Με την ίδια στοργή που μόλις είχε κινηματογραφήσει τους τελευταίους «Επαναστάτες Χωρίς Αιτία» του σινεμά, ο Κόπολα θα αγκαλιάσει και τα «ορφανά» της επόμενης γενιάς. Σχεδόν χωρίς να πάρει ανάσα από τα γυρίσματα του «Outsiders», το ίδιο συνεργείο έπρεπε να περάσει από το κύκνειο άσμα των εφηβικών συμμοριών στο μικρόκοσμο της επόμενης γενιάς, που σημαδεύεται από την έκλειψή τους.

Αποτελώντας εξ ορισμού μίας από τις πιο ιδιόμορφες περιπτώσεις σίκουελ, το «Rumble Fish» προεκτείνει ουσιωδώς τον επικήδειο όλων των «West Side Story» του κόσμου τούτου σε ένα «πειραγμένο» πορτρέτο που τρέχει με χίλια και καταλήγει να έχει ως θέμα του την ίδια την έννοια του χρόνου. Αυτού που κυλά αδίστακτα σε βάρος όσων Ράστι Τζέιμς δεν θα προλάβουν να γίνουν ποτέ Τζέιμς Ντιν και όλων των απόκληρων που δεν θα μάθουν ποτέ εάν και γιατί πρέπει να είναι οργισμένοι. Του χρόνου που μοιάζει να κλέβει ο Κόπολα από τα χέρια των ηρώων του, επιταχύνοντας τους ρυθμούς ενός φιλμ χωρίς χρώμα, χωρίς αγκυλώσεις στον όποιο «ρεαλισμό».

Χωρίς αύριο, επίσης, όπως και οι έφηβοι του «Rumble Fish», οι πιο πρόωρα γερασμένες φιγούρες που θα έχετε αντικρίσει ποτέ.