Είναι απόγευμα Απριλίου και βρισκόμαστε στα ΚΤΕΛ του Κηφισού. Κόσμος πηγαινοέρχεται, τα λεωφορεία μετακινούνται νωχελικά και η άνοιξη φαίνεται πως έχει αγγίξει μέχρι και αυτή την ξεχασμένη γωνιά της πόλης. Εκεί, ο Χρήστος Νικολέρης γυρίζει μια από τις σκηνές της νέας του ταινίας, που τιτλοφορείται προσωρινά "Κανένας" και θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες την επόμενη κινηματογραφική σαιζόν. Το συνεργείο είναι από ώρα σε θέση μάχης και η παραγωγή μοιάζει να έχει συντονίσει άψογα τους "περαστικούς" αλλά και τους εκεί εργαζόμενους, ώστε οι λήψεις να γίνουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα.
Ο Αντίνοος Αλμπάνης και η Τζωρτζίνα Λιώση πρωταγωνιστούν σε αυτό το παράφορο love story που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε έναν νεαρό Ρώσο και μια Αλβανίδα, σε έναν τόπο αφιλόξενο και για τους δύο.
Ο Γκόραν και η Τζούλια είναι μετανάστες, και οι δύο, δεύτερης γενιάς και νιώθουν να μην ανήκουν πουθενά. Ο έρωτάς τους είναι καταδικασμένος από την αρχή καθώς οι οικογένειές τους μισιούνται θανάσιμα. Αυτό το ρομάντζο αλά Ρωμαίος και Ιουλιέτα έχει για φόντο μια Αθήνα πιο σκοτεινή απ' ότι έχουμε συνηθίσει στις φιλμικές της περιπέτειες. Το γύρισμα της ημέρας παρακολουθεί τους ήρωες σε μια απόπειρά τους να το σκάσουν από την πόλη για να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού, μαζί. Οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές είναι ενθουσιασμένοι που συμμετέχουν στην ταινία του Χρίστου Νικολέρη: "Κάνουμε μια ταινία με βασικό άξονα την αγάπη και τον έρωτα, που αφορά δυο παρέες παιδιών μεταναστών σε μια μεγαλούπολη. Αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που έχουν όλοι οι μετανάστες. Είναι πολύ εμφανές σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ότι αυτά τα παιδιά έχουν μόνο το ένα το άλλο και την οικογένεια τους. Συνεπώς γκετοποιούνται πολύ πιο εύκολα από ότι άλλα παιδιά της ηλικίας τους - ακριβώς γιατί δεν γίνονται αποδεκτά από το κοινωνικό σύνολο. Και έτσι είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν οι χαρακτήρες μας ερωτεύονται", λέει ο Αντίνοος Αλμπάνης. Ο Γκόραν, ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει, έχει μόλις τελειώσει τη Νομική Αθήνας. "Είναι παιδιά που δεν έχουν καμία διαφορά με τα άλλα, δεν μιλάνε ούτε ρώσικα, ούτε αλβανικά, αν εξαιρέσεις κάποιες ατάκες που είναι εμβόλιμες. Δεν τους διαφοροποιεί κάτι από τα παιδιά εδώ".
Και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τι εμπειρίες έχουν από μετανάστες; "Εγώ μένω στο Περιστέρι", λέει η Τζωρτζίνα, "και μπορεί να πει κανείς ότι είναι μια περιοχή που έχει πολλούς μετανάστες. Τώρα, άμεση επαφή δεν μπορεί να πει ότι έχει κάποιος ώστε να ξέρει πώς ζούνε και πώς νιώθουν πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι." Ο Αντίνοος από την άλλη πιστεύει ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν τους μετανάστες με απίστευτη στενομυαλιά: "Υπάρχουν παιδιά αυτή τη στιγμή παιδιά από 14 έως 17 χρονών, τα οποία συσπειρώνονται για να διώξουν μετανάστες ή να τους χτυπήσουν. Και σκέφτεσαι, 'δεν μπορεί τόσο μικρά παιδιά να νιώθουν τέτοιο μίσος για κάποιον'. Αν το σκεφτείς οι μετανάστες δεν έχουν πειράξει ποτέ κανέναν. Υπάρχει μόνο μια φήμη, ότι είναι κλέφτες ή ότι είναι επικίνδυνοι. Κανένας δεν έχει προσωπική εμπειρία. Εγώ για παράδειγμα ζούσα στο Κολωνό για 9 χρόνια, που ο Κολωνός για τους ανθρώπους θεωρείται μια κακόφημη γειτονία. Σε πληροφορώ ότι ποτέ δεν έγινα μάρτυρας κάποιου συμβάντος, δεν ένιωσα πότε φόβο και στη γειτονιά μου ζούσαν κυρίως μετανάστες, πολύ λίγους Έλληνες έβλεπες. Αλλά υπάρχει αυτή η φημολογία που ακολουθεί το μετανάστη".
Τον Αντίνοο Αλμπάνη τον έχουμε δει μέχρι τώρα στο θέατρο, στον κινηματογράφο ("Η Νήσος") αλλά και στην τηλεόραση. Η πρωταγωνίστρια του "Κανένα", από την άλλη, έχει εμφανιστεί μόνο σε κάποια διαφημιστικά. Η Τζωρτζίνα Λιώση από κοντά έχει την όψη των αγγελικών, εξαϋλωμένων φιγούρων της αναγεννησιακής ζωγραφικής -και δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός: "Είμαι 22 χρονών, αλλά δεν είμαι ηθοποιός, δεν έχω σπουδάσει υποκριτική. Είμαι φοιτήτρια ψυχολογίας και φιλοσοφίας, αποφοιτώ του χρόνου." Το κάστιν άρα πρέπει να ήταν δύσκολη υπόθεση, όπως επιβεβαιώνει και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Χρίστος Νικολέρης: "Ήταν ρίσκο το οποίο βγήκε σε πολύ καλό. Είδαμε 200-300 κοπέλες για το ρόλο αυτό, άλλα δεν κάνανε. Αυτήν την ειλικρίνεια και την γλυκύτητα που έχει η Τζωρτζίνα δεν την είδα πουθενά Την ικανότητα που έχει να μιλάει και όχι να παίζει μπροστά από την κάμερα, επίσης, δεν την είδα πουθενά και είναι συγκλονιστικό. Τραβάμε την ιδία σκηνή ξανά και την κάνει κάτι άλλο. Σαν να το λέει για πρώτη φoρά.."
Με τον Αλμπάνη όμως δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται, καθώς έχουν δουλέψει μαζί για τα τηλεοπτικά "Αγρια Παιδιά", πάλι σε παραγωγή της N-ORASIS, της οποίας ο νεαρός ηθοποιός πλέκει το εγκώμιο: "Η N-ORASIS είναι ένα γραφείο παραγωγής που δουλεύει διαφορετικά. Είναι γραφείο που έχει αγάπη, έχει όραμα και όρεξη για αυτό που κάνει. Και ακόμη κι αν δεν έχει υλικά αγαθά για αυτό που θέλει θα βρει τον τρόπο να το κάνει και θα το κάνει και ωραία, οπότε να σου πω με το χέρι στην καρδιά ότι θα πλήρωνα για να είμαι σε αυτή την ταινία και για να ξαναδούλεψω με αυτούς τους ανθρώπους."
Ο Χρήστος Νικολέρης ακολουθεί τα αισθητικά μονοπάτια που χάραξε με τις μικρού μήκους δουλειές του, προσθέτοντας το απαραίτητο σασπένς, όπου μπορεί: "Παλεύω να βάζω τέτοια στοιχεία. Γενικά η ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και όχι ευχάριστη. Και προσπαθούμε να βάλουμε μια αφήγηση εξωτερική πιο Χόλυγουντ, ας πούμε, πιο mainstream. Γενικά προσπαθώ να ισορροπήσω μεταξύ του τρυφερού και του άγριου. Και έχουμε δύο πλοκές, ας πούμε χοντρικά, η μια είναι η ερωτική και η άλλη για την αντιπαλότητα των συμμοριών, όποτε προσπαθώ να ισορροπήσω ανάμεσα στα δύο". Και τι γίνεται με το τέλος; Η ταινία θα έχει happy end; "Το τέλος είναι ρευστό ακόμα. Θα κάνουμε δυο-τρεις εκδοχές."
Η ταινία θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες την επόμενη κινηματογραφική σαιζόν, από την Village Films.
Φαίδρα Βόκαλη-Εξερτζόγλου Κατερίνα
