Από τον Σπήλιο Λαμπρόπουλο

(ΤΕLΑRC/ΛΕΣΧΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ)

Δεν ξέρω αν ο Γούντι Αλεν έχει βαλθεί να δικαιώσει όλα τα στερεότυπα για την τσιγκουνιά των Εβραίων, αλλά στο βιβλιαράκι αυτού του cd παραδέχεται ότι «ο Σεγκόβια ήταν ο μόνος Ισπανός μουσικός που ήξερα, αλλά φαντάστηκα ότι δεν θα με συνέφερε οικονομικά να χρησιμοποιήσω τη μουσική του». Αν σκεφτούμε ότι στις μέχρι σήμερα ταινίες του χρησιμοποίησε τζαζ ηχογραφήσεις εφαρμόζοντας το public domain δικαίωμα (ό,τι έχει ηχογραφηθεί μέχρι και πριν από πενήντα χρόνια είναι ελεύθερο προς κάθε χρήση), αντιλαμβάνεται κανείς ότι ίσως μερικά κλισέ αστεία να μην είναι τόσο αβάσιμα τελικά.

Παρ όλο που προσωπικά η στήλη δεν ενθουσιάστηκε με αυτή τη συλλογή ισπανικών κομματιών, η απόφαση να παρουσιάσουμε πιο αναλυτικά το «Vicky Cristina Βarcelona» ενισχύεται από την αναπάντεχη ανταπόκριση του ελληνικού κοινού, που έχει ήδη εκτοξεύσει το συγκεκριμένο σάουντρακ στην κορυφή των εγχώριων best sellers, στο ίδιο επίπεδο με το κλασικό, πλέον, «Βroken Flowers» από την ταινία του Τζιμ Τζάρμους.

Δίκαια ή όχι, εδώ μέσα θα βρείτε και τα αρπίσματα του κορυφαίου Πάκο Ντε Λουθία και τον ζωντανό θρύλο του φλαμένκο Δρ. Χουάν Σεράνο, 73 ετών σήμερα. Κιθαρισμούς, επίσης, σε παραδοσιακές μελωδίες από την Καταλονία και το κλασικό «Αsturias» (που το ελληνικό ροκ κοινό για δεκαετίες μάθαινε από το «Spanish Caravan» των... Doors) σε μια τυπική εκτέλεση και το νέο ταλέντο της σκηνής, γέννημα-θρέμμα της Βαρκελώνης, τον Μπιελ Μπαλέστερ που με το τρίο του δίνει μια νέα πνοή στην gypsy jazz.

Τέλος, η Ιταλίδα τραγουδίστρια Τζούλια Τελαρίνι, που ερμηνεύει μαζί με το σχήμα των Los Tellarini το ήδη επιτυχημένο «Βarcelona», κερδίζει με άνεση το βραβείο «Γκαστόνε της χρονιάς» αφού μετακόμισε τυχαία στη Βαρκελώνη, έστειλε από το πουθενά ένα demo στον Αμερικανό σκηνοθέτη και ήδη έχει κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο με τίτλο «Εusebio».Με άλλα λόγια, αν είδατε την ταινία και σας άρεσε, έχετε αποκτήσει ήδη το σάουντρακ. Αν ψάχνετε μια καλή latin συλλογή, ε, έχει κι αλλού πορτοκαλιές.