Πρωτότυπος τίτλος: Miral

Σκηνοθεσία: Τζούλιαν Σνάμπελ

Πρωταγωνιστούν: Φρέιντα Πίντο, Χιάμ Αμπάς, Γουίλεμ Νταφόε

Πλοκή: Το 1948, στην Ιερουσαλήμ, η Χιντ Χουσέινι βρίσκει 55 ορφανά στο δρόμο και αποφασίζει να τα πάρει σπίτι της για να τους δώσει τροφή και στέγη. Μέσα σε έξι μήνες ο αριθμός τους αυξάνεται ιλιγγιωδώς σε 2.000 με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ιδρύματος. Σε αυτόν τον χώρο θα καταλήξει το 1978, μετά το θάνατο της μητέρας της, η 7χρονη Μιράλ, η οποία θα βρεθεί κάποια στιγμή στο κέντρο της αραβο-ισραηλινής διαμάχης.

Γνώμη: Το «Miral» φιλοδοξεί να διατρέξει σαράντα ολόκληρα χρόνια από την ταραγμένη ιστορία ενός διχασμένου τόπου και των πιο αδικημένων κατοίκων του, δομημένο ωστόσο ως μια αλληλλοδιαδοχή τεσσάρων πορτρέτων Παλαιστινίων γυναικών που βιώνουν καθημερινά μικρές και μεγάλες τραγωδίες, αναδύεται είτε υπερβολικά κατακερματισμένο, όταν πρόκειται για τις πιο σύντομες περιπτώσεις, είτε γεμάτο κλισέ, καταποντίζοντας ακόμα κι εκείνες τις ιστορίες όπου αφιερώνει περισσότερο κινηματογραφικό χρόνο. Όταν φτάνει τελικά στο βασικό νήμα της ζωής της Μιράλ, το όποιο χιλιοειπωμένο μήνυμα έχει ήδη εξαντληθεί.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι πάντως απορίας άξιο πως ένα τόσο αδιάφορο και ακίνδυνο φιλμ προκάλεσε αρχικά αντιδράσεις ως αντισημιτικό. Χαμένο αβέβαια στις αγαθές του προθέσεις, το «Miral» δεν διασώζεται ούτε από τη γεμάτη φίλτρα ελκυστική φωτογραφία του, ούτε από τους αξιόλογους δευτεραγωνιστές που αναγκάζονται να υποδυθούν χάρτινα στερεότυπα, εναλλάσσοντας ανεξήγητα αλλόκοτες προφορές αγγλικών με αραβικά. Πόσω μάλλον από τη γοητευτική Ινδή(!) Φρέιντα Πίντο που αδυνατεί πλήρως να σηκώσει το βάρος της δυναμικής Μιράλ στους λεπτεπίλεπτους ώμους της.

Θανάσης Πατσαβός