Το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών διοργανώνει την έκθεση «Fluxus» για να γιορτάσει τα εκατό του χρόνια, τιμώντας το παρελθόν του με μια αναφορά στην τέχνη του σήμερα. H έκθεση που φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη, κτίριο Πειραιώς, αποτελεί μόνο μια αναδρομή στη σαραντάχρονη ιστορία του κινήματος... αφορά, πρωτίστως, τη σύγχρονη δημιουργία.

Το διεθνές καλλιτεχνικό ρεύμα με τον όρο Φλούξους (Fluxus) αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του 1960, και χαρακτηρίστηκε από την ανάμιξη πολλών διαφορετικών μορφών της τέχνης, από τις εικαστικές τέχνες μέχρι τη μουσική και τη λογοτεχνία.

Το Φλούξους γεννήθηκε στη Γερμανία, με επίκεντρο τον Λιθουανό καλλιτέχνη Georges Maciunas, ο οποίος το Σεπτέμβριο του 1962 οργάνωσε μία συναυλία σύγχρονης μουσικής υπό τον γενικό τίτλο Fluxus Internationale Festspiele neuester Musik.

Τη δεκαετία του '60, εκτός από τον Maciunas, μια ομάδα καλλιτεχνών όπως οι Georges , Joseph Beuys, Ben Vautier, Nam June Paik, Yoko Ono κ.ά. - επηρεασμένοι απ’ το ντανταϊσμό και τον Marcel Duchamp, τη διδασκαλία του John Cage και τη φιλοσοφία ζεν, επιχειρούν να καταργήσουν τα στεγανά μεταξύ των τεχνών, να αποδομήσουν την έννοια του έργου τέχνης και να φέρουν την τέχνη κοντά στη ζωή.

Οργανώνουν συναυλίες, επινοούν τη Mail Art, τα χάπενιγκ και τη βίντεο-τέχνη, εκδίδουν θεωρητικά βιβλία και διακηρύσσουν την αντίθεσή τους στην εμπορευματοποίηση της τέχνης. Οι καλλιτέχνες της ομάδας δεν παρουσιάζουν κάποια κοινά υφολογικά στοιχεία αν και συνολικά το κίνημα του Φλούξους θεωρείται πως συγγενεύει με τον ντανταϊσμό, κυρίως γιατί τα έργα του στοχεύουν κατά βάση στην πρόκληση του θεατή.

Σαράντα χρόνια αργότερα, το Fluxus παραμένει ζωντανό.

Σε δύο αίθουσες του Μουσείου Μπενάκη απλώνεται η έκθεση με ένα πλήθος από αντικείμενα και έργα τέχνης, εφημερίδες και περιοδικά, στο πνεύμα του Φλούξους.

Ανάμεσά τους ένα «τρελό» ρολόι τοίχου που οι δείκτες του κινούνται σαν τρελοί (έργο του Ντρέιφους), μερικές φωτογραφίες από το φιλμ που είχε δημιουργήσει η Γιόκο Ονο για το Φλούξους, έργα του Ιταλού Τζίνο Ντι Μάτζιο και του Αμερικανού Ναμ Γιουν Πάικ, ένα άσπρο πιάνο του Μασσινάς, πάνω στο οποίο είναι ακουμπισμένο ένα μπουκέτο λουλούδια του Μπρεχτ κ.ά.

Μεγάλο μέρος της έκθεσης καταλαμβάνει το «κακό παιδί» της γαλλικής τέχνης Μπεν Βοτιέ, με διάφορα έργα και ντοκουμέντα, όπως το μανιφέστο για το Φλούξους που είχε παρουσιάσει, μαζεύοντας υπογραφές στις Κάνες το 1963.

Ο Βοτιέ σχεδίασε μαύρα μπλουζάκια, με τον τίτλο της έκθεσης σε άσπρο, τα οποία μοιράζονται, ενώ ένα κίτρινο παραβάν στήθηκε για τις δικές του περφόρμανς.
Συχνά, ο αντισυμβατικός χαρακτήρας του κινήματος αποτελέσε αντικείμενο αρνητικής κριτικής.

Στα εγκαίνια της έκθεσης, 8 Οκτωβρίου, θα πραγματοποιηθούν:
Συναυλία-performance των Νίκου Βελιώτη, Αναστάση Γρίβα και Αναστασίας Γεωργάκη (20:00),
Παρέμβαση του BIOS (20:30),
Παρουσίαση του έργου του Γιάννη Χρήστου «Επίκυκλος»,
Προσφορά της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (21:00) και
Συναυλία-performance των Ben, Dreyfus, Patterson, Couroupos & Friends (21:30).

Επιμέλεια: Ben Vautier, Caroline Fourgeaud-Laville, Nicolas Feuillie Συντονισμός: Isabelle Auriault, Ξένια Πολίτου.

Διοργάνωση:
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και Μουσείο Μπενάκη
Διάρκεια έκθεσης: 8/10/2007 - 4/11/2007
Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς