Ο Δημήτρης Μυλωνας και ο δικός του...Τσέχωφ [συνέντευξη]

27.10.2015
Τσέχωφ: Μία παράσταση βασισμένη και αφιερωμένη στο έργo και τη ζωή του Α.Π. Τσέχωφ. Ένα παιχνίδι εξερεύνησης στον κόσμο του σπουδαίου συγγραφέα Α. Π. Τσέχωφ (αλληλογραφία, διηγήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα) από τον οποίο “επινοείται” η παράσταση.

Μία κωμωδία, που οι πρωταγωνιστές, άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε μάταια, πάντα όμως με το γέλιο, που φανερώνεται ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές, προσπαθούν να συνδιαλαγούν με το βάρος της ύπαρξής τους. Σε αυτήν τη διαδρομή η μουσική, για την οποία τόσο συχνά αναφέρεται ο ίδιος ο συγγραφέας στα έργα του, απλώνει τις μελωδίες της και, σε αντιστοιχία με τη δράση και το λόγο, συντίθενται πρωτότυπα τραγούδια που αποδίδονται από τον θίασο επί σκηνής σε ρυθμούς που φτάνουν μέχρι και το μιούζικαλ!

Εμείς μιλήσαμε με το σκηνοθέτη της Δημήτρη Μυλωνά στην προσπάθειά μας να μάθουμε κάτι παραπάνω!

Πείτε μας λίγα λόγια για τον δικό... σας Τσέχωφ.

Ο δικός μου Τσέχωφ είναι ένας καλός φίλος που με συντροφεύει στη ζωή εδώ και χρόνια. Με το πλούσιο έργο του, κείμενα ευαισθησίας αλλά και βαθιάς διεισδυτικότητας πάνω στα αιώνια ερωτήματα τις ανθρώπινης ύπαρξης, είναι πάντα παρών άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε πικρά όχι για να κρίνει αλλά για να παρατηρεί δίνοντας μου ταυτόχρονα όλο το χώρο για τις δικές μου διαδρομές.

Τι ήταν αυτό που σας προσέλκυσε ώστε να ασχοληθείτε με τον Τσέχωφ και να στήσετε μια ολόκληρη παράσταση πάνω του;

Αποφασίσαμε να βουτήξουμε στο έργο του με τη χαρά ενός παιδιού που ανακαλύπτει ένα καινούριο παιχνίδι. Να δοκιμάσουμε και να δοκιμαστούμε με ένα ευρύ φάσμα του έργου του που περιλαμβάνει θεατρικά, διηγήματα, προσωπική του αλληλογραφία με σκοπό να συνθέσουμε ένα πρωτότυπο κείμενο παράστασης που να περιλαμβάνει μερή από αυτά τα έργα επουδενί με διάθεση «αλλοίωσής τους» αλλά με την ανάγκη μιας νέας ανάγνωσης που γεννά η ίδια η πρόβα. Εκείνο που μας προσέλκυσε ήταν η διττότητα που χαρακτηρίζει και τον ίδιο και τα γραπτά του: η ιατρική επιστήμη συνομιλεί με την τέχνη, το χιούμορ συναντάει την πίκρα, η γερή σύνδεση με την πραγματικότητα φλερτάρει με ένα υπερβατικού τύπου κλείσιμο του ματιού κι όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα όλον που με λίγα λόγια θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως βαθιά αγάπη και κατανόηση για την κωμικοτραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Πού αγγίζει ο Τσέχωφ το σήμερα;

Μπορεί τα πρόσωπα και οι καταστάσεις σε σχέση με την εποχή του Τσέχωφ να δείχνουν σήμερα εξαιρετικά διαφορετικές, ο πυρήνας όμως του ανθρώπινου ψυχισμού κινειτοποιείται αιωνίως από αντίστοιχες δυναμικές και συχετίσεις τις οποίες ο Τσέχωφ, με «εργαστηριακή» λεπτομέρεια παρατηρεί, καταγράφει και μεταποιεί σε καλλιτεχνικό υλικό που και αφορά και θα συνεχίζει να αφορά.

Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής;

Η ιδέα της παρουσίας μουσικής στην παράσταση γεννήθηκε από τον ίδιο τον Τσέχωφ. Διαβάζοντας τα έργα του είναι σαν να παρακολουθείς μια παρτιτούρα όπου μονόλογοι, διάλογοι και σιωπές κινούνται διαδοχικά ή σε αντίθεση και συνθέτουν ένα παράλληλο κείμενο που δεν λέγεται αλλά ακούγεται και που μαρτυρεί τη βαθιά αλήθεια των ηρώων. Αυτήν την «κρυμένη» μουσική προσπαθήσαμε να φέρουμε στην επιφάνεια με αποτέλεσμα να συντεθούν πρωτότυπα τραγούδια αποκλειστικά και μόνο από τα κείμενα του ίδιου του Τσέχωφ τα οποία κινούνται σε διάφορα ύφη ανάλογα με τις απαιτήσεις της εκάστοτε σκηνικής δράσης.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο του και γιατί;

Δύσκολο να διαλέξει κανείς...Θα έλεγα ότι είναι οι Τρείς αδερφές. Με αγγίζει το θέμα που αφορά βασικά στη νέα γενιά και τα πληγωμένα της όνειρα. Οι τρεις αδερφές είναι νέα κορίτσια στην ηλικία, με θολό προσανατολισμό ο οποίος βρίσκει ως μοναδικά έκφραση την επιθυμία επιστροφής στη Μόσχα, στη μεγάλη πόλη, με τις πολλές υποσχέσεις και ευκαιρίες. Όμως αυτό το ταξίδι δεν θα γίνει ποτέ, όχι τόσο γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες όσο γιατί οι ίδιες δεν βρίσκουν τη δύναμη να υπερβούν τα προσωπικά τους εμπόδια που τις κρατάνε πίσω από την εκπλήρωση της επιθυμίας και του ονείρου.

Aγαπημένη φράση;

«Σε διακόσια, τρακόσια χρόνια η ζωή πάνω στη γή θα είναι απερίγραπτα όμορφη και λαμπερή.» (Βερσίνιν, Τρείς αδερφές)

Μελλοντικά σχέδια...

Με τη νέα χρονιά ακολουθούν άλλες δύο παραστάσεις στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα. Στις 5 Φεβρουαρίου η μαύρη κωμωδία «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν» του Τζο Όρτον και στις 4 Μαίου το πρωτοπαιγμένο στην Ελλάδα έργο του Ντέιβιντ Μάμετ «Μια πάπια μα ποια πάπια» όπου εκτός από τη σκηνοθεσία θα συμμετέχω και ως ηθοποιός δίπλα στον εξαιρετικό Μελέτη Ηλία.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]