Διαβάζεις τις σημειώσεις του σκηνοθέτη Τζον Γουότερς στο εσώφυλλο και α) κοκκινίζεις από ντροπή, β) δυναμώνεις την ένταση και πηγαίνεις να ζητήσεις μέλι από τη γειτόνισσα, γ) ρίχνεις το CD και το σημείωμα του σκηνοθέτη στο τζάκι (ό,τι κοντινότερο, δηλαδή, έχει κάθε μεσοαστικό σπίτι στο... πυρ το εξώτερον!), δ) γελάς και πατάς ξανά το play.

Οποια κι αν είναι η επιλογή σας, δεν μπορείτε παρά να κλείσετε το μάτι στη μαγκιά του Γουότερς να ξεθάβει κομμάτια μακρινών εποχών για τις ιδιαίτερες ταινίες του μ ένα ελαφρώς διεστραμμένο concept που τα καθιστά αυτόματα εκρηκτικές συλλογές-αποκτήματα ακόμα και για την πιο ενημερωμένη δισκοθήκη. Μετά τα «Ηairspray» και «Cry Βaby», λοιπόν, η σεξουαλική καταπίεση της Τρέισι Ούλμαν, η «Τζιν Σίμονς» γλώσσα του Τζόνι Νόχβιλ, το όλο υποσχέσεις βλέμμα του Κρις Αϊζακ και το πελώριο, σιλικονάτο στήθος της Σέλμα Μπλερ έχουν την τύχη να μπλέκουν σε περιπέτειες υπό την ηχητική συνοδεία των Σλιμ Χάρπο, Σκρίμιν Τζέι Χόκινς, Τζόνι Μπαρνέτ, Λιτλ Ρίτσι Ρέι, μεταξύ πολλών ακόμα, σε κομμάτια ως επί το πλείστον του 50 και του 60 και με στίχους κάθε άλλο παρά... σεμνούς! Κάπως πρόστυχο, κάπως διαστροφικό, κάπως συλλεκτικό, κάπως παλιομοδίτικο, αλλά σίγουρα απολαυστικό και ωραίο, το «Α Dirty Shame» είναι το καθόλου κακόγουστο σάουντρακ μίας καθ όλα (και επιτηδευμένα) κακόγουστης ταινίας.