Αυτή τη φορά, ήταν η σειρά της Εύης Αδάμ να πάρει την σκυτάλη στο περιοδικό ΟΚ και να ξεμπροστιάσει για μια ακόμα φορά τον πρώην συζυγό της Λάμπη Λιβιεράτο.

Με κοιλιακούς που γάζουν μάτι, στα 42 του, το μοντέλο κάνει τον απολογισμό αυτού του γάμου, από τον οποίο δεν έχει να θυμάται τίποτα απολύτως όπως τονίζει.

Όταν ο δημοσιογράφος την ρωτά «Γιατί λες ότι δεν ξέρεις αν ήταν πέντε ή δεκαπέντε τα δύσκολα χρόνια», εκείνη απαντά ευθέως:

«Γιατί τελικά μόνο όταν απομακρύνεσαι από κάτι,μπορείς να δεις και να εκτιμήσεις ένα τετελεσμένο γεγονός, όπως είναι ο γάμος μου. Τώρα που μεγαλώνω και ακούω πολλές ιστορίες ανθρώπων, αμφιβάλλω κατά πόσο με γέμιζε. Κάποιος θα μπορούσε να μου πει: «Δεν μπορείς να καθαιρέσεις εκ των υστέρων».

Ξέρεις εμείς οι γυναίκες είμαστε τυχερές, αφενός γιατί ένας γάμος ή μία σχέση γίνεται πολύ μικρή στα μάτια μας από τη στιγμή που έρχονται τα παιδιά στη ζωή μας, αφετέρου πέφτουν πάνω μας όλες οι μεγάλες και ουσιαστικές ευθύνες της ζωής,

Επειδή εμείς ουσιαστικά δημιουργούμε ένα παιδί με το σώμα μας, και φροντίζουμε για την ανατροφή του, αμέσως αυτό παίρνει τη θέση του πρωταγωνιστή στη ζωή μας, ο γάμος μπαίνει σε δεύτερο πλάνο και δεν μας ενδιαφέρει και τόσο πού αν δεν αξίζει τον κόπο.

Όταν λοιπόν ένας γάμος τελειώνει, το πιθανότερο είναι να πεις «Δεν με ένοιαξε και τόσο πολύ», γιατί αν ήταν σημαντικός θα με είχε καταλάβει μέσα μου ένα εξίσου μεγάλο κομμάτι με τα παιδιά, που είναι η ουσία της ύπαρξης μου».

Τι κρατάς και τι πετάς από αυτόν τον γάμο;

«Δεν έχω πολλές αναμνήσεις. Όταν όλα αυτό το διάστημα μεγάλωνα μόνη μου, χωρίς βοήθεια τα παιδιά μου, ότι αναμνήσεις έχω είναι από αυτά και όχι από τον γάμο μου.

Από αυτό συμπεραίνω ότι μάλλον δεν είχαμε και τόσο ουσιαστική επικοινωνία με τον πρώην σύζυγό μου.

Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα, θα το θυμόμουν., Τα πρώτα χρόνια ήταν σίγουρα φανταστικά. Αλλά δυστυχώς πρέπει να ομολογήσω ότι αυτό οφειλόταν στην έλλειψη των μεγάλων ευθυνών που ήρθαν αργότερα.

Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σου , αν έπρεπε να κρατήσω κάτι από τον γάμο μου, είναι το θάρρος που είχα.

Δεν είναι λίγο πράγμα να μεγαλώσεις δύο παιδιά μόνη σου και να είναι επιλογή σου να επενδύσεις όλου το είναι σε αυτά, γιατί είναι η προέκταση του εαυτού σου και να μπορείς να συνεννοείσαι με ένα βλέμμα και μόνο όπως κάνουμε με τις κόρες μου.»

Κάνοντας τον απολογισμό σου, θεωρείς ότι ήταν λάθος αυτός ο γάμος;

«Πιστεύω ότι μου άξιζε κάτι πολύ, πολύ,πολύ καλύτερο».

Πιστεύεις ότι έκανες λάθος επιλογή συντρόφου;

«Πώς μια κοπέλα 24 ετών μπορεί να έχει την εμπειρία που χρειάζεται για να κάνει μία τέτοια επιλογή ζωής. Αυτό από μόνο του νομοτελειακά είναι λάθος. Ούτε ώριμη μπορεί να είναι ούτε προφήτης,

Ένας τζόγος είναι η ζωή. Αν κάποιος επενδύσει 100.000 ευρώ σε μια επιχείρηση, του εγγυάται κανείς ότι θα πετύχεις; Αναλαμβάνεις το ρίσκο.

Διαφορετικά θα μπορούσες να βάλεις αυτά τα χρήματα στην τράπεζα και να τα βγάζεις σιγά σιγά, επιβάλλοντας capital control στον εαυτό σου. Πάντα ζούσα για τα πιστεύω μου, ακόμα κι αν χρειαζόταν να το πληρώσω ακριβά».

Αν τότε στα 24 σου, είχε την ωριμότητα που έχεις τώρα στα 42 σου, θα επέλεγες τον ίδιο άντρα για να γίνει ο πατέρας των παιδιών σου;

«Αισθάνομαι ότι εγώ είμαι η μητέρα και ο πατέρας των δύο παιδιών μου».

Δεν συμμετείχε εκείνος στην ανατροφή τους;

«Θα μου επιτρέψεις να μην απαντήσω σε αυτή την ερώτηση».

Έχεις δηλώσει ότι οι σχέσεις σας είναι τυπικές και πολιτισμένες. Ισχύει;

«Πολιτισμένες είναι οι σχέσεις που διέπονται από ευγένεια και σεβασμό, όταν δύο ή περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με ένα κοινό ζήτημα που στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτά τα δύο παιδιά. Κινδυνεύοντας να γίνω μονότονη, θα επαναλάβω πως έχω αναλάβει εξ' ολοκλήρου τη μέριμνα της ανατροφής των δύο κοριτσιών. Επομένως δεν υπάρχει αφορμή για συνάντηση... Για μένα είναι ντροπή να διαφωνεί ένα πρώην ζευγάρι σχετικά με το τι πρέπει να δίνει η κάθε πλευρά στα παιδιά».

Στο ερώτημα για το αν η Αδάμ στήριξε τον Λιβιεράτο όσο περνούσε τα μεγάλα ψυχολογικά του προβλήματα, η ίδια δεν σταματά να τον «καρφώνει»:

«Το ότι ανέλαβα εξ' ολοκλήρου την ευθύνη δύο ανήλικων παιδιών, όσο κάποιος άλλος είχε την πολυτέλεια του χρόνου να ξεπεράσει τα προβλήματά του, θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη στήριξη που μπορούσα να προσφέρω. Χαίρομαι που έχουν ξεπεραστεί τα προβλήματα που παρελθόντος».