Οταν πριν από τρία χρόνια προσέχαμε τη μουσική του Ιταλού Ντάριο Μαριανέλι για το Ι CAPTURE ΤΗΕ CASTLE, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε... Οταν νοσταλγούσαμε τα ρομαντικά σκορ του Πάτρικ Ντόιλ για το ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ και την ΙΝΔΟΚΙΝΑ δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε ότι η έκπληξη θα μας έρθει από τη γείτονα χώρα... Οταν πέρσι προβλέπαμε την άξια βράβευση του «Finding Νeverland» με Οσκαρ δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι μέσα σ' ένα χρόνο θα ακούγαμε κάτι ακόμα καλύτερο. Κι όταν βλέπαμε το ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ & ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ στη μεγάλη οθόνη, νομίζαμε ότι η μαγεία της βρετανικής εξοχής αναβάθμιζε ακόμα και τις νότες που έφταναν στα αυτιά μας. Τώρα όμως... τώρα που κρατάμε στα χέρια μας τη μουσική του Ντάριο Μαριανέλι, τώρα που ακούμε αυτές τις υπέροχες σονάτες, όπως τις αποδίδει ο Ζαν Ιβ Τιμποτέ, τώρα που έχουμε την αίσθηση ότι βρέθηκαν κάπου χαμένες παρτιτούρες του Μπετόβεν, του Λιστ ή του Σοπέν, τώρα που όλη αυτή η διαχρονική ιστορία αγάπης (127 λεπτά που τα στοιχειώνει ένα και μόνο άγγιγμα, ένα βλέμμα, ένας χορός) ξεκινάει από την αρχή κάθε φορά που πατάμε το play, τώρα που η Αγγλική Ορχήστρα Δωματίου δίνει πραγματικό ρεσιτάλ... τώρα μπορούμε με σιγουριά να κάνουμε λόγο για κλασική μουσική. Εν τη γενέσει της. Μην αφήσετε να περάσουν εκατό χρόνια για να την εκτιμήσουν οι επόμενες γενιές... Καθόλου τυχαία, ο Μαριανέλι είναι περιζήτητος στη Βρετανία (ρωτήστε τον Μάικλ Γουιντερμπότομ, τον Ντέιβιντ Θούλις, τον Τζούλιαν Τεμπλ...) και επιτέλους κάνει την άσημη πόλη της Πίζας να είναι περήφανη για κάτι περισσότερο από έναν στραβωμένο πύργο. Κρίμα που δεν υφίσταται βαθμολογία στο «κουτάκι» με την καλύτερη κυκλοφορία του μήνα. Δεν έχει κανείς συχνά την ευκαιρία να βάζει ένα ολοστρόγγυλο, γεμάτο και πέρα για πέρα δίκαια κερδισμένο δεκαράκι... Αποκτήστε το!