Μελέτη: «Είχα αποβάλει το καλούπι του κακέκτυπου της Μενεγάκη»

27.04.2016
Τον Σεπτέμβριο του 2005 η Ελεονώρα Μελέτη μπήκε σα σίφουνας στην πρωινή ζώνη, αναλαμβάνοντας την παρουσίαση του “Πρωινού Καφέ” μετά την αποχώρηση της Ελένης Μενεγάκη και τη μετακόμισή της στον Alpha.

Σε συνέντευξή της στο περιοδικό People, η Μελέτη μίλησε για τα τρία χρόνια που παρουσίαζε το θρυλικό πρωινό μαγκαζίνο του ANT1 και για την αναπόφευκτη σύγκριση με τη Μενεγάκη, η οποία είχε γράψει τηλεοπτική ιστορία για δέκα χρόνια.

«Ότι μπορούσα να το κάνω διεκπεραιωτικά, ναι, μπορούσα. Νομίζω ότι στην τηλεόραση μπορώ να κάνω τα πάντα. Στον ''Καφέ'',βέβαια, έτσι όπως έγινε και με τις συνθήκες που έγινε, ίσως να μην το ξαναεπέλεγα, γιατί έγινε πολύ βίαια, πολύ βιαστικά. Όλο αυτό στήθηκε μέσα σε μία εβδομάδα. Ήταν ένα ωστικό κύμα που ήρθε πάνω μου και σε μια πρόταση που την είχα αρχικά απορρίψει, αλλά με έπεισαν με το επιχείρημα ότι "δεν λες ποτέ όχι σε μια τέτοια πρόταση". Αν με ρωτάς, σίγουρα δεν ήταν το αγαπημένο μου. Ήταν "κοστουμάκι" και εμένα δεν μου αρέσουν τα κοστουμάκια ,κι αυτά που ίσως μου αρέσουν είναι τα sur-mesure. Φάνηκε αμέσως η διαφορά όταν φόρεσα ξανά αυτό το "κοστουμάκι" στην ''Πρωινή Μελέτη'', στο Star, αλλά το έφερα στα μέτρα μου».

Ήταν η εποχή της “Πρωινής Μελέτης” η δική της αγαπημένη τηλεοπτική περίοδος;

«Σίγουρα στο Star από άποψη απόδοσης, γιατί το να κάνεις για οκτώ χρόνια 40% είναι σημαντικό για έναν επαγγελματία. Ήμουν καλά μέσα μου, είχα καταφέρει να ορίσω την ταυτότητά μου, είχα αποβάλει το καλούπι του «μίμου», του «κακέκτυπου» της Μενεγάκη, ήμουν η Ελεονώρα Μελέτη».

Την ενοχλούσε η σύγκριση με την Ελένη;

«Αυτή η σύγκριση με έβαλε να παίξω Α’ Εθνική. Εμένα άλλωστε ποιος με ήξερε τότε; Στην τελική ευνοήθηκα, αλλά οποιοσδήποτε θίγεται όταν έχει προσωπικότητα και τον συγκρίνουν με έναν άλλο γιατί δεν βλέπουν ποιος πραγματικά είναι. Και αυτό με πόνεσε. Ήταν το κομμάτι που μου άφησε πολλά απωθημένα για πολύ καιρό. Για αυτό μετά στο Star πανηγύρισα που είχα ταυτότητα. Όταν έχεις κάνει πολύ πίσω σε άλλα πράγματα κι έχεις περιμένει για να βγεις μπροστά, μετά ‘παραβγαίνεις’».