Οι σκιές των ξεχασμένων εικόνων

23.08.2012
Ένα συγκεντρωτικό κινηματογραφικό αφιέρωμα στον ποιητή των εικόνων Σεργκέι Παρατζάνωφ, με 12 ταινίες και ντοκιμαντέρ, 3 ομιλίες με ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά, τους Φώτο Λαμπρινό, Δρ. Αβταντήλ Μικαμπερίτζε και Νίνα Αλεκσίτζε αλλά και χορευτικά χάπενινγκ από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού "Ο Καύκασος", διοργανώνεται από Πέμπτη 30 Αυγούστου έως Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου στο σινέ ΤΡΙΑΝΟΝ.

Ένα συγκεντρωτικό κινηματογραφικό αφιέρωμα στον ποιητή των εικόνων Σεργκέι Παρατζάνωφ, με 12 ταινίες και ντοκιμαντέρ, 3 ομιλίες με ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά, τους Φώτο Λαμπρινό, Δρ. Αβταντήλ Μικαμπερίτζε και Νίνα Αλεκσίτζε αλλά και χορευτικά χάπενινγκ από το συγκρότημα Γεωργιανού Παραδοσιακού Χορού & Τραγουδιού "Ο Καύκασος", διοργανώνεται από Πέμπτη 30 Αυγούστου έως Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου στο σινέ ΤΡΙΑΝΟΝ.

Ποιος είναι ο Παρατζάνωφ;

Ο Σεργκέι Παρατζάνωφ ήταν μοναχικός ποιητής και κυνηγημένος ευαίσθητος πολίτης όλου του κόσμου, δημιουργός υπέρτατων εικόνων, όπου ο θεατής συναντά την παράδοση και το μοντερνισμό σε άρρηκτη σχέση, Ο σπουδαίος σοβιετικός σκηνοθέτης αρμενικής καταγωγής που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τιφλίδα της Γεωργίας, σπούδασε σκηνοθεσία στη Μόσχα και εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ουκρανία.

«Σουρεαλισμός», «εξώθηση σε αυτοκτονία», «πληθώρα έργων τέχνης», «τάση προς την ομοφυλοφιλία», κάποια εξ αυτών θα μπορούσαν θεωρητικά να είναι πολύτιμα όπλα στο οπλοστάσιο της μοντέρνας τέχνης. Στην περίπτωση του Παρατζάνωφ, ήταν η αιτία του δεκαπεντάχρονου εξαναγκαστικού παροπλισμού του και των οκτώ χρόνων εγκλεισμού του στις ρωσικές φυλακές.

Πολλοί αναρωτιούνται τί ήταν αυτό που έφερε αυτό τον καλοσυνάτο άνθρωπο με την κάπως «αγριωπή» εμφάνιση σε μια κατάσταση διαρκούς αποκλεισμού και λογοκρισίας των έργων του. Μια πρώτη απάντηση θα ήταν η εγκατάλειψη της γυναίκας και των παιδιών του για να ζήσει την «ανομολόγητη» γκέι ζωή που ο ίδιος πάντα επιθυμούσε.

Ακόμη πιο «ενοχοποιητικά» όμως ήταν γι’ αυτόν τα πολλά φιλμ του που απτόητα παρουσίαζε την Αρμενική παραδοσιακή κουλτούρα (δηλαδή μη-ρωσική), μία Διονυσιακή οπτική των θεμάτων του, η απάθειά του στον ρεαλισμό που επικρατούσε και ένας αέρας ενθουσιώδους παιχνιδίσματος με το χρώμα και τον ήχο.