Εμείς ζητήσαμε από τον Λάμπρο Φισφή και τον Γιάννη Σαρακατσάνη της ομάδας του Κωμικού Μπουμ! να μοιραστούν μαζί μας κάποιες αναμνήσεις από την καριέρα τους στο… γέλιο!
Η πιο αστεία στιγμή
Γιάννης Σαρακατσάνης: Θυμάμαι ένα παιχνίδι, όταν παίζαμε στο Μικρό Παλλάς, όπου ο Ζήσης κι εγώ έπρεπε να κάνουμε το Δημήτρη να καταλάβει, μεταξύ άλλων, τη λέξη «γκριφόν» με παντομίμα. Επειδή μας ήταν αδύνατο να παίξουμε τη συγκεκριμένη ράτσα, είχαμε σπάσει τη λέξη σε «γκρι» και «phone». Ο Δημήτρης είχε καταλάβει το «phone» και το κοινό περίμενε να καταλάβει και το «γκρι». Εμείς παλεύαμε να του το παίξουμε με παντομίμα και, τελικά, μετά από πάρα πολύ ώρα, ο Δημήτρης το κατάλαβε και το είπε. Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα και εμείς φύγαμε για διάλειμμα. Στα καμαρίνια ο Δημήτρης ήρθε με απορία και μας ρώτησε «Τι είναι το γκρι-phone»;
Λάμπρος Φισφής: Ο Ζήσης Ρούμπος στη σκηνή να του την πέφτει μπάμπουρας και απλά να φεύγει τρέχοντας.
Η πιο άβολη στιγμή
Γιάννης Σαρακατσάνης: Κατά καιρούς συμμετέχουν στις παραστάσεις του Κωμικού ΜΠΟΥΜ φίλοι μας ηθοποιοί, οι οποίοι δεν έχουν την εκπαίδευση που έχουμε εμείς στον αυτοσχεδιασμό. Στήνουμε όμως έτσι τα παιχνίδια ώστε να τους προστατεύσουμε και να περάσουμε όλοι καλά. Υπήρξε ένας συνάδελφος λοιπόν, του οποίου το όνομα δεν θα αποκαλύψω, ο οποίος δεν κατάφερε να χαλαρώσει και να αφεθεί ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν να αποτυγχάνουν όλες του οι προσπάθειες και να καταλήξει σε ένα άβολο και καθόλου αστείο αποτέλεσμα!
Λάμπρος Φισφής: Ήμασταν για συνέντευξη σε τοπικό κανάλι της Καβάλας. Τις κάμερες τις χειριζόντουσαν 2 σκούπες και μια σφουγγαρίστρα. Όπως μιλούσαμε πριν ξεκινήσει η συνέντευξη με την δημοσιογράφο ο τεχνικός έριξε τους τίτλους αρχής της εκπομπής χωρίς να την ενημερώσει. Εκείνη άρχισε να τον βρίζει και σταμάτησε κυριολεκτικά κλάσματα του δευτερολέπτου πριν βγούμε αέρα. Γύρισε σε εμάς και άρχισε να μιλάει σαν να μην έχει γίνει τίποτα.
Η πιο εμπνευσμένη στιγμή
Γιάννης Σαρακατσάνης: Μου αρέσουν πολύ τα λογοπαίγνια και δεν χάνω ποτέ ευκαιρία για να βάλω κάποιο στον αυτοσχεδιασμό. Σε μια παράσταση λοιπόν, στο θέατρο Άβατον είχαμε guest τον Κρατερό Κατσούλη ο οποίος είχε μόλις κάνει ένα μονόλογο εμπνευσμένο από πρόταση του κοινού, που στη συγκεκριμένη περίπτωση πρότεινε το χαρτί υγείας. Ο Κρατερός μας μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, όπου είχε πάντα έλλειψη από χαρτί υγείας με αποτέλεσμα να μη μπορεί να πάει τουαλέτα και εγώ είπα ότι έτσι βγήκε το μικρό του όνομα!
Λάμπρος Φισφής:Ήταν στην Ξάνθη. Παίζαμε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου. Τα φώτα σβήσανε γιατί έπεσε το ρεύμα. Αντί να σταματήσουμε αποφασίσαμε να ζητήσουμε από το κοινό να ανοίξει τα κινητά του και να φωτίσει την σκηνή. Κάναμε ένα σκετς σε ένα παραμυθένιο δάσος.
Η στιγμή που δεν θέλω να θυμάμαι
Γιάννης Σαρακατσάνης: Στο τέλος της περιοδείας μας το 2014 προέκυψε ένα πρόβλημα στη μέση μου το οποίο χρειάστηκε τελικά εγχείριση. Θυμάμαι την παράσταση της Μυτιλήνης όπου ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημα και αποφάσισα να παίξω με τόσο έντονο πόνο που δυσκολευόμουν να σταθώ. Ευτυχώς, στον αυτοσχεδιασμό μπορείς πάντα να προσαρμόσεις τη σκηνή ανάλογα με τις ανάγκες σου και έτσι κατέληξα να πέφτω, να ξαπλώνω και να πεθαίνω στα περισσότερα παιχνίδια!
Λάμπρος Φισφής: Μας είχε καλέσει η Βάνα Μπάρμπα να κάνουμε ένα guest στην παράστασή της. Και πήγαμε. Και δυστυχώς το θυμάμαι ακόμα.
Η πιο ωραία παράσταση
Γιάννης Σαρακατσάνης: Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παράσταση που παίξαμε στις 24 Ιουνίου 2014, στη Δράμα! Ήταν η μέρα μου! Είχα τρομερή έμπνευση και ό,τι έκανα λειτουργούσε 100%. Όταν τελείωσε μάλιστα η παράσταση πήγαμε σε ένα εστιατόριο για να φάμε και για να δούμε την Εθνική να παίζει με την Ακτή Ελεφαντοστού στο μουντιάλ της Βραζιλίας. Θυμάμαι ότι μετά την ισοφάριση από την Ακτή Ελεφαντοστού, σχεδόν όλοι, στην παρέα πίστευαν ότι θα αποκλειστούμε. Εγώ όμως ήμουν ακόμα στην υπερένταση και στην (εντελώς άσχετη με το ποδόσφαιρο) αυτοπεποίθηση της παράστασης! Επέμενα ότι τη συγκεκριμένη μέρα δεν υπήρχε περίπτωση να αποκλειστούμε και τελικά - όντως - κερδίσαμε και προκριθήκαμε στους 16!
Λάμπρος Φισφής: Είναι πάρα πολλές καθώς κάθε παράσταση είναι διαφορετική. Σε κάθε παράσταση δημιουργείται ένα κλίμα παρέας που είναι πάντα ξεχωριστό. Θυμάμαι όμως μια παράσταση στην Καστοριά όπου μισή ώρα πριν ξεκινήσουμε άρχισε να βρέχει πολύ. Τελικά ήρθαν 150 γενναία άτομα και κάναμε την παράσταση σε ένα από τα πιο ωραία θερινά θέατρα της Ελλάδας με την λίμνη στο background και βροχή να πέφτει.
Το αγαπημένο παιχνίδι
Γιάννης Σαρακατσάνης: Λατρεύω τα παιχνίδια με τραγούδι. Το «μυρίζει τραγούδι» και το «τραγούδια από την τσέπη» είνα δύο παιχνίδια στα οποία πρέπει να τραγουδήσεις αυτοσχεδιάζοντας και κάνοντας, φυσικά, ομοιοκαταληξίες σε ζωντανό χρόνο! Το άγχος είναι τρομερό, αλλά ο ενθουσιασμός του κοινού όταν καταφέρνεις να βγάλεις ένα σωστό τετράστιχο είναι απολαυστικός!
Λάμπρος Φισφής: Μου αρέσει ένα παιχνίδι που λέγεται "Παίξτο σοβαρός". Κάνουμε μια σκηνή παίζοντας δραματικά και κάθε φορά που το κοινό γελάει πρέπει να μπει ένας άλλος κωμικός και να επαναλάβει αυτό που έκανε το κοινό να γελάσει. Κάποιες φορές δεν καταφέρνουμε να πούμε πάνω από 2 ατάκες.
Γεωργία Οικονόμου
georgia.oikonomou2gmail.com
