Στη συλλογή αυτή συγκεντρώνονται δέκα από τα πιο ενδιαφέροντα δοκίμια που έγραψε ο Τζορτζ Στάινερ ανάμεσα στο 1978 και το 1995, περίοδο κατά την οποία τόσο η τέχνη της ανάγνωσης όσο και το κύρος του γραπτού κειμένου αρχίζουν να κλονίζονται σοβαρά. Ο Στάινερ φοβάται ότι την κατάσταση επιβαρύνει η μαζική κουλτούρα, ο σημερινός τρόπος οργάνωσης του ατομικού χώρου και χρόνου, η διάβρωση της "ιδιωτικότητας", η κυριάρχηση του θορύβου και η συστηματική καταδίωξη που υφίσταται η σιωπή στον τεχνολογικό και καταναλωτικό πολιτισμό μας.

Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον στοχαστή, δεν είναι παρά η σταδιακή έκλειψη της αναγνωστικής πράξης και του βιβλίου του ίδιου. Όμως, καθώς ο ίδιος υπογραμμίζει, "η νοσταλγία και οι θρήνοι δεν ωφελούν". Οι εξελίξεις στην ιστορική-κοινωνική κλίμακα φέρνουν και κέρδη και απώλειες και καταστροφές και νέες ευκαιρίες. Αυτές ακριβώς επιχειρεί να ανιχνεύσει στα δοκίμιά του.

Στα δοκίμια αυτής της συλλογής, ο Τζορτζ Στάινερ μιλά για τον Όμηρο και για τη Βίβλο, για τον Σωκράτη και για τον Χριστό, για τον Σαίξπηρ και για τον Βίτγκενσταϊν, για τα όνειρα και την ιστορική ερμηνεία,για την Αμερική και την ελλιπή της κουλτούρα, αλλά και για την τραγικότητα της σύγχρονης ύπαρξης, για τον δεσποτισμό, τον σκοταδισμό και το απάνθρωπο.

Εκδόσεις Νεφέλη
Τίτλος: Αξόδευτα Πάθη
Συγγραφέας: Τζορτζ Στάινερ
Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά
Σελ: 356
ISBN 960-211-619-6