H Γλυκερία επέστρεψε με νέο άλμπουμ που τιτλοφορείται Βροχή των Αστεριών... και είναι πράγματι μία βροχή από εξαιρετικά τραγούδια. Είναι ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ, με 15 κομμάτια αξιόλογων δημιουργών, ενώ ανάμεσά τους και ένα ντουέτο με την Μελίνα Ασλανίδου (σ.σ. το αγαπημένο μας) αλλά και μία συνεργασία με τους Apurimac. Για το δίσκο αλλά και για πολλά άλλα μιλήσαμε με τη Γλυκερία, αποκλειστικά και μόνο για το e-go.gr.

Εβελίνα Σαρρή

Επιστρέφετε δύο χρόνια μετά την Ανοιξη με ένα άλμπουμ με 15 κομμάτια πολύ αξιόλογων δημιουργών, όπως πάντα. Αυτά τα 2 χρόνια αναζητούσατε κομμάτια ή είχατε κάνει παύση δισκογραφικών εργασιών?

Απλά δεν προγραμματίζω ότι κάθε χρόνο θα βγάλω ένα cd. Έτσι προέκυψε, κάποια στιγμή αρχίσαμε να μαζεύουμε υλικό και έτυχε να είναι μετά από 2 χρόνια. Μου έφεραν πάρα πολλά κομμάτια και επέλεξα τι μου πάει, τι μου αρέσει... όπως ξέρετε ο καθένας έχει τα γούστα του και είναι μία διαδικασία που παίρνει χρόνο.

Από το 1980 και τον πρώτο σας δίσκο "Στα μάτια κοίτα με", μέχρι τη "Βροχή των αστεριών" έχουν σημειωθεί μεγάλες αλλαγές στη δισκογραφία. Εσάς σας έχει επηρεάσει αυτό? Έχουν έρθει στιγμές που είπατε ποτέ δε θα συνέβαινε αυτό στο παρελθόν ή που σας κακοφάνηκε ο τρόπος λειτουργίας της δισκογραφίας?

Ούτως ή αλλως η δισκογραφία έχει δείξει πολλές κακές στιγμές και υπάρχουν εποχές που ο καλλιτέχνης που ψάχνει το καλό πολλές φορές αναρωτιέται "που πηγαίνουμε" και "τι κάνουμε". Ομως κατά βάθος θεωρώ ότι η δημιουργία δε σταματάει. Πάντα υπάρχουν ταλαντούχοι άνθρωποι που γράφουν πολύ καλά τραγούδια.Απλά οι εποχές διαμορφώνουν κάποιες καταστάσεις και πολλές φορές δεν επιτρέπουν να καταθέσεις την προσωπική σου γνώμη. Πρέπει να δανειστείς θεματολογικά και ηχητικά πολλά πράγματα από την εποχή σου και να τα ενσωματώσεις στη μουσική, αυτό όμως δε σημαίνει ότι σταματάς να προσπαθείς για το καλύτερο.

Θεωρείτε τελικά ότι τα πράγματα ήταν πιο εύκολα παλιότερα επειδή ήταν λιγότεροι οι τραγουδιστές ή πιο δύσκολα γιατί ήταν πιο φτωχοί οι πόροι της τεχνολογίας?

Κάθε εποχή έχει τα δικά της και καμιά φορά ακόμη και μια αρνητική εξέλιξη μπορεί να φέρει και κάποια καλά. Για παράδειγμα η τεχνολογία ενώ βοηθάει πολύ σε πολλές καταστάσεις, ενέχει τον κίνδυνο να καταστρέψει το συναίσθημα ή άλλες φορές χρησιμοποιείται υπερβολικά. Οπως και να χει, το τραγούδι επειδη καταρχάς είναι συναίσθημα, πρέπει οπωσδήποτε να σε αγγίξει πρώτα. Αν αφαιρέσεις το συναίσθημα χρησιμοποιώντας την τεχνολογία, τότε το τραγούδι χάνεται, μένει ένα ψυχρό προϊόν.

Έχετε τραγουδήσει πολλά είδη τραγουδιού: λαϊκά, έντεχνα, ρεμπέτικα και δημοτικά. Απολαμβάνετε κάποιο περισσότερο?

Έχω περισσότερη αδυναμία στα λαίκά και στα παραδοσιακά. Επίσης θεωρώ οτι αν κάποιος μπορεί να πει ένα δημοτικό μπορεί να πει τα πάντα. Και δε μιλάω για κάποιον που τραγουδάει μόνο δημοτικά τραγούδια κι έχει μεγαλώσει αποκλειστικά και μόνο με αυτά. Μιλάω για ανθρώπους σαν και μένα -θα μιλήσω για μένα γιατί γνωρίζω τον εαυτό μου-. Εγώ έχω την απαραίτητη παιδεία, κι έχω τόσα πολλά ακούσματα σε σχέση με το παραδοσιακό αλλά ταυτόχρονα είμαι ένας άνθρωπος που ζω και την κάθε εξέλιξη της εποχής μου, κι έτσι μπορώ να τραγουδήσω όλα τα είδη... Εκτός από τζαζ ίσως που δεν είναι στην παιδεία του Έλληνα, αλλά την αγαπώ πολύ ως είδος.

Επομένως θα κάνατε μία πιο «προχωρημένη» συνεγασία? Με κάποιο χιπ χοπ συγκρότημα ας πούμε?

Αν εχω μια ενδιαφέρουσα πρόταση γιατι όχι, δεν έιμαι αρνητική. Έχω κάνει ακραίες συνεργασίες κατά καιρούς, έχω συμμετάσχει σε πολλες προσπάθειες έτσι κι αλλιως που έχουν στεφθεί με επιτυχία.

Όταν επιλέγετε τραγούδια, έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού το κοινό ή καταλήγετε σ’ αυτό που μιλά σε σας ακόμη κι αν ξέρετε ίσως ότι κάτι μπορεί να μην είναι τόσο "εμπορικό"?

Το πρώτο πράγμα νομίζω που σκέφτεσαι είναι αν σ' αγγίζει εσενα- δε σκέφτεσαι τον κόσμο. Οι εταιρείες, οι παραγωγοί, μπορεί να το σκέφτονται, αλλά εμένα πρέπει να μ' αγγίξει πρώτα. Τον κόσμο τον σκέφτεσαι ίσως αργότερα, όταν τελειώσεις και θέλεις να αλλάξεις κάτι μουσικά ή ερμηνευτικά ή ακόμη και τον τρόπο που θα πεις live ένα κομμάτι στο οποίο ξέρεις πώς αντιδρά ενδεχομένως το κοινό.

Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?

Πολύ ωραία ερώτηση... θα έβαζα τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι. Είναι ένας σπουδαίς δίσκος. Θα έβαζα και το Ρεμπέτικο του Σταύρου Ξαρχάκου, από την ταινία Ρεμπέτικο. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω, αλλά θα κατέληγα εκεί, στους μεγάλους κλασσικούς...

Η Γλυκερία θα εμφανίζεται με τον Δημήτρη Μητροπάνο στην Ακτή Πειραιώς απο τις 16 Νοέμβρη.