Αό τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
Ο σκηνοθέτης Ρόλαντ Έμεριχ, δημιουργός της «Ημέρας ανεξαρτησίας» και του «Τhe Day After Τomorrow», με τη νέα του ταινία μας μεταφέρει 10.000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Ιησού. Το ΛΟΙΠΟΝ βρέθηκε στην παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο Βερολίνο και σας μεταφέρουμε τις πρώτες εντυπώσεις μας!Οταν τα πνεύματα των προγόνων κυβερνούσαν τις κατά τόπους περιοχές και τα παντοδύναμα μαμούθ έσειαν τη γη στο πέρασμά τους, ο έρωτας είχε ήδη καταφέρει να εμφανιστεί στη ζωή του Ντελέ (Στίνεν Στέιτ) και της Εβολέτ (Καμίλα Μπελ). Η Καμίλα Μπελ ήταν από τις πρώτες που πέρασε το κόκκινο χαλί και μας μίλησε για το ρόλο της: «Η ηρωίδα μου δεν είναι πρωταγωνίστρια σε μια ταινία δράσης, γιατί η κινητήριος δύναμη του ρόλου της είναι η αγάπη.
Ο σκηνοθέτης μας εστίασε πολύ σε αυτή τη λεπτομέρεια, γιατί επιθυμούσε να παρουσιάσει τη διαχρονικότητα του έρωτα μέσα από τα μάτια μιας φυλής. Η ιδιαιτερότητα της ταινίας είναι ότι οι ήρωες δεν κινητοποιούνται από πρωτόγονα βίαια αισθήματα, αλλά από ευγενείς επιθυμίες, όπως η ρώμη, η αρετή, η νίκη».
Η ταινία μας μεταφέρει σε ένα απροσδιόριστο τοπογραφικά σημείο, μόνο που ο χρόνος θα γυρίζει ανάποδα. Εκεί ο νεαρός κυνηγός Ντελέ βρίσκει τη μεγάλη αγάπη της καρδιάς του, την πανέμορφη Εβολέτ. Όταν οι μυστηριώδεις άρχοντες του πολέμου κάνουν επιδρομή στο χωριό τους και απαγάγουν την Εβολέτ, ο Ντελέ τίθεται επικεφαλής μιας μικρής ομάδας κυνηγών για να τους καταδιώξουν ως το τέλος του κόσμου, προκειμένου να τη σώσουν. Ο ήρωας μέσα από τη συναρπαστική οδύσσειά του στη μυθική εποχή, γεμάτη προφητείες και επίγειους θεούς, ανακαλύπτει την αρετή και την επιβράβευση, καθώς μαθαίνει με κρίση να διαχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα.
Ο σκηνοθέτης Ρόλαντ Έμεριχ, αρκετά χαρούμενος που επέστρεφε στη γενέτειρά του για την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας του, ανέφερε: «Είμαι πολύ περήφανος που ολοκλήρωσα αυτή την ταινία. Περισσότερα από 10 χρόνια την είχα στο μυαλό μου, όταν εντελώς τυχαία έπεσα στην τηλεόραση που συνήθως αποφεύγω να βλέπω σε ένα ντοκιμαντέρ για τον προϊστορικό άνθρωπο. Οι λεπτομέρειες της έρευνας με έκαναν να αφοσιωθώ. Παρουσίαζε τις ομοιότητες των ενστίκτων μας και κατέρριπτε μύθους για το βίαιο χαρακτήρα. Τότε μου σφηνώθηκε η ιδέα πως πρέπει να κάνω μια ταινία για αυτούς τους ανθρώπους, των οποίων είμαστε η μετεξέλιξη».
Σε αντίθεση όμως με τις αμερικανικές υπερπαραγωγές, στις οποίες απαιτείται από τον άγραφο νόμο των μπλοκμπάστερ πρώτα από όλα τα σημεία του κόσμου να καταστρέφεται η Νέα Υόρκη, στο «10.000 π.Χ.» υπάρχει μια ανατροπή που προδίδεται ήδη από τον τίτλο της ταινίας. Άνθρωπος κόντρα στις θεϊκές επιθυμίες. Ο άνθρωπος ο εκπρόσωπος του Θεού. Η δύναμη του ισχυρού ως εκτόνωση κάποιας μορφής εναντίωσης στο άθελά του πρώτο αντικληρικό μπλοκμπάστερ.
