Από τη ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΩΣΤΟΡΡΙΖΟΥ

Συνεπής στην αγάπη της για το θέατρο, η Μαριάννα Τόλη φέτος στο Θέατρο «Ιλίσια-Ντενίση» προτείνει μια παράσταση στην οποία η Μαίρη Πόπινς τραγουδάει Μπιτλς!

Πιστεύετε ότι η Μαίρη Πόπινς είναι ροκ;

«Και πολύ μάλιστα. Φοράει σκισμένα τζην, νεκροκεφαλές και είναι μια πρόταση για το πώς θα πλησιάσει μια ρομαντική και παλιά νταντά τους νέους της σημερινής εποχής».

Ποιο είναι το μήνυμα της παράστασης;

«Το μήνυμα είναι ότι οι γονείς πρέπει να φροντίζουν πολύ τα παιδιά τους, να τα αγαπάνε, να μην τα παρατάνε, αλλά και συγχρόνως να μην περιμένουν ανταπόδοση».

Εσείς ως μητέρα το εφαρμόζετε;

«Προσπαθώ πάρα πολύ. Ο γιος μου είναι ελεύθερο άτομο, δεν μου ανήκει. Πρέπει να ζήσει όπως εκείνος θέλει. Όλοι οι γονείς κάνουμε λάθη, γιατί τείνουμε να είμαστε υπερπροστατευτικοί. Θα πρέπει να τα εμπιστευόμαστε και να τα αφήνουμε να ζήσουν τη δική τους ζωή».

Η Μαίρη Πόπινς είναι ροκ. Η Μαριάννα Τόλη;

«Η Μαριάννα Τόλη είναι βαθιά μέσα της ροκ και ας έζησε για πολλά χρόνια μέσα στο ρομαντισμό. Συνδυάζω και τα δύο. Δεν μ αρέσει να ντύνομαι με ρούχα πολύ σοβαρά, ποτέ με ταγέρ. Μου αρέσει να φοράω τζην, να βγαίνω στο δρόμο και να νιώθω ότι είμαι ελεύθερη σαν τον άνεμο. Είμαι μοντέρνα, αλλά βαθιά μέσα μου έχω αρχές παλιές, που, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ξεχνιούνται».

Τι σας φέρνει τόσα χρόνια κοντά στο παιδικό κοινό;

«Έχω, μου λένε, κάτι παιδικό. Κάτι το εφηβικό. Ίσως κάτι γνήσιο που τα παιδιά το αναγνωρίζουν κι εγώ τα καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να μας χωρίσουν. Είμαι αυθόρμητη και δεν ντρέπομαι. Συνήθως φοβόμαστε να ζητήσουμε από τα παιδιά να συμμετέχουν. Για μένα είναι εύκολο. Ίσως και από πείρα. Ίσως επειδή έχω ασχοληθεί τόσο πολύ μαζί τους».

Είναι απαιτητικό ως κοινό;

«Πολύ, γιατί δεν ξέρουν από ευγένειες. Ένα παιδί που θα έρθει να δει μια παράσταση δεν θα καθίσει ήσυχο για να σ' ευχαριστήσει. Αν λοιπόν δεις 500 παιδιά να μη μιλάνε και να είναι με το στόμα ανοιχτό, σημαίνει ότι έχεις πετύχει».

Εσείς πως ήσασταν ως έφηβη;

«Ήμουν πολύ ανήσυχη, άκουγα μουσική από το πρωί ως το βράδυ, χανόμουν μέσα στην ατμόσφαιρα του ρομαντισμού, της μελαγχολίας, αλλά συγχρόνως ήμουν πάρα πολύ δημιουργική. Συνεχώς με μια κιθάρα παίζοντας τραγούδια στα πανεπιστήμια. Σε άλλα πανεπιστήμια μάθαινα τα ελληνικά τραγούδια στους Αμερικανούς και στην Ελλάδα τα αμερικανικά τραγούδια. Αγαπούσα πολύ καθετί που είχε σχέση με την τέχνη, τη λογοτεχνία και την ποίηση. Όλα αυτά με κέντησαν σε έναν άνθρωπο που αγαπάει πάρα πολύ όλες τις εκφράσεις της τέχνης».

Έχετε εξοικειωθεί με το χρόνο;

«Όχι. Ξέρετε καμία γυναίκα να έχει εξοικειωθεί με το χρόνο; Δεν εξοικειώνομαι, γιατί η δουλειά μου δεν μου το επιτρέπει. Αν δεν είχα αυτή τη δουλειά, αν δεν έπρεπε να είμαι απέναντι σε μια κάμερα, μπορεί να ήμουν πολύ πιο εξοικειωμένη ή να μη με πείραζε. Είναι δύσκολο για έναν καλλιτέχνη ο οποίος ακόμη κρατιέται καλά. Βέβαια σιγά σιγά κάθε άνθρωπος, θέλει δεν θέλει, εξοικειώνεται με το χρόνο».

Ο γιος σας θέλει να ακολουθήσει τα δικά σας βήματα;

«Όχι, καθόλου. Του αρέσει η μουσική, ξέρει πολλά για τη μουσική, παίζει ηλεκτρική κιθάρα, αλλά δεν είναι ο άνθρωπος που θα ήθελε να βγει στη σκηνή. Είναι έξυπνο παιδί, επιστημονικό μυαλό και ξέρει καλά τι είναι ποιότητα. Επίσης, του αρέσουν οι εφευρέσεις».

Πώς βρεθήκατε στη Eurovision και τι σημαίνει για σας μια τέτοια εμπειρία;

«Η Eurovision ήταν μια μεγάλη εμπειρία για μας εκείνη την εποχή. Βγήκαμε από την Ελλάδα, μας άνοιξε πολύ διαφορετικούς ορίζοντες. Βρεθήκαμε τότε στην Αγγλία, όταν η ελληνική TV ήταν στα σπάργανα. Είδαμε πώς δουλεύουν οι ξένοι, πόσο οργανωμένοι είναι. Επίσης, ήταν συνταρακτικό που ερχόμασταν σε τόσο καλή θέση. Πρώτη, δεύτερη με την Αγγλία. Καταπληκτική εμπειρία».

Θα δηλώνατε ξανά συμμετοχή στη Εurovision;

«Ε, όχι στη Eurovision που γίνεται τώρα. Δεν νομίζω, γιατί η Eurovision πια έχει ένα πλαίσιο: πολλά νιάτα και λίγο χαζοχαρούμενα τραγούδια. Δεν μπορώ να υποστηρίξω ένα τέτοιο τραγούδι εγώ. Είμαι διαφορετική. Υπάρχουν πάρα πολλά, δεν θέλω να πω χαζοχαρούμενα με την έννοια του κακού, τραγούδια που είναι προς διασκέδαση. Κι εμένα μ αρέσει να διασκεδάζω, αλλά όχι, δεν θα πήγαινα».

Πώς σας φαίνεται η φετινή υποψηφιότητα του Σάκη Ρουβά;

«Μ αρέσει πάρα πολύ. Τον βρίσκω καταπληκτικό, άμεσο, αληθινό, με ταπεινοφροσύνη, ξέρει να μιλάει, πραγματικά μας αντιπροσωπεύει τέλεια».

Θα γινόσασταν μέλος κριτικής επιτροπής σε ριάλιτι;

«Εξαρτάται από το ριάλιτι. Εγώ, ξέρετε, δεν έχω το μεγάλο ταλέντο να είμαι πολύ κακή. Θα είμαι αληθινή και αυτό δεν ξέρω αν θα είναι πολύ χρήσιμο στο ριάλιτι».

Σας έχει γίνει κάποια πρόταση μέχρι σήμερα;

«Παλιότερα».

Και είχατε αρνηθεί;

«Είχαμε αρνηθεί και οι δύο πλευρές. Δηλαδή, κι εκείνοι βρήκαν ότι είμαι πολύ σοβαρή για κάτι τέτοιο».

Έχετε δει το «Χ-Factor»;

«Λίγο. Τρομάζω όταν το βλέπω. (Γέλια.) Είναι πολύ αυστηροί οι κριτές και υπάρχουν πολλά ταλέντα και φωνάρες».

Θεωρείτε ότι οι κριτές θα έπρεπε να είναι πιο επιεικείς;

«Και οι διαγωνιζόμενοι έχουν καρδιά. Δεν πιστεύω ότι είναι ωραίο να τους στρεσάρουν. Αν είναι ταλαντούχοι, θα πετύχουν. Ας τους δώσουν την ευκαιρία».