωτής. Μπορεί τώρα πια οι εποχές να έχουν αλλάξει, τα «ιερά τέρατα» του θεάτρου να έχουν εκλείψει, όμως εκεί υπάρχει>

>ακόμη το τραπέζι και το καρφί του Μινωτή. Δηλαδή το τραπέζι δίπλα στην τζαμαρία όπου έτρωγε πάντα ο μεγάλος θεατράνθρωπος. Κι εκεί, πίσω στον τοίχο, το καρφί που είχε καρφώσει ο ίδιος για να κρεμάσει τη φωτογραφία του, η οποία βρίσκεται ακόμη εκεί. Τα μόνα που... σβήστηκαν ήταν τα σημάδια από τα κουκούτσια που πέταγε τρώγοντας ελιές. Αν έχει κέφια, ο κ. Λιακόπουλος μπορεί να θυμηθεί τις «περιπολίες» του Γιώργου Λαζάνη, που ήθελε έτσι να βεβαιώσει ότι δεν θα ξενυχτούσαν οι ηθοποιοί του Θεάτρου Τέχνης. Τον «στρατιωτικό» νόμο είχε επιβάλει ο ίδιος ο Κάρολος Κουν, η δε διαμονή του θιάσου στο χωριό έκανε πιο εύκολη την επιτήρηση. Παλαιότερα, οι ηθοποιοί φιλοξενούνταν (επί πληρωμή) στα σπίτια των ντόπιων που λειτουργούσαν σαν... αυτοσχέδιοι ξενώνες, μια και δεν υπήρχε ξενοδοχειακή υποδομή. Στο Ξενία, που τώρα πια είναι κλειστό στο κοινό, έμεναν κάποιοι καλλιτέχνες, αλλά όχι όλοι, είτε γιατί δεν χωρούσαν είτε γιατί προτιμούσαν μια οικονομικότερη λύση. Ο Γιώργος Λαζάνης και η Κάτια Γέρου επέλεγαν πάντα το σπίτι της κ. Ολγας. Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει, ιδιαίτερα από την εποχή που δημιουργήθηκε το ξενοδοχείο Αβατον, όπου καταλύουν οι ηθοποιοί της εκάστοτε παράστασης. Στη δροσερή αυλή του, κάτω από την κληματαριά, αντιμετώπιζε τους αντιπάλους του στο τάβλι ο Μίμης Κουγιουμτζής. Από τους ντόπιους λίγοι πια νοικιάζουν δωμάτια στα σπίτια τους. Μεταξύ αυτών, η κ. Κική, στην οποία διαμένουν η Νόνικα Γαληνέα και η Αμαλία Μουτούση (27530 22212), η κ. Αθηνά (27530 22024) η κ. Ελένη Χουντάλα, που φιλοξενεί τη Λυδία Κονιόρδου (27530 22987), η κ. Παναγιώτα (27530 22712), ο κ. Γιώργος Γκάτζιος (6937 570343) και η κ. Μαρία (6979 005061). Από κοντά τα ξενοδοχεία Αβατον (27530 22178, 27530 22059), Αλκυών (27530 22002) και τα νεόκτιστα Θυμέλη (27530 22933) και Βάγιας (27530 22551). Στο Λυγουριό έχει εξοχικό ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ Νικήτας Τσακίρογλου, ενώ υπάρχει και το σπίτι του Δημήτρη Χορν, κοντά στο θέατρο.

Νύχτα ξελογιάστρα
Μετά τον Λεωνίδα η κίνηση μετατοπίζεται στην προκυμαία της Παλαιάς Επιδαύρου. Το πρόγραμμα επιβάλλει γλυκό στο Ακτίς (οι λάτρεις της βάφλας ας δοκιμάσουν αυτή με τη σοκολάτα και μπισκότο) ή ποτό στο Praxis. Γύρω στις 02:00 έρχεται η ώρα του Capaki Club, της open air ντίσκο μέσα στις πορτοκαλιές, όπου όλοι επώνυμοι του εγχώριου και διεθνούς τζετ σετ, μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής κι επισκέπτες γίνονται ένα, όσο διαρκούν τα Επιδαύρια. Οι παλαιότεροι θυμούνται ακόμα τη βραδιά που ο Γιάννης Τσαρούχης χόρεψε ζεϊμπέκικο, παρά τα προβλήματα της υγείας του. Αναπολούν τον Μίμη Κουγιουμτζή στο Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, πάντα και μόνον κατά το ξημέρωμα. Επίσης, τις λεβέντικες χορογραφίες του Παπαμιχαήλ, της Καρέζη ή του Τρίτση. Διηγούνται την πεισματική άρνηση του Γιώργου Λαζάνη να πάει εκεί, μέχρι που πήγε και διαβάζοντας την ταμπέλα αναρωτήθηκε: «Τι; Σαράκι Κλαμπ;» μετονομάζοντας έκτοτε την ντισκοτέκ που κρατούσε ξενυχτισμένο το Τέχνης. Τελικά, και εκείνος πέρασε την πόρτα του... μαζί με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο.

Σήμερα, οι χορευτικές φιγούρες της Νόνικας Γαληνέα ή της Ρένης Πιττακή, που γνωρίζει κάθε χιλιοστό της πίστας, καλά κρατούν, ενώ το κεντρικό τραπέζι του μαγαζιού είναι -πάντα- κατακυρωμένο στον (μόνιμο θαμώνα) Διονύση Φωτόπουλο και την παρέα του (με, κατά καιρούς, εξέχοντα μέλη τον Λούκα Ρονκόνι, τον Πέτερ Στάιν, τον Ολιβερ Στόουν κι άλλες διασημότητες). Αν βρίσκετε το Capaki πολύ φασαριόζικο, υπάρχει το μπαράκι στο ξενοδοχείο Ελλάς, δίπλα στη θάλασσα, ή αυτό του Απόλλωνα. Αν δεν θέλετε να μετακινηθείτε από το Λυγουριό, το μπαρ Dream Theater και η καφετέρια Πρόπυλο κρατάνε τα προσχήματα της δισκέδασης. Για ακόμα πιο cool καταστάσεις, οι ξαπλώστρες στο παραλιακό Γιαλάσι προσφέρονται για ρομάντζα κάτω από τον έναστρο ουρανό. Εκεί, συχνά η αύρα της νύχτας «ταξιδεύει» τις μελωδίες που σκαρφίζονται οι κατασκηνωτές των -εξαιρετικά οργανωμένων- κάμπινγκ της περιοχής (Μπέκας, Νικόλας Ι και Νικόλας ΙΙ). Τέλος, όσοι αναζητούν κάτι πιο κοσμοπολίτικο, το Ναύπλιο, με τα μπαράκια και τα μεγάλα καλοκαιρινά κλαμπ, απέχει μόλις 45, ενώ για τους μερακλήδες, η Νέα Κίος (στην αντίθετη κατεύθυνση) καλύπτει όλα τα μπουζουκο-γούστα.

Σε συνάντησα στην πλαζ...
Το επόμενο πρωί, και εφόσον το επιτρέπει το hangover, μια βουτιά επιβάλλεται. Οι θάλασσες στην Παλαιά Επίδαυρο δεν είναι ακριβώς ονειρεμένες, αλλά στο Νησί, το Γιαλάσι και το Καλαμάκι μπορεί κανείς να κολυμπήσει δίχως να ταλαιπωρηθεί από το δίλημμα «μπαίνω ή δεν μπαίνω». Αν δεν βαριέστε την οδήγηση, στη διαδρομή προς το Ναύπλιο, βρίσκονται μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής: η Κάντια (αν φτάσετε μέχρι εκεί δοκιμάστε το φαγητό στην ψαροταβέρνα του Τζαβάρα), τα Ιρια, το Βιβάρι και ο, λιγότερο γνωστός, Αγιος Νικόλαος. Για τους τολμηρούς και τους φίλους της περιπέτειας υπάρχει, στον δρόμο προς το Λυγουριό, η Πολεμάρχα (αυτοκίνητο δεν κατεβαίνει μόνο μηχανή και δύσκολα) που προσφέρεται για ψαροντούφεκο και φυσικά η Νέα Επίδαυρος με τα ταβερνεία της. Αν έχετε πάρει ήδη τον δρόμο της επιστροφής, ο Κόρφος συνδυάζει μπάνιο με ψαράκι πάνω στη θάλασσα. Και στην περίπτωση που ξεμείνατε στην Παλαιά Επίδαυρο απολαύστε, την ώρα του ηλιοβασιλέματος, έναν χαλαρωτικό περίπατο στη χερσόνησο που διχοτομεί την παραλία της Επιδαύρου, το Νησί όπως λέγεται. Θα δείτε απομεινάρια της Ακρόπολης και των ρωμαϊκών τειχών, ερείπια παλατιού και σπιτιών, στύλους δωρικού ναού, μυκηναϊκούς τάφους και το στολίδι της πόλης, το Μικρό Αρχαίο Θέατρο.>

Τι άλλα νέα;
Με την καθιέρωση του θεσμού του Μουσικού Ιουλίου, το όμορφο λιμάνι της Παλαιάς Επιδαύρου έχει γίνει σημείο αναφοράς, η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής αυξήθηκε και η προσφορά καταλυμάτων καθώς και άλλων επιλογών πολλαπλασιάστηκε. Τα Παρασκευοσάββατα του Ιουλίου πάνω στο λιμάνι λειτουργούν τα ξύλινα περίπτερα του αγροτουρισμού, από τα οποία μπορεί κανείς να προμηθευτεί παραδοσιακά γλυκά και μέλι, ντόπιο κρασί, ψωμί και τυροκομικά προϊόντα, ζυμαρικά αλλά και χειροποίητα κοσμήματα, είδη λαϊκής τέχνης, κομπολόγια και... πίπες. Η ταβέρνα Ακρογιάλι συγκεντρώνει τους «επισήμους» μετά τις παραστάσεις της Μικρής Επιδαύρου (δοκιμάστε μελιτζάνες στον φούρνο, μυδοπίλαφο, γαύρο μαρινάτο). Ωραία ψητά και πιάτα της ώρας προσφέρουν τα Κλήματα, ενώ μέσα σε ένα περιβόλι στο Γιαλάσι, στο Καλογερικό, μπορείτε να απολαύσετε (αν έχετε λίγη υπομονή), μεταξύ άλλων, αρνί κότσι, ψαρόσουπα και γλυκά του κουταλιού.

Ενα άλλο κομβικό σημείο είναι η Μουριά, η ωραιότερη ταβέρνα της περιοχής από πλευράς τοποθεσίας, πάνω στο κύμα (τηγανιτός μπακαλιάρος και αχινοσαλάτα οι σπεσιαλιτέ). Τα παρακείμενα ενοικιαζόμενα δωμάτια και τα μπανγκαλόους προτιμούνται από αρκετούς σελέμπριτι και εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κόσμου. Τα μεσημέρια του Σαββάτου δυσκολεύεται κανείς να βρει τραπέζι, αλλά και... γκαρσόνι για να τον σερβίρει. Ανάμεσα στους... υπομονετικούς, ο Μιχάλης Ρέππας και ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν πολιτογραφηθεί Παλαιοεπιδαυρίτες, μια και διαθέτουν εξοχικές κατοικίες στο Γιαλάσι (που γνωρίζει τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην περιοχή). Κοντά τους έχουν σπίτια η Καίτη Γαρμπή, ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιώργος Βασιλείου, ο Χρίστος Πολίτης. Πιο πέρα, στην Παναγίτσα, είχε αγοράσει σπίτι και ο παγκοσμίου φήμης αρχιμουσικός Βλαντιμίρ Ασκενάζι, αλλά το πούλησε πριν από χρόνια. Από τους πρώτους όμως που απέκτησαν εξοχικά στο Γιαλάσι, (στου Πιττίδη, όπως λένε οι ντόπιοι την τοποθεσία), ήταν ο αρχιτέκτονας Μάνος Περράκης, η Μελίνα Μερκούρη, η ηθοποιός Μιράντα Ζαφειροπούλου και ο Διονύσης Φωτόπουλος. Στη βόρεια πλευρά της παραλίας του Γιαλασίου, αν απομακρυνθείτε λίγο από τη στεριά, είτε κολυμπώντας είτε με βάρκα, μπορείτε να δείτε τα βυθισμένα ερείπια ενός κομματιού της αρχαίας πόλης. Εκεί, στην περιοχή Γκλιάτι, μαζί με το μπάνιο σας στην οργανωμένη πλαζ μπορείτε να απολαύσετε στο διπλανό ταβερνάκι αστακομακαρονάδα, θαλασσινά και μεζεδάκια.

[Για να μην πεινάσεις]
Ολοι θέλουν να φάνε στου Λεωνίδα, αλλά λίγοι το πετυχαίνουν μια και ο χώρος του μαζαγιού είναι... πεπερασμένος. Για να βρει κανείς τραπέζι, καλό είναι να τηλεφωνήσει νωρίτερα (27530 22115) και να μιλήσει με τον Νίκο. Επιβεβαιώνει και πριν από την παράσταση.

Αν ο Λεωνίδας είναι γεμάτος, οι ψησταριές του χωριού έχουν τα φόντα (και τον χώρο) για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις του θεατρόφιλου πλήθους (Αστέρια, Βάγιας, Αντώνης, Μαρκεζίνης).

[Δεκάλογος (επίδοξων) Επιδαυριστών]
1. Πέρα από το δικό σας όχημα, το ΚΤΕΛ εκτελεί δρομολόγιο μετ επιστροφής προς το θέατρο τις ημέρες των παραστάσεων (210 5122513, 210 5122516). Επίσης, μπορείτε να ταξιδέψετε με καραβάκι από τον Πειραιά με προορισμό το λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου. Μεταφορά στο θέατρο και επιστροφή με πούλμαν (210 3230100, 107, 108).

2. Τα αυτοκίνητα που μεταφέρουν άτομα με αναπηρία μπορούν να φτάσουν μέχρι την πλατεία του θεάτρου και να αποβιβάσουν επιβάτες και αμαξίδια.

3. Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε από τα ταμεία του Φεστιβάλ Αθηνών, με πιστωτική κάρτα μέσω Ιντερνετ, αλλά και στα γκισέ της Επιδαύρου (210 3272000).

4. Η Διακεκριμένη Ζώνη και οι Ζώνες Α και Β εξαντλούνται πρώτες. Οι σειρές από 7 έως 15, στις κερκίδες Ζ Η Θ, θεωρούνται καλές.

5. Πρόγραμμα της παράστασης αγοράζετε στα σταντ πριν από το Ξενία.

6. Εκεί μπορείτε να δροσιστείτε, να πιείτε τον καφέ σας ή το ποτό σας (με σχετική καθυστέρηση τις μέρες αιχμής). Νερό θα βρείτε στην καντίνα αριστερά όπως κοιτάτε τον δρόμο που οδηγεί στο ξενοδοχείο.

7. Τουαλέτες λειτουργούν στο Ξενία και απέναντι από το Μουσείο Επιδαυρίων, αλλά έχει ουρά. Μην το αφήσετε την τελευταία στιγμή...

8. Λέμε «ναι» σε ζακέτες και μπουφάν. Εχει αεράκι το θέατρο και ας σκάει το πρωί ο τζίτζικας.

9. Η πιο γρήγορη έξοδος είναι αυτή από τα καμαρίνια. Την ώρα της αποχώρησης ο δρόμος προς το Λυγουριό μονοδρομείται.

10. Παρκάρετε στον κεντρικό δρόμο του Λυγουριού (από το Ταχυδρομείο και ύστερα) και στις κάθετες οδούς.

[Το Savoir Vivre της Επιδαύρου]

• Προγραμματίστε να φτάσετε στην ώρα σας.
• Οχι τακούνια, τσιγάρο, κατανάλωση τροφίμων και τσίχλες (κολλημένες στα εδώλια του κοίλου).
• Οχι κινητά, μηνύματα και φωτογραφίες.
• Δεν ενοχλούν μόνο τους διπλανούς σας. Αποσυντονίζουν και τους ηθοποιούς.
• Αν θέλετε να φύγετε εν ώρα παράστασης, μπορείτε μόνο από το Ανω Διάζωμα.
• Μη σπεύσετε να γίνετε «καπνός» μόλις σβήσουν τα φώτα για φινάλε.
• Το χειροκρότημα είναι η «τροφή» του καλλιτέχνη.

[Μένω Παλαιά Επίδαυρο]

• Μουριά (27530 41218, 27530 41445),
• Απόλλων (27530 41295, 27530 41059, 27530 41059),
• Αριστοτέλης (27530 41105, 6937 039493),
• Angelica Villas (27530 41818, 27530 41038),
• Yalasi Hotel Appartments (27530 96543, 27530 96560),
• Hotel Magda (27530 41689),
• Ελένη (27530 41364, 27530 41864).
• Επίσης στο Γιαλάσι της Αρχαίας Επιδαύρου, Paola (27530 41397),
• Verdelis Inn (27530 41332), Χριστίνα (27530 41451) στο λιμάνι.

[Φεύγοντας θα πάρω...]

• Γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες από τη Ζάχαρη (στο λιμάνι της Παλαιάς Επιδαύρου).
• Ψωμί από τον φούρνο του Τάσου (Ξυπολιά) στο Λυγουριό (πάνω από την πλατεία του χωριού). Εναλλακτικά υπάρχει και ο Παραδοσιακός του Βασίλη Ξυπολιά (στον δρόμο προς το θέατρο).
• Χυλοπίτες από το μαγαζί των Διδασκάλου-Γκάτζιου (Λυγουριό).
• Μέλι από τους παραγωγούς Γιώργο Μελά και Δημήτρη Βαλσάμη (Λυγουριό).
• Λάδι (σχεδόν όλοι οι ντόπιοι είναι παραγωγοί).
• Πορτοκάλια (πολλοί παραγωγοί στήνονται με την... πραμάτεια τους στον δρόμο Ισθμού-Επιδαύρου). Προϊόντα από τον Αγροτουρισμό (εφόσον πάτε Ιούλιο).