Φωτεινή Αθερίδου: Γιατί έκλεισε 5 διαφορετικούς ανθρώπους σ΄ένα άγνωστο μέρος; [συνέντευξη]

15.02.2016
Τι κοινό μπορεί να έχουν πέντε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι και τους έχουν κλείσει όλους μαζί σε ένα άγνωστο μέρος; Ποιος τους έβαλε εκεί και γιατί; Και ποια είναι αυτή η φωνή που ακούνε συνεχώς και δεν ξέρουν σε ποιον ανήκει;

Ο λόγος για την πρώτη θεατρική δουλειά της Φωτεινής Αθερίδου «Και μετά και μετά» που παρουσιάζεται τα Δευτερότριτα στο Θησείον, ένα Θέατρο για τις Τέχνες σε σκηνοθεσία του Μ. Θεοχάρη. Εμείς μιλήσαμε μαζί της στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο το δυνατό περισσότερα για το έργο….

Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο αυτό

Το έργο αυτό είναι κωμωδία.. πέντε εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, βρίσκονται κλεισμένοι κάπου, χωρίς να ξέρουν γιατί, τι και πως… το μόνο που ξέρουν είναι μια φωνή που τους μιλά απ’ τα μεγάφωνα, και που τους βάζει χρόνο.. μετά από πολλές και διάφορες υποθέσεις που κάνουν, ανακαλύπτουν τελικά το λόγο, ο οποίος είναι τελικά και όλη η ουσία του έργου.. άλλα δεν μπορώ να τον πω..

Τι σας ενέπνευσε να το γράψετε;

Στη σχολή, στο τρίτο έτος, κάναμε ένα πρότζεκτ, που όποιος ήθελε μπορούσε να γράψει ένα δεκάλεπτο έργο, και να το παρουσιάσει… εκεί κατάλαβα, ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν τελειώσω τη σχολή, είναι να γράψω..

Πού αγγίζει το σήμερα το έργο αυτό;

Νομίζω είναι ένα αισιόδοξο έργο… μια υπενθύμιση ότι ζούμε ακόμα, κι ότι πρέπει να ζήσουμε… με τον έναν ή τον άλλον τρόπο..

Τι θέλετε να πάρει ο θεατής μαζί του φεύγοντας από την παράσταση;

Θέλω να θέλει να πάει μια βόλτα ενώ πριν βαριόταν, να βρει μια όρεξη που δεν είχε πριν έρθει τέλος πάντων…

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Μ. Θεοχάρη;

Τον Μίνω πάντα τον παρατηρούσα και τον θαύμαζα… που ήταν αυτοδημιούργητος, που έγραφε, σκηνοθετούσε, δυναμικά και με όρεξη… και με πολύ ωραίο αποτέλεσμα… τον γνώρισα καλύτερα, και είδα ότι είναι ένα παιδί με πολύ ταλέντο, στόχο, και καθαρή ματιά… κάνει θέατρο γιατί το γουστάρει, και δε γινόταν να μη του προτείνω να το σκηνοθετήσει! Ήταν σχεδόν αδύνατον να αντισταθώ να ανακατευτώ μαζί του… και χάρηκα πολύ που το έκανα…

Πώς νιώθετε σαν νέος άνθρωπος και καλλιτέχνης στην Ελλάδα του σήμερα;

Νιιώθω ότι οφείλω να μην κάθομαι δευτερόλεπτο… έχω δεν έχω δουλειά, αισθάνομαι μια παράξενη υποχρέωση να είμαι δημιουργική… να γράφω, να ψάχνω, να σκέφτομαι… νομίζω ότι η γενιά μου, χρειάζεται διπλή προσπάθεια… δεν υπάρχουν πολλές δουλειές, δεν είναι καλά τα λεφτά, ο μόνος τρόπος να συνεχίζεις να αγαπάς αυτό που κάνεις και να μη χάσεις την αυτοεκτίμησή σου είναι νομίζω να μη παραιτηθείς…

Πόσο σας έχει διευκολύνει ή δυσκολέψει στην καλλιτεχνική σας πορεία το γεγονός πως είστε κόρη δύο γνωστών καλλιτεχνών;

Μέχρι στιγμής ούτε το ένα ούτε το άλλο… ή και το ένα και το άλλο.. δε το σκέφτομαι πια…

Μελλοντικά σχέδια

Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι συνεχίζουμε με Στάμο Σέμση, το πρότζεκτ που αρχίσαμε στο youtube… μας ονομάσαμε homemade, ο Στάμος συνεχίζει να γράφει μουσικές για τους στίχους, και είμαστε σε διαδικασία για το επόμενο βιντεάκι μας.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]