Ο Young Lear* είναι μια ελεύθερη διασκευή της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη της γνωστής ιστορίας του βασιλιά της Βρετάνης που μοιράζει την περιουσία του στις κόρες του που δεν τον αγαπούν, μα ξέρουν να κερδίζουν και αποκληρώνει εκείνη που τον αγαπά, αλλά δεν ξέρει πώς να του το δείξει. Της γνωστής ιστορίας του βασιλιά που ξεγελάστηκε και εκδιώχτηκε από τα ίδια του τα παιδιά. Του βασιλιά που ξεμωράθηκε και έγινε τρωτός, που αποτρελάθηκε και έγινε σοφός.

Εμείς μιλήσαμε με τον Μιλτιάδη Φιορέντζη, τον ηθοποιό που υποδύεται τον Young Lear στην ενδιαφέορυσα αυτή παράσταση, στην προσπάθειά μας να την αποκρυπτογραφήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο....

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση

Η παράσταση Young Lear, είναι μια μοντέρνα εκδοχή του Βασιλιά Ληρ, όπως την οραματίστηκε η Ιόλη Ανδρεάδη και την επιμελήθηκε με τον Άρη Ασπρούλη. Ο χώρος δράσης τοποθετείται στο σήμερα, στον προθάλαμο ενός νοσοκομείου, όπου με ένα ευφάνταστο δραματουργικό τρικ ξεδιπλώνεται ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του σαιξπηρικού βασιλιά.

Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στο "Young Lear";

Το στοιχείο που με έλκει περισσότερο στον Young Lear είναι ο λεπτός διαχωρισμός ανάμεσα στο αριστούργημα του Σαίξπηρ και τον σύγχρονο λόγο. Το πώς μπορεί να ακουστεί ο Βασιλιάς Ληρ μέσα από το πρίσμα μιας σύγχρονης οικογένειας πέντε αδερφών που διαπραγματεύονται την επικείμενη απώλεια του πατέρα τους.

Τι σχέση έχει η παράσταση με το κλασικό έργο του Σαίξπηρ, τον Βασιλιά Ληρ;

Έχει σχέση έμπνευσης, αλληλεξάρτησης και αλληλοτροφοδότησης. Επίσης σχέση δραματουργική, καθώς τόσο ο Βασιλιάς Ληρ, όσο και ο Young Lear, κινούνται στην ίδια θεματική: αφοσίωση, αγάπη, προδοσία, εκδίκηση, αδικία, αχαριστία, τρέλα, συμφιλίωση.

Τι συνδέει την παράσταση με το σήμερα;

Η μεγαλύτερη σύνδεση της παράστασης με το σήμερα, είναι τα πανανθρώπινα ζητήματα που πραγματεύεται. Η παραδοχή ότι δαπανούμε την ενέργεια μας για να διαχωριζόμαστε από τους άλλους και όχι για να σχετιζόμαστε μαζί τους.

Ποια στοιχεία σαν συνδέουν με τον ρόλο σας, τον Young Lear, σε τι του μοιάζετε, σε τι όχι;

Στην περίοδο μελέτης ενός ρόλου, αποδέχομαι εν λευκώ όλες τις πλευρές του ήρωα, ακόμα και αυτές που φαντάζουν αντίθετες με την ιδιοσυγκρασία μου. Η αντίθεση βέβαια είναι μόνο φαινομενική, γιατί τις περισσότερες φορές τα στοιχεία ενός ρόλου που με απωθούν ή με ξενίζουν, είναι αυτά που ακουμπούν στις πιο σκοτεινές μου παραδοχές. Το μεγαλύτερο κοινό που μοιράζομαι με τον Young Lear είναι ο φόβος της απώλειας, αλλά και η αμετάκλητη πίστη ότι ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για την σύνδεση και την αγάπη.

Τι θέλετε να πάρει ο θεατής μαζί του φεύγοντας;

Την αίσθηση ότι πέτυχε ένα τολμηρό, ριψοκίνδυνο αλλά πολύ προσωπικό σκηνικό πείραμα.

Αγαπημένη ατάκα από το έργο

“Τρελέ μου, τρελαίνομαι”.

*Η παράσταση παρουσιάζεται στις 17 και 18 Ιουλίου στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιιβάλ Αθηνών.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]