Ο λόγος για την Κλυταιμνήστρα; του Ανδρέα Στάικου που παρουσιάζεται στο Θέατρο μπιπ σε σκηνοθεσία της Ζωρζίνας Τζουμάκα με την Χριστίνα Δενδρινού και τη Μαρία Μπρανίδου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Εμείς μιλήσαμε με τη Χριστίνα Δενδρινού στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για την παράσταση...

Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση που συμμετέχετε αυτήν την περίοδο.
Συμμετέχω αυτήν την περίοδο στην παράσταση "Κλυταιμνήστρα;" του Ανδρέα Στάικου. Το έργο αφορά δύο γυναίκες ηθοποιούς που παίζουν και αυτοσχεδιάζουν πάνω στη διαχρονική σχέση μάνας και κόρης. Δεν είναι όμως οποιαδήποτε μάνα και κόρη: είναι η Κλυταιμνήστρα που την υποδύεται η Μαρία Μπρανίδου και η Ηλέκτρα που την υποδύομαι εγώ. Ειναι δυο διαχρονικές και τραγικές φιγούρες. Παράλληλα όμως είναι και οι ηθοποιοί που τις υποδύονται και μαζί με όλο αυτό είναι οι ηθοποιοι που υποδύονται τις ηθοποιους που υποδύονται αυτές τις γυναίκες. Ακούγεται περίπλοκο, και είναι αν δεν το δεις σαν ένα παιχνίδι, μια πρόβα οπου δυο γυναίκες, έχουν απομείνει οι δυο τους στο μπουλουκι και όπως στο "Περιμένοντας τον γκοντώ" είναι "καταδικασμένες" να παίζουν αυτούς τους ρόλους ξανά και ξανά, δοκιμάζοντας διάφορα στυλ και βάζοντας και το προσωπικό τους στοιχείο. Εν ολίγοις, είναι ένα έργο ηθοποιών, με πολλή αγάπη και στο γυναικείο φύλο, οπου οι δυο πρωταγωνίστριες αυτοσχεδιάζουν πολλές φορές με μεγάλη αποτυχία πάνω στις διαχρονικές αυτές φιγούρες γυναικών. Την Ηλέκτρα, που θρηνει τον αδικοχαμένο πατέρα της και τον χαμένο έρωτα που δεν έζησε ποτέ και την Κλυταιμνήστρα που είναι χωρισμένη σε μάνα και γυναίκα που έχει και θέλει ακόμα να ζήσει τον έρωτα.

Τι είναι αυτό που σας συγκινεί ιδιαίτερα σε αυτή την παράσταση;
Αυτό που με συγκινεί ιδιαίτερα σε αυτήν την παράσταση, που είναι πράγμα με το οποίο ταυτίζομαι κιόλας ως ηθοποιός που δουλευει και προσπαθει να τα καταφέρει, είναι το μεράκι και η αγάπη αυτών των γυναικών της μιας για την άλλην, για το θέατρο, και για τη ζωή. Με συγκινεί γιατί αυτές οι γυναίκες είναι μπουλουκτζούδες, (μέλη μπουλουκιού/περιφερόμενου θίασου) και αν αναλογιστεί κανείς πόσο μεγάλη είναι η ταλαιπωρία, και οι αντιξοότητες εργασίας και πόσο μηδαμινό το ώφελος, καταλαβαίνει πόσο πολύ το λέει η καρδιά τους και πόσο αγαπάνε το θέατρο.

Πού κρύβεται για εσάς το μυστικό της ευτυχίας;
Το μυστικό της ευτυχίας είναι οτι δεν υπάρχει μυστικό στην ευτυχία. Έχουμε όλοι μας μέσα μας ευτυχία, κυρίως ως παιδιά και όσο μεγαλώνουμε, την ξεχνάμε, δεν της μιλάμε και ψάχνουμε να βρούμε μυστικά και τρόπους για να την αποκτήσουμε, ενώ η ευτυχία είναι στο εδώ και τώρα. Εάν μπορώ να μαι ευτυχισμένη την ώρα που παίζω στη σκηνή, είναι γιατί είμαι στο εδώ και τώρα. Αυτό λοιπόν πρέπει να το έχω και όλες τος υπολοιπες ώρες. Η ευτυχία δεν είναι κατι που θα ρθει μετά και αφού αποκτήσω κάποια πράγματα, ή αλλάξει κατι γύρω μου. Εγώ θα αλλάξω. Θα της ανοίξω την πόρτα να βγει απο μέσα μου και θα της μιλήσω.

Πώς μπορεί ένα νέος ηθοποιός να επιβιώσει στην Ελλάδα της κρίσης;
Ένας ηθοποιός γενικά αλλά και ειδικά στην ελλάδα της κρίσης μπορεί να επιβιώσει με τα εξής: Γερό στομάχι και ένστικτο, να μην ξεχνάει την ευτυχία του και τους λόγους που διάλεξε να κάνει αυτό το επάγγελμα, πολλή πολλή δουλειά και αφοσίωση, επιμονή, υπομονή, ταλέντο υποκριτικό αλλά και ταλέντο να εκπέμπεις το ταλέντο σου. Πρεπει να το λέει η ψυχή σου. Όλα αυτά βέβαια για κάποιον που θέλει να γίνει ηθοποιός και όχι διάσημος-έχει μεγάλη διαφορά.

Η φυγή στο εξωτερικό θα αποτελούσε λύση;
Η φυγή οπουδήποτε κατ' εμέ δεν είναι λύση σε κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα που έχεις θα έρθει μαζί σου όπου κι αν πας. Αν νομίζει κάποιος πως πηγαίνοντας στο εξωτερικό, απλά σου ανοίγονται πόρτες και λύνονται όλα, πλανάται οικτρά. Η φυγή στο εξωτερικό είναι επιλογή και όχι λύση. Δηλαδή αποφασίζω συνειδητά πως θέλω να δουλέψω πχ.στο Παρίσι και φεύγω για να το κάνω. Δεν πάω στο παρίσι γιατί έχω πρόβλημα εδώ και νομίζω πως εκεί θα λυθεί. Πάντως πιστεύω οτι όποιος θέλει να δουλέψει, θα δουλέψει και εδώ και στο εξωτερικό, αρκεί να το θέλει με όλο του το είναι.

Μελλοντικά σχέδια
Υπάρχουν κάποια σχέδια αλλα σε μια χώρα οπου η κατασταση είναι τόσο ρευστή λέμε: "εμείς κάνουμε σχέδια και οι θεοί γελάνε" οπότε το βασικό μελλοντικό μου σχέδιο είναι να ζω το παρόν και να εξελίσσομαι καθε μέρα για να υποδεχτώ το μέλλον, που μπορεί να είναι το αύριο, ή και το επόμενο λεπτό.. γιατί όχι; ξέρουμε κανείς τί μας επιφυλάσει το μέλλον; ας ζούμε με αυτό που έχουμε τώρα, αυτό μπορούμε να το αλλάξουμε. Το παρελθόν όχι, το μέλλον ούτε. . .

Θέατρο μπιπ- Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων

Μέχρι 11 Φεβρουαρίου

Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00

Γενική είσοδος: 12€ / Φοιτητικό/Μαθητικό:8€ / Ανέργων:5€ / Ατέλειες δεκτές