Είναι η πρώτη φορά που δεν γνωρίζω πολύ καλά το ...υποκείμενο (του πόθου) και παρόλαυτα θα γράψω γι αυτό(ν)...

Γιατί καμιά φορά, σημασία δεν έχει αυτό που (δεν) ξέρεις, αλλά αυτό που νιώθεις. Και ο Paco de Lucia με έκανε να νιώσω... να κοιτάζω τα ακόρντα να παίρνουν μορφή και να γίνονται ήχος, να ακούω μέσα μου τις νότες, να φαντάζομαι τις χορεύτριες που θα ήθελα να τον πλαισιώνουν, να αισθάνομαι τους μορφασμούς του προσώπου του, να αγχώνομαι με τις γρήγορες αλλαγές των δαχτύλων στα τάστα και να παίρνω μαζί του μεγάλες ανάσες όσο εκείνος φλέρταρε με δύσκολες μουσικές φράσεις πριν καταλήξει, κι εκείνος κι εγώ, στο χαμόγελο που ερχόταν με την ανταπόκριση και την αποθέωση από τον κόσμο.

Και ξέρω πως δεν ήμουν μόνη μου σ' αυτό... Έκανε τους παντες να αισθανθούν... Να χειροκροτήσουν, να δώσουν ρυθμό στο σώμα τους, να αφεθούν να τους συνεπάρει η μουσική τόσο που να τον φωνάξουν με σταθερό και δυνατό χειροκρότημα για το encore. Ένα encore που μου έδωσε το τελευταίο γλυκό χαστούκι, και με έκανε να αποφασίσω ότι θα ψάξω να ξανακούσω τις μουσικές του.

...Ανέλπιστα 'διαβασμένο' κοινό οι Ελληνες. Κατάμεστος ο Λυκαβηττός, εντυπωσιακές γνωστικές λεπτομέρειες-ψίθυροι από τους θεατές ("ο Paco έχει αλλάξει κιθάρα", "με την πένα γίνεται αυτό.." κτλ), πανέμορφος και νέος κόσμος στην αρένα και στις κερκίδες, και ...ήχοι flamenco παντού. Στον αέρα, στη σκηνή, στην ψυχή του και τελικά γύρω από μας, μέσα μας.

Οι φωνές των La Tana, Montse Cortes και El Potito, ανέβασαν το αριστουργηματικό του έργο ακόμη πιο ψηλά, ενώ οι Jerry Gonzalez και Juan D’ Angelyca ήταν παρόντες για να εγγυηθούν την ποιότητα της μουσικής.

Διαβάζω στο βιογραφικό του "Ο Francisco Sánchez Gómez, όπως είναι το πλήρες όνομα του Paco de Lucia, γεννήθηκε στην πόλη Algeciras της επαρχίας Cadiz στην Ισπανία, στις 21 Δεκεμβρίου του 1947. Από την ημέρα που, όντας μόλις 5 ετών, διόρθωσε τον πατέρα του, Antonio Sánchez, επαγγελματία κιθαρίστα, ως προς το ρυθμό μιας μουσικής φράσης, η αφοσίωση του Paco στην κιθάρα υπήρξε ολοκληρωτική."

Και συμπληρώνω:
...Και το γεγονός ότι κάθε φορά που εμφανίζεται χαρίζει τόσο εύκολα, τόσο απλόχερα και τόσο γλυκά, τόσα συναισθήματα στους θεατές, είναι ίσως η πιο μικρή καθημερινή απόδειξη για την ιδιοφυία, το ένστικτο και το ταλέντο του.



Εβελίνα Σαρρή


ΥΓ. Αύριο (13 Σεπτέμβρη) στη Θεσσαλονίκη θα είναι εξίσου όμορφα, -αλλά πόσο ζηλεύουμε όσους θα βρεθούν στις 17 και 23 Σεπτεμβρίου που παίζει στη χώρα του (Soria και Malaga), για δύο παραστάσεις που προφανώς θα είναι εξαιρετικές...

Info: Η τελευταία δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε πριν από μερικά χρόνια, όταν ο Paco de Lucia αποφάσισε να επιστρέψει μετά από 5 χρόνια δημιουργικής απουσίας, με το άλμπουμ "Cositas Buenas".