«Τώρα είναι όλα μια χαρά. Τρομάξαμε. Το έπαθε πέντε λεπτά αφότου είχε ξεκινήσει η παράσταση. Βγήκε στην πρώτη του σκηνή και μετά έλεγε τα λόγια από το καμαρίνι, από το μικρόφωνο, ήταν πεσμένος κάτω, πήγαμε τον βρήκαμε και μετά ακολούθησαν όλες οι διαδικασίες. Ευτυχώς, ήταν πολύ τυχερός. Έγιναν όλα πολύ γρήγορα, ήταν κ@φαρδο πολύ, το αγόρι μου, ευτυχώς. Τον αγαπάμε πολύ και δεν μπορούσε να μας το κάνει έτσι αυτό, τόσο εύκολα θα τον αφήναμε; Αν πάθαινε έμφραγμα 10 λεπτά πριν, στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που βρισκόταν μόνος του, δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί, ούτε θέλω να το σκέφτομαι» είπε η ηθοποιός στο «Λοιπόν».

- Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις να διαδραματίζεται μια τέτοια σκηνή μπροστά στα μάτια σου... Πώς αντέδρασες;

«Ήμασταν όλοι πάνω από τον Κώστα και προσπαθούσαμε να του δώσουμε κουράγιο. Έκλαιγα... με είχαν πιάσει κλάματα, χωρίς να τα ελέγχω. Μου είπαν να φύγω, να πάω έξω, να ηρεμήσω και μετά να πάω να δώσω κουράγιο στον Κώστα. Ο Κώστας δεν πρέπει να καταλάβαινε. Ήταν ξαφνικό, το προηγούμενο βράδυ ήμασταν έξω και γελάγαμε...»

- Στη ζωή σου γενικότερα σε δύσκολες καταστάσεις διατηρείς την ψυχραιμία σου;

«Είμαι ανάποδος άνθρωπος. Μπορεί να συμβεί κάτι πάρα πολύ σοβαρό και να έχω την απόλυτη ψυχραιμία, να λέω ότι όλα θα πάνε καλά και να είναι από το χειρότερα πράγματα. Αλλά και να μου συμβεί κάτι απλό, να πετάξει ένα κουνουπάκι και να πάθω πανικό. Ψυχοπαθής, δεν είμαι στα καλά μου. (Γέλια.)»

-Είχες αντιμετωπίσει κάτι τόσο έντονο και δυσάρεστο όπως η περίπτωση του Κώστα;

«Ναι, εκτός από την περίπτωση του Κώστα, είναι και μια άλλη, ενός πολύ αγαπημένου μου ανθρώπου του Σπύρου Ρίζου, υπεύθυνου θεάτρων, που τον «χάσαμε» από καρδιά, 31 χρονών, παραλίγο κουμπάρος μου, θα τον πάντρευα το επόμενο καλοκαίρι. Γι' αυτό με τον Κόκλα πανικοβλήθηκα πολύ, μου ήρθε όλη η ιστορία του Σπύρου στο κεφάλι.»