Ο Αδαμίδης που πάντα μιλούσε στον πληθυντικό στη μεγάλη σταρ, υπήρξε μέρος της ομάδας των γιατρών που την φρόντισαν στις τελευταίες στιγμές της ζωής της.

«Ήμουν κοντά στην Αλίκη, όπως όλος ο απλός λαός. Θεώρησα τιμή μου να γυρίσω από το εξωτερικό για να είμαι στους θεράποντες ιατρούς της. Έζησα πρωτόγνωρη ένταση, με έπαιρναν από την Ελλάδα και το εξωτερικό και με ρωτούσαν για την κατάσταση της υγείας της.

Ένα βράδυ,θυμάμαι τελειώνοντας την επίσκεψη, της είπα “θέλετε κάτι άλλο κυρία Βουγιουκλάκη;” και μου είπε “Θέλω να ζήσω κύριε Αδαμίδη, να ζήσω”.

Αυτό δεν ξεχνιέται, δεν ξεπερνιέται ποτέ. Είναι η κραυγή βοήθειας, όχι απλώς αγωνίας, απέναντι στον θεράποντα. Ήταν μετά που ήρθε από την Αμερική που μας είπαν ότι έχει πολύ λίγο χρόνο ζωής.

Το “δύο εβδομάδες” που είχε ακουστεί, το κάναμε εμείς περίπου τρεις μήνες. Το είχε καταλάβει η Αλίκη ότι είχε λίγο χρόνο, απλά υπάρχει πάντα αυτή η δυσκολία να το αποδεχτούμε.

Την πλησίασα με ειλικρίνεια και της είπα ότι θα πάμε αξιοπρεπώς και έτσι πήγαμε. Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου η εξοικείωση ήταν πάρα πολύ μεγάλη, η γνώση του επικείμενου τέλους υπήρχε και με ευγνωμοσύνη αντιμετώπιζε αυτή την πλευρά.

Ένα βράδυ έκανε μια κίνηση που με συγκίνησε. Με φώναξε, μία η ώρα το βράδυ και μου λέει “έφτιαξα ένα νερατζάκι με τα χεράκια μου και θέλω να το δοκιμάσεις”. Υπέροχος άνθρωπος».