Πρωτότυπος τίτλος: Chico y Rita
Σκηνοθεσία: Τόνο Εράντο, Χαβιέ Μαρισκάλ
Πρωταγωνιστούν: Εμάν Χορ Όνια, Λιμάρα Μενέσες, Μάριο Γκουέρα
Πλοκή: Ο Τσίκο είναι ένας νεαρός πιανίστας με μεγάλα όνειρα. Η Ρίτα είναι μια όμορφη τραγουδίστρια, που διαθέτει εκπληκτική φωνή. Η μουσική και ο ρομαντισμός τους φέρνουν κοντά τον έναν στον άλλο, όμως η κοινή τους πορεία- όπως συμβαίνει και με τη λάτιν μπαλάντα, το μπολερό- δεν παύει να έχει και στιγμές λύπης και ταλαιπωρίας.
Γνώμη: Όταν η σκηνοθετική μαεστρία του Φερνάντο Τρουέμπα («Belle Epoque») συναντά το δημιουργικό πενάκι του σχεδιαστή Χαβιέ Μαρισκάλ και στο σάουντρακ ακούγονται οι μεγάλοι της τζαζ, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Στην περίπτωση του Τσίκο και Ρίτα ωστόσο, είναι πολύ παραπάνω από αυτό, καθώς μια συναρπαστική ιστορία αγάπης ξετυλίγεται ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων που διαθέτουν περισσότερη αλήθεια από πολλούς χολιγουντιανούς ομόλογούς τους. Ο Τσίκο είναι ο ταλαντούχος πιανίστας και η Ρίτα είναι η καλλονή με την αισθαντική φωνή, που ερωτεύονται χάρη στην κοινή τους αγάπη για το μπολερό. Ο έρωτάς τους όμως είναι παράφορος και όταν βάζουν πλώρη να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το ευτυχισμένο τέλος της αγάπης τους.
Τοποθετημένο στην περίοδο της κουβανέζικης επανάστασης, το πιο ζωντανό animation που είδαμε τελευταία μπορεί να υπερηφανεύεται για τις σχεδιασμένες στο χέρι αδρές του γραμμές και μια χρωματική παλέτα βγαλμένη από τα τοπία της Καραϊβικής, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα 3D CGI που τελευταία κατακλύζουν τις οθόνες μας. Κι όταν η δράση μεταφέρεται από την Αβάνα στη Νέα Υόρκη, εκεί που οι δυο ήρωες κερδίζουν τη ζωή τους με την τέχνη τους, μεταφερόμαστε κι εμείς στην εποχή των καπνισμένων υπόγειων τζαζ κλαμπ, όπου ο Τσάρλι Πάρκερ σολάρει παρέα με τον Ντίζι Γκιλέσπι και τον Τελόνιους Μονκ.
Εντελώς ενήλικο, ποτέ εύκολο και διαρκώς ανήσυχο, το «Τσίκο και Ρίτα» είναι μια ταινία εποχής φτιαγμένη για τους λάτρεις της τζαζ και ταυτόχρονα ένα love story βγαλμένο από το παλιό καλό Χόλιγουντ. Και είναι σίγουρο πως μια μέρα θα θεωρείται κλασικό.
Φαίδρα Βόκαλη
