Aπό τον Γιάννη Βίτσα

Δημοσιογραφικά παρούσα στα σημαντικότερα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα τα τελευταία είκοσι χρόνια, η Ειρήνη Νικολοπούλου έχει διαγράψει μια αξιοζήλευτη πορεία στο χώρο, ίσως γιατί δεν πούλησε ποτέ τις αρχές της για την εφήμερη δόξα. Ευγενής, ειλικρινής και απλή, η γνωστή δημοσιογράφος εξομολογείται για πρώτη φορά άγνωστες πτυχές της ζωής της.

Ξεκινώ με το «Ελληνικό πανόραμα», την εκπομπή που παρουσιάζεις εδώ και τρία χρόνια στην ERT World. Για ποιο λόγο επέλεξες να κάνεις μια εκπομπή που απευθύνεται κυρίως στους ομογενείς;

«Πάντα κοίταζα με ευρυγώνιους φακούς τον κόσμο και ειδικά στη δημοσιογραφία, γι αυτό και μετεκπαιδεύτηκα στην αγγλική, τη γαλλική και την αμερικανική τηλεόραση. Είμαι από τους λίγους δημοσιογράφους που ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο για ρεπορτάζ. Όσο για την ΕRΤ World, θα ήθελα να σου τονίσω ότι, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, βγήκε μέσα στα πρώτα δέκα κανάλια προτίμησης στην Ευρώπη. Το Ελληνικό πανόραμα είναι η πιο μοντέρνα εκδοχή της καλής Ελλάδας που προβάλλεται σε όλο τον κόσμο».

Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό;

«Πολλές φορές και γιατί μου προτάθηκε και γιατί μπήκα στον πειρασμό η ίδια, λόγω της μεγάλης διαφοράς σε δημοσιογραφικό επίπεδο».

Γιατί δεν το έκανες;

«Στην ουσία πηγαινοερχόμουν πολύ στο εξωτερικό. Ίσως ξέδινα λίγο και το ανέβαλα. Μέτρησε, βέβαια, πολύ το γεγονός ότι είχα ένα παιδί. Μάλιστα, εκτός της τηλεοπτικής καριέρας, όταν και από τα δύο μεγάλα κόμματα μου πρότειναν να γίνω ευρωβουλευτής, είπα όχι, γιατί δεν ήθελα να αλλάξει το παιδί μου περιβάλλον».

Το μετάνιωσες;

«Σαφέστατα όχι, γιατί δεν μετανιώνω για τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα την κόρη μου. Την τελευταία φορά που μου πρότειναν την Ευρωβουλή πήγαμε με την Έλενα στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο, μείναμε λίγες μέρες και τη ρώτησα αν θα ήθελε να ζήσει εκεί. Η απάντησή της ήταν αρνητική κι έτσι επέλεξα να μην το κάνω».

Στις κρίσιμες στιγμές, λοιπόν, έβαζες την οικογένεια σε πρώτη μοίρα;

«Όχι, δεν θα το έλεγα έτσι. Νομίζω ότι έβαλα πάρα πολλές φορές και την καριέρα μπροστά».

Όταν είσαι με έναν άνθρωπο πολλά χρόνια, αποτελεί κομμάτι της ζωής σου. Πώς ήταν για σένα η περίοδος του χωρισμού;

«Ο χωρισμός είναι σαν ένας μικρός θάνατος».

Κατάφερες να το ξεπεράσεις εύκολα;

«Όχι. Εγώ, που αισθάνομαι δυνατή, δεν το βίωσα με ευκολία».

Τι σας έδεσε τόσο πολύ, εκτός από την κόρη σας;

«Ένα κοινό project. Η αναβίωση, η ανάπλαση και η λειτουργία ενός χωριού του 16ου αιώνα στο Ρέθυμνο. Το ξεκινήσαμε μαζί, εγώ έβαλα το πάθος, τις γνωριμίες και όλα μου τα χρήματα σ' αυτό και ο Μύρων το έχτισε ως αρχιτέκτονας».

Σου λείπει σήμερα σε ανθρώπινο επίπεδο ο σύζυγός σου;

«Ασφαλώς, γιατί είναι ένας πολύ πολιτισμένος και έντιμος άνθρωπος, πράγμα σπάνιο για την εποχή μας».

Θα έκανες ένα δεύτερο γάμο αν αισθανόσουν ότι έβρισκες τον άνθρωπο της ζωής σου;

«Νομίζω ότι ο άνθρωπος της ζωής σου είναι εκείνος με τον οποίο κάνεις ένα παιδί. Επειδή δεν σκοπεύω να κάνω άλλα παιδιά, δεν έχει κανένα νόημα για μένα πλέον ο γάμος. Σαφώς μια σχέση ισορροπημένη και γλυκιά είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο, αλλά ο γάμος δεν με ενδιαφέρει καθόλου πλέον».

Είσαι ερωτευμένη σήμερα;

«Όχι».

Ο λόγος;

«Τι είναι ο έρωτας; Παραγγελία τσάντας Σανέλ ή Λουί Βιτόν;».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος στις σχέσεις σου;

«Ότι είμαι πολύ πληθωρική, δοτική και κτητική. Μπορεί και να πνίγω τους ανθρώπους γύρω μου».

Είσαι κτητική με την κόρη σου;

«Με όλους τους ανθρώπους που αγαπάω. Είμαι πολύ τρυφερή, δοτική και απαιτώ το ίδιο. Αφού είμαι με τους άλλους, δεν θα είμαι με την κόρη μου; Ασφαλώς στην αγάπη μου για την Έλενα προσπαθώ να κάνω τα λιγότερα λάθη. Η κόρη μου με βάζει στη θέση μου και με μαθαίνει όσο μεγαλώνει τι σημαίνει ισορροπία στη σχέση».

Έχεις λάβει τρυφερότητα στη ζωή σου ή σου λείπει βαθιά μέσα σου;

«Νομίζω πως μου λείπει ή ίσως επειδή εγώ έχω δώσει τόσο πολλή, νιώθω ότι θα ήθελα περισσότερη από τους άλλους».

Ο ανταγωνισμός και τα πισώπλατα μαχαιρώματα!

Έχεις περάσει απ όλα τα μεγάλα μέσα της Ελλάδας. Ποιο σου άφησε τις καλύτερες και ποιο τις χειρότερες εντυπώσεις;

«Οι εντυπώσεις ήταν πάντα γλυκόπικρες. Και καλές και κακές. Ήταν τόσο δυνατές, όμως, οι καλές, που τις κακές τις έχω βγάλει από το χάρτη μου. Θα ήμουν μικρόψυχη και στενόμυαλη, γιατί γεύτηκα πραγματικά την creme de la creme της δημοσιογραφίας. Συναντήθηκα με προσωπικότητες ιστορικές. Έφτασα στην άλλη άκρη του κόσμου με αποστολές στις Φιλιππίνες, στην Κίνα, στο Ιράκ, στο Πακιστάν και, τέλος, ήμουν στην πρώτη γραμμή όταν παρουσίασα δύο εκπομπές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα ήμουν άδικη να μείνω στις κακές εντυπώσεις».

Άφησες όμως τον Τύπο.

«Έτσι ήρθαν τα πράγματα. Έμεινα για λίγο στο ΒΗΜΑ, στα ΝΕΑ και στο περιοδικό ΕΝΑ. Κοίταξε, όταν ξεκίνησα, η τηλεόραση συνδύαζε τη δημιουργικότητα και την εικόνα και ήταν σε πλήρη άνθηση. Μεγαλώνοντας και χτίζοντας την καριέρα μου, χτιζόταν και η τηλεόραση. Ήμουν στα τελευταία χρόνια του μονοπωλίου της κρατικής και στο ξεκίνημα της ιδιωτικής».

Πολεμήθηκες στην πορεία σου;

«Πάρα πολύ. Ίσως γιατί δεν κάθισα σαν κοτούλα στ αβγά μου, μέσα σ' ένα στούντιο να κάνω την ομορφούλα που λέει ειδήσεις, αλλά δούλεψα σκληρά για να πετύχω συνεντεύξεις, ρεπορτάζ και αποστολές σε όλο τον κόσμο».

Από συναδέλφους, που δεν άντεχαν ότι μπορεί να έκανες καλά ρεπορτάζ, από ανταγωνισμό;

«Για τη διαφορετικότητα των επιλογών μου. Όταν εγώ ζητούσα να κάνω, ας πούμε, συνέντευξη στην Μπεναζίρ Μπούτο ή την Κορασόν Ακίνο στις Φιλιππίνες, φαινόταν ότι δεν είχα πιασάρικες επιλογές, αλλά τις υποστήριζα πάρα πολύ. Έβρισκα μόνη μου τον τρόπο με τον οποίο θα πάω. Σχεδόν ακόμη και οικονομικά δεν με στήριζαν τα κανάλια. Έβρισκα χρηματοδότες ή αυτοχρηματοδοτούσα τα ταξίδια μου, γιατί δεν μπορούσαν να μου πουν όχι όταν μου ερχόταν το ΟΚ από τις Φιλιππίνες, τον Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία ή τον Γιάσερ Αραφάτ».

Αυτό είναι πόλεμος κάτω από τη ζώνη

«Κι όμως Ή με έστελναν μόνο με έναν κάμεραμαν ή κουβαλούσα εγώ στον ώμο μου τα μισά μηχανήματα. Δεν το έπαιζα βεντετούλα που φοβόταν μήπως χαλάσει το μακιγιάζ».

Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που σου έχουν κάνει στη δουλειά;

«Όταν έφερα μια συγκλονιστική συνέντευξη του Γιάσερ Αραφάτ, που ήταν εξόριστος τότε στην Τύνιδα, χρειάστηκε να πέσω στα πόδια και να παρακαλέσω τον τότε διευθυντή μου στο Mega, για να καταλήξει να τη βάλει μόνο τρία λεπτά. Αυτό δεν θα του το συγχωρήσω ποτέ. Όπως και ότι έφερα μία από τις ωραιότερες συνεντεύξεις της Μπεναζίρ Μπούτο και του Λεχ Βαλέσα και χρειάστηκε να ξαναπροβληθούν το καλοκαίρι και να κάνουν τρομερή τηλεθέαση το χειμώνα τις είχε βάλει στη 1 τη νύχτα. Όταν η Μπούτο και ο Βαλέσα επιβραβεύτηκαν, γύρισε και μου είπε: Ακόμα και η μάνα μου την είδε και μου είπε ότι ήταν καταπληκτική. Με δυο λόγια, έκανα πράγματα που σε οποιοδήποτε κανάλι στο εξωτερικό θα τα πλήρωναν αδρά. Εδώ μου έβγαζαν το λάδι της βαπτίσεως!».

Έχεις κλάψει ποτέ στη δουλειά για πράγματα που σου έχουν κάνει;

«Έχω κλάψει πάρα πολύ... Δεν θα ξεχάσω πως όταν γύρισα από την Αγγλία, που είχα πάει να καλύψω το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, κι ενώ η τηλεκριτική ήταν ενθουσιώδης για την παρουσία μου εκεί, έμαθα ότι είχα χάσει τη θέση μου στο δελτίο ειδήσεων».

Τι εννοείς;

«Με είχαν αντικαταστήσει, αντί να με επιβραβεύσουν. Στην τηλεόραση άντι να σε επιβραβεύουν για κάτι καλό, τις περισσότερες φορές σε τιμωρούν. Αλλά εγώ άντεχα».

Πήγες δηλαδή ξαφνικά στο κανάλι και σου είπαν ότι θα κάνει άλλος το δελτίο

«Ακριβώς!».

Τι έκανες τότε ;

«Έκλαιγα... Μετά είπα: Εντάξει, ξαναρχίζω από την αρχή».

Το επεισόδιο στο κομμωτήριο της ΕΡΤ

Έρχομαι στον τελευταίο χρόνο και νομίζω πως όσοι διάβασαν ότι στα κομμωτήρια της ΕΡΤ σου επιτέθηκε μια συνάδελφος δημοσιογράφος και σε χτύπησε σοκαρίστηκαν.

«Δυστυχώς, λυπάμαι πάρα πολύ γι αυτό που συνέβη. Δεν θα ήθελα να είμαι ούτε πρωταγωνίστρια ούτε δευτεραγωνίστρια ούτε κομπάρσος σε τέτοια επεισόδια, αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά των άλλων. Η συγκεκριμένη συνάδελφος δημιουργεί επεισόδια από τότε που έχει μπει σ' αυτό το επάγγελμα. Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος ανθρώπων που έχουν προπηλακιστεί».

Είχατε διαφωνία για κάτι;

«Απολύτως καμιά διαφωνία, και αυτό είναι το αλλόκοτο. Χειρίζεται με έναν τρόπο που υπερβαίνει κάθε λογική και κάθε μέτρο την όποια απλή της ένσταση για οτιδήποτε».

Έχει τύχει να ξανασυναντηθείτε;

«Θα ήθελα να μην την ξανασυναντήσω, γιατί παρότι έχω αντοχές, σ' αυτή την περίπτωση, επειδή δεν έχω μάθει να λειτουργώ έτσι, ειλικρινά με τρομοκρατεί αυτός ο άνθρωπος».

Τι εννοείς; Σε έχει απειλήσει δηλαδή;

«Καταρχάς, με χαστούκισε μέσα στο κομμωτήριο και αντί να βρω το δίκιο μου, το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ με επέπληξε. Πριν από λίγες ημέρες, όμως, η συγκεκριμένη κυρία, με απόφαση του Πειθαρχικού της ΕΡΤ, τιμωρήθηκε με προσωρινή απόλυση από το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό για χειροδικία εις βάρος άλλης νεαρής συναδέλφου».

Με ποιον τρόπο σε έχει απειλήσει;

«Με τρόπο πάρα πολύ ύπουλο. Κρύβεται πίσω από αυτοκίνητα, εμφανίζεται έξω από το σπίτι στις γωνίες, παίρνει τηλέφωνα τη μητέρα μου, την αδερφή μου, τους φίλους μου».

Η περιπέτεια υγείαςκαι το παιδί που μεγαλώνει!

Πρόσφατα πέρασες μια περιπέτεια υγείας, η οποία απ ό,τι ξέρω ήταν αρκετά δυσάρεστη

«Ήταν πολύ δυσάρεστη, αλλά την ξεπέρασα εντελώς. Αισθάνομαι πραγματικά σαν να ξαναγεννήθηκα και νιώθω καλύτερα απ ό,τι ήμουν. Ίσως γιατί πρόσεξα περισσότερο τον εαυτό μου, τη διατροφή μου και τη γυμναστική μου».

Τι ήταν ακριβώς;

«Ήταν μια τροπική ασθένεια. Σε ένα ταξίδι στις Μαλδίβες με τσίμπησε ένα κουνούπι και έπαθα μια πάρα πολύ σπάνια τροπική ασθένεια, την Τσικουνγκούνια. Ήμουν το πρώτο θύμα στην Ελλάδα και, δυστυχώς, δεν ήξεραν να την αντιμετωπίσουν. Ευτυχώς, χάρη στην καθηγήτρια Ελένη Γιαμαρέλου, η οποία το βρήκε, το ξεπέρασα».

Είχε επιπτώσεις στην καθημερινότητά σου;

«Αισθανόμουν κόπωση, είχα για δύο μήνες πυρετό, πόνους στις αρθρώσεις, στους μυς και πολλά άλλα».

Ήταν φοβερό, υποθέτω, όταν δεν ήξερες τι είναι

«Αυτό ήταν το φοβερό. Μόνο το ένστικτό μου με οδηγούσε και η στήριξη από τους δικούς μου ανθρώπους. Και αυτό ήταν μια πρόκληση στη ζωή μου για να γίνω πιο δυνατή. Αφού το ξεπέρασα, αντέχω εκατό προκλήσεις».

Είναι αλήθεια ότι έχεις υιοθετήσει ένα παιδάκι από τις Φιλιππίνες;

«Ανατρέφω, θα έλεγα, ένα παιδάκι. Το γέννησε η Φιλιππινέζα που έχω εδώ και 16 χρόνια στο σπίτι μου και μεγάλωσε την κόρη μου. Όταν αποφάσισε να το κρατήσει και να το γεννήσει, τη βοήθησα πάρα πολύ. Μάλιστα, τα έφερε έτσι η τύχη, ώστε να είμαι ο πρώτος άνθρωπος που είδε αυτό το παιδί. Έτσι, από εκείνη τη στιγμή η Νικόλ-Ειρήνη μεγαλώνει στο σπίτι μου με πολλή αγάπη».

Τι θα ήθελες από εδώ και πέρα να σου φέρει η ζωή;

«Υγεία, αγάπη, τρυφερότητα, χαρά, να αντιμετωπίσω τη ζωή με ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία. Είχα και έχω μια ζωή γεμάτη».