Στις 5 Οκτωβρίου αρχίζουν στο Θέατρο Τζένη Καρέζη οι παραστάσεις του αριστουργήματος της παγκόσμιας δραματουργίας «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του αμερικανού συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη και με πρωταγωνιστή τον Κώστα Καζάκο.

Το έργο παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά φέτος, μετά τη μεγάλη περυσινή επιτυχία, στο ίδιο Θέατρο.

Εξήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του και το πρώτο ανέβασμά του στο Μπροντγουέι - που χάρισε στο δημιουργό του το βραβείο θεατρικών κριτικών της Ν. Υόρκης - το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» εξακολουθεί να αποτυπώνει με ασύλληπτη διορατικότητα κι ευαισθησία το πορτρέτο μιας κοινωνίας που προσπαθεί να αποτινάξει παλιές αμαρτίες και να γιατρευτεί από τα τραύματα της συνενοχής σε κάθε είδους έγκλημα, παγκόσμιο ή προσωπικό.

Ο Μίλλερ γράφει για τα ηθικά διλήμματα που αναπόφευκτα συνοδεύουν τις τυχοδιωκτικές και νοσηρές αντιλήψεις των κερδοσκόπων του πολέμου και την έλλειψη συναίσθησης προσωπικής ευθύνης απέναντι σε «όλα τα παιδιά μας», στο σύνολο των κατοίκων αυτού του πλανήτη. Μέσα από το πρίσμα ενός οικογενειακού δράματος στα πρότυπα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, ψυχογραφεί χαρακτήρες που επιλέγουν έναν απατηλό τρόπο ζωής από φόβο να αναμετρηθούν με τα απωθημένα τους ένστικτα.

Η παράσταση του Θεάτρου Τζένη Καρέζη επιχειρεί την ανάγνωση και αποτύπωση μιας σύγχρονης τραγωδίας που αφορά στην προδοσία, στη σχέση πατέρα και γιου, στον εφιάλτη του αμερικανικού ονείρου, στις αυταπάτες, στην εντιμότητα, στην έπαρση που μεταμφιέζεται σε ιδεαλισμό, στο φόβο του θανάτου, στην ενοχή, στην οικογενειακή ζωή που λειτουργεί ως καταφύγιο, στην άρνηση, στην απόγνωση που εξωραΐζει κανείς σε ελπίδα, στο εύκολο κέρδος, σ’ έναν τρόπο ζωής που αντιμάχεται τις ανάγκες μας, στην ανάγκη για ολοκλήρωση. Το χάσμα ανάμεσα στην εποχή που ζούμε κι αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε, το πόσο εύθραυστο είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα, το χρόνο ως εχθρό και το χρόνο ως ηθική δύναμη.

Ο Κώστας Καζάκος στο «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» ερμηνεύει τον Τζο Κέλλερ, τον πατέρα μιας αμερικανικής ευκατάστατης οικογένειας, που διαλύεται τραγικά λίγο μετά τη λήξη του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου. Έναν συνταξιούχο εργοστασιάρχη που κατηγορήθηκε μαζί με το συνέταιρό του, για το θάνατο ανυποψίαστων πιλότων λόγω της προμήθειας ελαττωματικών κεφαλών αεροπλάνων στη διάρκεια του πολέμου. Σε αντίθεση με το συνέταιρό του, εκείνος δεν κατέληξε στη φυλακή. Έχασε όμως το γιο του, επίσης πιλότο. Από ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοεπιβεβαίωσης, ο Τζο Κέλλερ καλλιεργεί την υιοθέτηση μιας επίπλαστης αθωότητας και της ψευδαίσθησης ότι είναι θύμα της αγάπης για την οικογένειά του.

Ο Άρθουρ Μίλλερ έγραψε το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» (All my sons) το 1947 βασισμένος σε μια αληθινή ιστορία. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στο Μπροντγουέι σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν για να μεταφερθεί, ένα χρόνο μετά, και στην κινηματογραφική οθόνη. Στο έργο που τον καθιέρωσε διεθνώς ως έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, υιοθετεί την τεχνική του Ίψεν εισάγοντας σταδιακά το παρελθόν στο παρόν και βαδίζοντας με αργά βήματα μέχρι την κορύφωση. Η δομή της ιστορίας θυμίζει εκείνη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: η δράση ?ξεκινά ένα γαλήνιο κυριακάτικο πρωινό σε ένα αμερικανικό σπίτι στα προάστια- εκτυλίσσεται στη διάρκεια ενός 24ώρου. Η κάθαρση επέρχεται μέσα από ανατροπές και αποκαλύψεις, αφότου οι πρωταγωνιστές της θα έρθουν, έστω και ετεροχρονισμένα, αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους. Το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» λειτουργεί ως ανατομία της ανθρώπινης οδύσσειας μέσα από τις συγκρούσεις, τις θηριωδίες του κοινωνικού μακρόκοσμου και του ψυχικού μικρόκοσμου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση : Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική: Φίλιππος Τσαλαχούρης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Ζημιανίτης

Παίζουν:
Κώστας Καζάκος
Αφροδίτη Γρηγοριάδου
Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
Κωνσταντίνος Καζάκος
Γεράσιμος Μιχελής
Ιωσήφ Μαρινάκης
Κωνσταντίνος Καρβέλης
Τζούλη Σούμα
Ειρήνη Χέλιου

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ
Ακαδημίας 3 Αθήνα
τηλ: 21Ο- 3636144, 21Ο-362552Ο