Ο λόγος για τον Μιχάλη Συριόπουλο, έναν εξαιρετικά έμπειρο και ταλαντούχο ηθοποιό που στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Θωμάς Μοσχόπουλος και παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο στο θέατρο Πόρτα, κατάφερε να εισβάλει στα άδυτα της ψυχής του ήρωά του, να περιηγηθεί μέσα στα μονοπάτια και τα γρανάζια του μυαλού του και να σωματικοποιήσει όλη την εύθραυστη ψυχοσύνθεσή του με τρόπο μοναδικό και συγκινητικό.
Εμείς μιλήσαμε μαζί του για την εμπειρία του αυτή και προσπαθήσαμε να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για την παράσταση αυτή...
Πείτε μας δυο λόγια για την περιπέτεια που περνάει ο Γιόζεφ Κ.
Ο Γιόζεφ Κ, ένας αξιοπρεπής τριαντάχρονος,υπάλληλος της τράπεζας, ξυπνάει ένα πρωί (την ημέρα των γενεθλίων του)και του ανακοινώνεται ότι έχει συλληφθεί. Αρχίζει λοιπόν ένας γκροτέσκο εφιάλτης στον οποίο ο Γιόζεφ παίρνει μέρος προσπαθώντας να ξεμπλέξει. Οι υποθέσεις του Κάφκα μοιάζουν μ' αυτές του Τσέχωφ,είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις την πλοκή, μοιάζει να μην συμβαίνει τίποτα, ενώ ταυτόχρονα συμβαίνουν τόσα. Η περιπέτειά του έχει τεράστια αναμονή και μυστήριο. Η ενοχοποίηση και η ασφυξία που προκύπτουν μπλέκονται με τον σαρκασμό και το χιούμορ κι έτσι έχουμε στα χέρια μας ένα αριστουργηματικό κείμενο με πολλές προεκτάσεις.
Μιλήστε λίγο για τη θεατρική μεταφορά του έργου αυτού. Τι το ιδιαίτερο έχει;
Νομίζω ότι είναι απ' τις στιγμές που νιώθεις ότι πέτυχε απ την πρώτη πρόβα! Κατ'αρχήν η άριστη διασκευή του κ. Μοσχόπουλου η οποία έχει σεβασμό, ακρίβεια και πολλή μελέτη τόσο στη Δίκη όσο και στην βιογραφία του Κάφκα. Ύστερα, οι υπέροχες ιδέες της Σοφίας Πάσχου όπου σωματικοποίησε το κάθετι πανέξυπνα, η σκηνοθεσία του κ. Μοσχόπουλου που είχε μια έκρηξη ιδεών και καταιγιστικών εικόνων και σίγουρα οι εξαίρετοι συνάδελφοι που όλοι ενωμένοι με στόχο την αφήγηση της ιστορίας και την κοινή ανάσα κατάφεραν~καταφέραμε να κάνουμε τα δύσκολα, εύκολα. Μεγάλη "νίκη" είναι όταν θεατές μάς λένε: "πείτε μου σας παρακαλώ πώς με πέντε σίδερα μας κάνατε και είδαμε όλους αυτούς τους χώρους"...!
Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στο έργο αυτό;
Όταν πρωτοδιάβασα την Δικη, είχα διαρκώς ένα μειδίαμα, ένιωθα οτι ο Κάφκα μου βαζε "επίτηδες" δύσκολα και μονίμως περίμενα να δω τί θα συμβεί. Χαίρομαι πολύ που ο κ. Μοσχόπουλος κατάφερε να περνούν το ίδιο ακριβώς και οι θεατές της παράστασής μας. Με γοητεύει λοιπόν κάτι που καταλαβαίνεις μετά την ανάγνωση του βιβλιου, μετά την θέαση της παράστασης. Ο αντιήρωας Γιόζεφ αφήνει ένα πρόβλημα να νικήσει τη ζωή του, προσπαθώντας να το λύσει, δεν ζει μ' αυτό... Είναι σπουδαία και μικρή η ζωή κι είναι άδικο να βάζουμε τα προβλήματα πάνω απ' αυτήν.
Πώς ψυχογραφείτε εσείς ο ίδιος τον Γιοζεφ Κ; Βρήκατε κοινά στοιχεία μ΄αυτόν;
Έκανα μεγάλο αγώνα για να μην τον ψυχογραφήσω!! Επί σειρά ετών ασχολούμουν με ψυχολογικό θέατρο κάτι που εδώ έπρεπε να αποβάλω. Η ενοχοποίηση και η διαρκής αναζήτηση του τι συμβαίνει γύρω του ήταν ο άξονας του Γιόζεφ, από κει και πέρα "βουτάει" στις συνθήκες χωρίς ψυχολογία, σαν ήρωας βωβού κινηματογράφου. Nομίζω πως κάπου ανταμώσαμε με τον Γιόζεφ στην κυκλοθυμία… αλλάζει κι αυτός γνώμες στο δευτερόλεπτο από ανασφάλεια
Πού αγγίζει το σήμερα το έργο αυτό;
Πόσα χρόνια έχουμε να ξυπνήσουμε άραγε και να μην νιώθουμε ότι απειλείται η ελευθερία μας; Πόσα παράλογα πράγματα έγιναν λογικά; Πόσα προβλήματα "νίκησαν" τα όνειρά μας; Πόσο αντιήρωες γίναμε όλοι μας αντιδρώντας με έξυπνα status στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Πώς προσδιορίζετε τον όρο "Καφκικός";
Οτιδήποτε προσπαθήσει κάποιος να αντιμετωπίσει λογικά και στον δρόμο του συναντά μόνο παραλογισμούς. Οτιδήποτε μοιάζει να μην έχει διέξοδο και σου προκαλεί ασφυξία, οτιδήποτε σε κάνει να νιώθεις πως φταις χωρίς να ξέρεις γιατί... το βαφτίζω πια καφκικό!
Αγαπημένη φράση του έργου;
Αγαπώ μία πολύ! Στο δέκατο κεφάλαιο,λίγο πριν το τέλος.
"Πάντοτε ήθελα να γαντζωθώ απ' αυτόν τον κόσμο με είκοσι χέρια,και χωρίς να έχω κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να κάνω κάτι τέτοιο, λάθος!"
Πρόσφατα ήρθατε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και ενταχθήκατε στο δυναμικό του θεάτρου Πόρτα. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση και πως αισθάνεστε σήμερα, λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα του έργου;
Πρόσφατα λοιπόν ρίσκαρα για πρώτη φορά στην ζωή μου. Έμοιαζε βουνό η μετακόμιση και η καινούρια ζωή αλλά προσαρμόστηκα πολύ εύκολα στα καινούρια δεδομένα κι αυτό γιατί καλύπτομαι πλήρως καλλιτεχνικά. Ήταν ένα κλικ στο μυαλό. Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα νιώθω ήρεμος, υπερήφανος για όλο το team και ειλικρινά περιμένω πώς και πώς να έρθει η Παρασκευή για να πάω στο θέατρο.
Μελλοντικά σχέδια
Γίνεται να κρατήσει το τώρα πολυ; Προς το παρόν κάθε Δευτέρα βρίσκομαι στην Θεσσαλονίκη λόγω των μαθημάτων στην ανωτέρα δραματική σχολή Βασίλης Διαμαντόπουλος όπου έχω αναλάβει με μεγάλη μου χαρά και την διεύθυνση αλλά και στα μαθήματα στην ανωτέρα δραματική σχολή Ίασμος στην Αθήνα. Κάθε Παρασκευή,Σάββατο και Κυριακή, παίζω (με την έννοια του παιχνιδιού) στην Δίκη του Κ.. από κει και πέρα ποιός ξέρει! Έχει ο Θεός!
Γεωργία Οικονόμου
