Όλα τα έργα του παράδοξου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ είναι ένας αενάως συνεχιζόμενος μονόλογος. Ήρωες που μιλούν ακατάπαυστα σε μια σκυταλοδρομία χιλιάδων λέξεων. Στο “Θεατροποιό”, αυτός ο μέγας σαρκαστής του μεταπολεμικού κόσμου καταπιάνεται και πάλι με το αγαπημένο του θέμα: μιλώντας για το θέατρο και τους ανθρώπους του, κάνει το πικρό του σχόλιο πάνω στο ίδιο το θέατρο, την ιλαροτραγική του διάσταση, τη ματαιότητά του.

Εμείς μιλήσαμε με τον Αρη Μπαλή, που ερμηνεύει τον γιο του Θεατροποιού, σ΄έναν ρόλο σχεδόν...βουβό.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση...

Ο θεατράνθρωπος Μπρουσκόν καταφτάνει στην επαρχία για να παρουσιάσει σε μια μικρή κοινότητα το έργο της ζωής του, τον «Τροχό της Ιστορίας». Θίασός του είναι η γυναίκα του, τα δυο παιδιά του και ο ίδιος. Το πανδοχείο που θα καταφτάσουν θα γίνει ο τόπος όπου ο Μπρουσκόν θα ξετυλίξει όλες του τις σκέψεις για τον άνθρωπο, το θέατρο και την μεταπολεμική Ευρώπη.

Τι συναισθήματα και σκέψεις σας γεννήθηκαν στην ανάγνωση του έργου του Μπέρνχαρντ;

Είναι συγκλονιστικό πώς αυτό το κείμενο-καταπέλτης κατά των πάντων κρύβει στην πραγματικότητα τόση αγάπη και έγνοια για το θέατρο και για τον άνθρωπο. Ο Μπέρνχαρντ είναι ένας ιδιαίτερα συγκλονιστικός συγγραφέας, που καταφέρνει να καταπιαστεί μέσα από την ιδιαίτερη γραφή του με θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης και ιστορίας που μένουν πάντα ανοιχτά.

Πόσο επίκαιρος είναι ο Θεατροποιός;

Ο Θεατροποιός είναι νομίζω πάντα επίκαιρος, γιατί δεν τον αφορά το επίκαιρο, όπως και όλα τα κείμενα του Μπέρνχαρντ δεν καταπιάνονται με κάποια επικαιρικότητα και καθίσταται έτσι το περιεχόμενό τους καθολικό και πανανθρώπινο.

Η αγαπημένη σας φράση από το έργο;

«Αυτή η χώρα δεν αξίζει ούτε το χαρτί που τυπώνονται οι χάρτες της» και φυσικά

«Το θέατρο είναι μία διαστροφή χιλιετιών που η ανθρωπότητα έχει ξετρελαθεί μαζί της»

Δυο λόγια για τη συνεργασία σας με τον Ακύλλα Καραζήση και το Νίκο Χατζόπουλο.

Ο Ακύλλας Καραζήσης και ο Νίκος Χατζόπουλος, καθηγητές μου και οι δύο στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, είναι δύο άνθρωποι στους οποίους τρέφω πολύ μεγάλη εκτίμηση και αγάπη στο πρόσωπό τους. Είναι απεριόριστη η χαρά μου με αυτή τη συνεργασία.

Ο ρόλος σας ως γιου του Θεατροποιού Μπρουσκόν είναι σχεδόν βωβός; Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισατε;

Το βασικό θέμα που είχαμε να λύσουμε ήταν πώς αυτά τα βουβά υποκείμενα θα γίνουν τα αυτιά που θα ακούν ή δεν θα ακούν τον ακατάπαυστο μονόλογο του πατέρα και πώς σχετίζονται μαζί του. Πολλές φορές η έλλειψη λόγου είναι πολύ πιο λυτρωτική απ’ ότι φανταζόμαστε, γιατί το σώμα ούτως ή άλλως παράγει έναν λόγο από μόνο του, οπότε έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να μελετήσεις καθαρά τον σωματικό και συμπεριφορικό κώδικα.

Για ποιους λόγους θα προτείνατε στο κοινό να παρακολουθήσει αυτή την παράσταση και τι θα θέλατε να πάρουν μαζί τους οι θεατές φεύγοντας;

Το μόνο σίγουρο που μπορώ να πω είναι ότι για όσους δεν γνωρίζουν τον Thomas Bernhard αξίζει πάρα πολύ να έρθουν σε επαφή με αυτό το καυστικά κωμικό του κείμενο και σε όσους τον γνωρίζουν θα απολαύσουν ακόμα μία φορά αυτό τον μεγάλο συγγραφέα.

Τα σχέδιά σας;

Από τις 20 Οκτωβρίου θα συμμετέχω στη «Δωδέκατη Νύχτα» του William Shakespeare σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο Εθνικό Θέατρο.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]