Ισως είναι λίγο δύσκολο να πάρεις στα σοβαρά μια σειρά όπου η κεντρική ηρωίδα σκοτώνεται στο πρώτο επεισόδιο από το αδέσποτο καπάκι μιας τουαλέτας του διαστημικού σταθμού Μιρ, το «Dead Like Μe», όμως, κρύβει περισσότερες αρετές απ’ όσες θα μπορούσατε να αντιληφθείτε με την πρώτη ματιά και η συνέχεια της ιστορίας άλλες τόσες παράξενες εκπλήξεις. Ο χάρος, βλέπετε, δεν επιφυλάσσει αιώνια ανάπαυση για την Τζορτζ Λας (Ελεν Μουθ), αλλά τη θέση του Reaper, δηλαδή αυτού που αναλαμβάνει να οδηγήσει τις ψυχές των άρτι αποθανόντων στον... άλλο κόσμο.

Προϊστάμενος στην καινούργια (μη αμειβομένη) εργασία της Τζορτζ είναι ο Ρούμπ (Μάντι Πατίνκιν), ο μεσάζων ανάμεσα στους «επάνω» και τους «κάτω» και αυτός που κάθε μέρα μοιράζει post it με αποστολές σε εκείνη και στους τρεις «συναδέλφους» της, εν μέσω πρωινού και μαθημάτων ζωής (και θανάτου). Κι αν η εξυπνάδα του αρχικού ευρήματος εξαντλείται γρήγορα στην διαδρομή των 29 συνολικά επεισοδίων, τη θέση της, ευτυχώς, παίρνουν η λεπτομερώς δουλεμένη εξέλιξη των χαρακτήρων, το πανταχού παρόν ανατρεπτικό χιούμορ και μια υγιής δόση μακάβριου, απολαυστικού, κυνισμού.

Στην πραγματικότητα, το «Dead Like Μe» δεν είναι παρά μια ολίγον διεστραμμένη παραβολή για την ενηλικίωση, το πέρασμα από την «ανέμελη» εφηβεία στην «υπευθυνότητα» του ενήλικου, ευτυχώς όμως για όλους η σειρά δεν αρέσκεται να παραδίδει εύπεπτα διδάγματα και δακρύβρεχτα συγκινητικά φινάλε. Αντιθέτως, ο τόνος παραμένει πάντα αμφίσημος και η ηθική και συναισθηματική παλέτα της αξιοπρόσεκτα γκρίζα. Γεγονός που κάνει την επιτυχία της στην πρώτη της προβολή στις ΗΠΑ το 2003 να μοιάζει με μία ιδιαίτερα ευτυχή πλην μυστηριώδη απόφαση,αλλά και τη ματαίωσή της μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου κύκλου απλά αναμενόμενη...

extras
Αudio commentary σε κάποια επεισόδια, κομμένες σκηνές, featurettes.
Γ.Κ.