Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Δεν θυμάμαι να ήμουν ευαίσθητο παιδί. Σκληρή με έκαναν κάποιες καταστάσεις. Έφτασα μέχρι τη Β Γυμνασίου, παντρεύτηκα και εδώ άρχισαν τα δύσκολα. Ως παντρεμένη δεν επιτρεπόταν να πάω σε κανονικό σχολείο, πήγαινα σε νυχτερινό, την τελευταία χρονιά έκανα ιδιαίτερα μαθήματα και πέρασα στο Πανεπιστήμιο για να κάνω σπουδές ξένων γλωσσών. Ήμουν 14 χρονών όταν γνώρισα τον άντρα μου αι εκείνος ήταν πολύ μικρός, στα 16. Δεν είχα προλάβει να ζήσω τον έρωτα, δεν τον ερωτεύτηκα, μια γνωριμία ήταν, ούτε έμεινα έγκυος όπως πολλοί νομίζουν και να αναγκάστηκα να παντρευτώ. Καμία σχέση. Μην πιστεύετε αυτά που λένε, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ένα βράδυ με φώναξε ο άντρας μου να πάμε να μιλήσουμε γιατί κάτι ήθελε να μου πει, με έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο και με έκλεψε χωρίς τη δική μου συγκατάθεση. Με πήγε σε ένα χωριό και μείναμε εκεί, δεν μπορούσα από ντροπή να γυρίσω πίσω. Η μητέρα μου βέβαια επέμενε και μου έλεγε να μη με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, αλλά δεν μπορούσα. Είπα λοιπόν τότε, «ό,τι έγινε έγινε ας μείνω εδώ» και έτσι έμεινα παντρεμένη 6 χρόνια. Τα είχα παρατήσει όλα και μου κόστισε πολύ αυτό, έμεινα έγκυος και από τη μία μέρα στην άλλη άλλαξε η ζωή μου. Μπερδεμένη και καταπιεστική θα τη χαρακτήριζα εκείνη την εποχή, αφού έπρεπε να δεχτώ ότι έχει θα περνούσα τη ζωή μου, δεν το άντεχα. Πήρα το παιδί μου και ήρθα στην Ελλάδα Ήθελα να «αδειάσω» λίγοι από τα προβλήματα, χρειαζόμουν λίγο αέρα ελευθερίας, είχα μπουκώσει από τόσες ευθύνες και ήθελα να αναπνεύσω. Ταυτόχρονα, έπρεπε να αντιμετωπίσω τον άντρα μου που μου ζητούσε να γυρίσω πίσω. Εκεί οι άντρες δεν σε αφήνουν έτσι εύκολα να φύγεις και μάλιστα όταν υπάρχει ένα παιδί. Πέρασε πολύς χρόνος για να δεχτεί τον χωρισμό. Στο τέλος είδε πόσο καταπιεζόμουν και με άφησε να φύγω. Η κόρη μου ήταν 6 χρονών τότε.»