Πρώτη ταινία του Μουρνάου στην Αμερική και ταυτόχρονα κύκνειο άσμα του βωβού κινηματογράφου, η «Αυγή» έκανε την πρεμιέρα της 13 μόλις μέρες πριν βγει στις αίθουσες ο «Τραγουδιστής της Τζαζ», η πρώτη ομιλούσα ταινία. Πώς λοιπόν, αντί για κάτι ξεπερασμένο, ο Μουρνάου δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα όλων των εποχών;

Όταν η Αμερική υποκλίθηκε απέναντι στο μεγαλείο του «Τελευταίου Γέλιου», η Fox κάλεσε τον Γερμανό σκηνοθέτη στις ΗΠΑ και του υποσχέθηκε απόλυτη δημιουργική ελευθερία και μεγάλο προϋπολογισμό για την επόμενη ταινία του. Αντί για κάποιο ιστορικό υπερθέαμα, ο Μουρνάου διάλεξε να διηγηθεί την απλή ιστορία ενός ζευγαριού της επαρχίας, που η σχέση τους δηλητηριάζεται όταν μπαίνει ανάμεσά τους μια femme fatale από την Μεγάλη Πόλη. Κινηματογραφικά, όμως, εξύψωσε αυτή τη λιτή και γι’ αυτό διαχρονική ιστορία σε απόλυτο ανθρώπινο δράμα, επικών σχεδόν διαστάσεων.

Πάντρεμα της εφευρετικότητας του γερμανικού εξπρεσιονισμού με τις τεχνολογικές και οικονομικές δυνατότητες του Χόλιγουντ, η «Αυγή» είναι ένα τεχνικό επίτευγμα άνευ προηγουμένου, με τον μεγαλοφυή σκηνοθέτη να χτίζει δύο διαμετρικά αντίθετους κόσμους μέσα στα στούντια της Fox και να τους ντύνει με μια πανδαισία φωτοσκιάσεων. Ό,τι στο χαρτί μοιάζει με κοινό μελόδραμα, στα χέρια του Μουρνάου μεταμορφώνεται σε αρχετυπική ιστορία αγάπης και ταυτόχρονα σε ένα στοχασμό πάνω στην ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Σε πείσμα αυτών των ατελειών επέλεξε την αισιοδοξία της επόμενης ημέρας, ρίχνοντας με το εμψυχωτικό φινάλε τη σκιά του σχεδόν σε ό,τι έκανε το αμερικάνικο σινεμά από τότε και στο εξής. Κατά ειρωνικό τρόπο, μια από τις σημαντικότερες ταινίες που βγήκαν ποτέ από το Χόλιγουντ έχει γερμανική ψυχή.