Τα "Λάχανα και τα Χάχανα" δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά, καθώς από την προσχολική κιόλας ηλικία τους τα σιγοτραγουδούν φανατικά.
O Τάσος Ιωαννίδης έγραψε το πρωτότυπο θεατρικό έργο και με τη συνεργασία της χορογράφου–σκηνοθέτιδας Αποστολίας Παπαδαμάκη, δημιούργησαν μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση. Ένα σύγχρονο και επίκαιρο μιούζικαλ με δράση, φαντασία, γέλιο, χαρά και τραγούδι, με χαρακτήρες πολύ γνώριμους από την καθημερινή ζωή των παιδιών και άλλους φανταστικούς, παρμένους από τον κόσμο του ονείρου.
Τo e-go είχε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Αποστολία Παπαδαμάκη, τον άνθρωπο που έδωσε σάρκα και οστά στο έργο του Τ. Ιωαννίδη, σκηνοθετώντας το ευφάνταστα.
e-go: Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον στα «Λάχανα και τα Χάχανα», ώστε να το σκηνοθετήσετε;
A.Π: Καταρχάς η μουσική. Είναι εξαιρετική και με μία σπάνια ποιότητα και αμεσότητα. Ήξερα όλα τα τραγούδια από τα cd Λάχανα και Χάχανα μιας και ο γιος μου τα τραγουδουσε ολη μέρα! Έπειτα το ότι συνεργάστηκα στενά με το σύνθετη /σεναριογράφο Τάσο Ιωαννίδη στη δημιουργία του έργου, οπότε είχα την τύχη να οραματίζομαι την σκηνοθεσία, καθώς γραφόταν το κείμενο, πράγμα σπάνιο. Και τέλος, το ότι πρώτη φορά μου έγινε πρόταση να σκηνοθετήσω παιδικό μιούζικαλ !
e-go: Ποιος είναι ο απώτερος στόχος σας με την παράσταση αυτή;
A.Π: Να συνδυάσω τις τέχνες, θέατρο, μουσική, χορός, βίντεοαρτ και όπερα, να μεταδώσω στα παιδιά το μήνυμα ότι η τέχνη, ανεξάρτητα από το αν ασχολούμαστε επαγγελματικά με αυτήν ή όχι, είναι ένας σύντροφος πνευματικός για όλη μας τη ζωή. Μας ευαισθητοποιεί τόσο στις δικές μας ανάγκες όσο και στις ανάγκες των άλλων.
Παράλληλα, θέλω να μεταδώσω στα παιδιά το μήνυμα ότι με κατανόηση, εμπιστοσύνη και πίστη στη δύναμη της ομάδας μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα!
e-go: Τέχνη και Τεχνολογία: Είναι οι δύο βασικοί πόλοι της παράστασης. Πώς αυτοί μπορούν να συνδυαστούν στη μαθησιακή διαδικασία;
Είναι μια πολύ εύθραυστη ισορροπία και ένα μεγάλο ερώτημα της εποχής μας, που προβληματίζει πολλούς γονείς και εκπαιδευτικούς. Εάν η χρήση της τεχνολογίας βαδίζει παράλληλα με φυσικές δραστηριότητες μάθησης (παιχνίδι, τραγούδι, κίνηση, κατασκευές), αλλά και παράλληλα με την ηλικία των παιδιών τότε υπάρχει μια ισορροπία στη σχέση του παιδιού με την τεχνολογική πρόοδο και το παιδι μαθαίνει από μόνο του να επιλέγει πόση χρήση θα κάνει, ασχέτως αν βομβαρδίζεται συνεχως για πληροφορίες νέων προιοντων. ... πρέπει να μάθουμε στα παιδια να χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να αντλησουν γνώση, να συγκρίνουν, να επεξεργαστούν και να επιλέξουν ή να δημιουργήσουν.
e-go: Το μαγικό κλειδί της παράστασης είναι το «Τραγουδώ και Μαθαίνω». Πείτε μας λίγα λόγια σχετικά μ΄αυτό.
Θα πρόσθετα «Τραγουδώ-κινούμαι και μαθαίνω». Τα παιδιά μαθαίνουν να «μαθαίνουν» από αγάπη προς τη γνώση κι όχι επειδή πρέπει. Αισθάνονται σαν στο σπιτι τους, αφού μαθαίνουν να αναπτύσσουν ολοκληρωμένες ικανότητες με μια δραστηριότητα που τους είναι φυσική –το τραγούδι και ο χορός. Θυμηθείτε όταν ήσασταν βρέφη το πρώτο πράγμα που κάνατε ήταν να κινείστε ρυθμικά στα πόδια σας και να βγάζετε ήχους, έτσι δεν είναι; Πρώτα μαθαίνουμε να τραγουδάμε και να χορεύουμε (παλμικά) και μετά να περπατάμε και να μιλάμε....
Η παράσταση έχει πολλές διαδραστικές σκηνές με τα παιδιά θεατές, προσπαθούμε το μαγικό κλειδι της παράστασης να είναι και βιωματικό και όχι μόνο οπτικοακουστικό. Σε αυτο συντελεί το γεγονός οτι όλοι επι σκηνής (ηθοποιοι, χορευτές, μουσικοί) υποδύονται ρόλο, τραγουδούν και χορεύουν.
e-go: Το γεγονός ότι απευθύνεστε σε παιδιά σας «φόρτισε» με μία επιπλέον ευθύνη κατά το στήσιμο της παράστασης;
Φυσικά, τα παιδιά είναι πολύ πιο απαιτητικό κοινό από τους ενήλικες, δεν εχουν καθωσπρεπισμό και αντιλαμβάνονται τα πάντα πάνω στη σκηνή. Ένας ενήλικος μπορεί να παραμείνει στη θέση του έστω κι αν μια παράσταση δεν τον αγγίζει επειδή έτσι είθισται… Ένα παιδί όμως όχι... Φρόντισα ώστε η παράσταση να έχει ενδιαφέρουσα ρυθμολογία στη διαδοχή των σκηνών, ισορροπία ανάμεσα στα μηνύματα που στοχεύει να δώσει στα παιδιά και τις ωραίες εικόνες και πάνω απ όλα να προέρχεται από τον δικό τους κόσμο, τον κόσμο που συνήθως οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν.
e-go: Πόσο δύσκολο είναι να αγγίξει και να επιδράσει κάποιος στις ψυχές των παιδιών;
Νομίζω πως δεν είναι δύσκολο όταν στοχεύει σ’ αυτό με εντιμότητα, ειλικρίνεια, φαντασία και βουτιά στη δική του παιδική ψυχη.
Το ζήτημα είναι όταν αγγίξεις τις παιδικές ψυχές προς τα που τις κατευθύνεις, αυτό θέλει προσοχή.
e-go: Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των παιδιών στις περσινές παραστάσεις; Θυμάστε κάτι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό;
Ναι! Σε μια απο τις παραστάσεις είχαμε μόνο νηπιαγωγεία, γύρω στα 400 παιδιά, όταν έβγαινε στη σκηνή ο κακός Φαταουλίδας, όλα τα παιδάκια φώναζαν: φύγε είσαι κακός! Δεν σε θελουμε !
Σε όλες τις παραστάσεις οι διαδραστικές σκηνές ήταν οι πιο συγκινητικές... τα παιδιά θεατές συμμετείχαν σε όλες με το σώμα και τη φωνή τους σε σημείο που κάποιες φόρες ήταν δύσκολο να συνεχίσουμε την παράσταση... όταν τα παιδιά βιώνουν τόσο έντονα μια παράσταση είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μας.
Πολλοί μικροί θεατές στο τέλος της παράστασης μιλάνε με τους ηθοποιούς και χορευτές πιστεύοντας ότι είναι πραγματικοί ήρωες του έργου και τους κάνουν αντίστοιχες ερωτήσεις!
Γεωργία Οικονόμου
