Εφοριακός ανακαλύπτει ότι είναι ήρωας μυθιστορήματος συγγραφέως που σκοτώνει πάντα όλους τους ήρωές της!
Οταν ο σεναριογράφος Τσάρλι Κάουφμαν μπήκε Στο Μυαλό Του Τζον Μάλκοβιτς και έμπλεξε με έναν ανορθόδοξα συγκινητικά τρόπο την πραγματικότητα με το όνειρο, τη λογική με τη φαντασία, το γέλιο με το κλάμα, τη φιλοσοφία με την ψυχανάλυση, τις ερωτήσεις με τις απαντήσεις και τη ζωή με τη τέχνη, το σινεμά εξελίχθηκε. Η γλώσσα του απέκτησε καινούργιες λέξεις και ανακάλυψε νέες κατευθύνσεις, που ελάχιστοι, ωστόσο, αποτόλμησαν να ακολουθήσουν.
Φέτος όμως, μετά τη φιλότιμη, αλλά τελικά απλά ενδιαφέρουσα απόπειρα του Μισέλ Γκοντρί Σε Είδα Στο Ονειρο Μου, ο σκηνοθέτης- χαμαιλέοντας Φόρστερ επιχειρεί να μας συστήσει σε ένα Πιο Παράξενο Κι Από Παράξενο! σύμπαν: κωμικοτραγικό και γλυκόπικρο, γεμάτο θαυμαστές ιδέες για το εφήμερο της ζωής και την παράλογη τάση του σύγχρονου ανθρώπου να αυτοπαγιδεύεται στη ρουτίνα των συνηθειών που ο ίδιος σκαρφίστηκε για να διευκολύνει την καθημερινότητά του. Εκείνου που μόνο η προοπτική του θανάτου μπορεί να αφυπνίσει...
Υπηρετώντας για μια ακόμη φορά ιδανικά το θέμα του, ο Γερμανός κινηματογραφιστής αντιπαραθέτει το αποστειρωμένο περιβάλλον του εφοριακού Χάρολντ (Φέρελ) με εκείνο το γεμάτο μυρωδιές, γεύσεις, χρώμα, υφή και αφή της ζαχαροπλάστριας Ανα (Τζίλενχαλ) και το άδειο, μαρμάρινο, νεκρικής σιγής διαμέρισμα της Κέι (Τόμσον) με το ξύλινο, πλημμυρισμένο από βιβλία και φωνές μαθητών γραφείο του καθηγητή Χίλμπερτ (Χόφμαν). Κάνει έτσι ευανάγνωστη τη διαφορά ανάμεσα σε όσους ζουν για να δουλεύουν και όσους δουλεύουν για να ζουν. Παρά τη σκηνοθετική ευστροφία και τους εκλεκτούς ηθοποιούς του, όμως, δεν καταφέρνει να απογειώσει την ταινία του. Μένει μόνο στις ιδέες. Μακριά από ανορθόδοξες συγκινήσεις και εκπληρωμένους χαρακτήρες. Εξω από το... μυαλό του Τσάρλι Κάουφμαν.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
