Ξεκίνησαν να παρουσιάζουν τα παράνομα θαύματα τους σε υπόγεια προκαλώντας σεισμικές δονήσεις με την σουπερηρωική ενέργεια τους. Ύστερα ανέβηκαν στην επιφάνεια για να βγουν στους δρόμους και να προκαλέσουν μαζικό εθισμό και μόνιμα χαμόγελα. Και μετά από αμέτρητα ξενύχτια στον αέρα, μας κάνουν να λέμε πως "Πάντα θα έχουμε τους Maraveyas Ilegal". Ευτυχώς.

Σε τι φάση είναι οι Maraveyas Ilegal αυτή τη στιγμή;

Εκτός απ το Ark, έχουμε κάποιες συναυλίες στην επαρχία, Βιέννη, Βουδαπέστη κι ετοιμαζόμαστε για το μεγάλο live στο Βερολίνο στο Haus des Rundfunks Großer Sendesaal για το Prix Europa. Εκεί βραβεύουν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, new media κτλ, φαντάσου ότι εκεί παίξανε πέρσυ οι Babylon circus, πρόπερσυ ο Emir Kusturitsa με τη μπάντα του.. Θα είναι μία ώρα συναυλία, θα παίξουμε μόνο εμείς και θα μεταδίδεται απευθείας σ’ όλη την Ευρώπη! Θα καθίσουμε πολλές μέρες εκεί και θα μαζευτούμε όλοι μαζί Ελλάδα το Νοέμβριο για τις εμφανίσεις μας το χειμώνα.

Πως σας επιλέξανε γι’ αυτο;

Από το ίντερνετ. Ήταν πρώτη χρονιά partner η ΕΡΤ, θέλανε κάποιον από την Ελλάδα και τελικά διαλέξανε εμάς.

Ο τελεταίος δίσκος (Welcome to Greece) είναι λίγο πιο πολιτικοποιημένος κι έχει πιο πολύ τσαμπουκά..

Ναι έχει κάποιες αιχμές αν και ο άλλος είχε. Έχει πιο πολύ τσαμπουκά γιατί παίζουμε κι όλοι μαζί, αισθάνομαι την ασφάλεια της μπάντας οπότε παίρνω κι εγώ θάρρος και τρέχω πιο πολύ.

Έχεις κάνει και μια δική σου πιο μικρή δισκογραφική. Είναι μια λύση σε περίοδο κρίσης;

Δεν ξέρω αν είναι απάντηση στην κρίση. Το σίγουρο είναι ότι έχει μια διάθεση αυτονομίας και αυτοδιαχείρησης του υλικού σου, των κινήσεων και νομίζω είναι καλό όταν έχεις μια μικρή εμπειρία, όρεξη και θέλεις σωστούς συνεργάτες. Οικονομικά δεν αλλάζει κάτι- είτε είσαι σε μεγάλη εταιρία είτε κάνεις κάτι τέτοιο και στα δύο δε βγάζεις λεφτά! Εντάξει κακά τα ψέμματα, οι πωλήσεις έχουν πέσει πολύ.

Είχες γράψει και μουσική για την την ταινία «Η κληρονόμος». Πως ήταν σας διαδικασία από άποψη ελευθερίας και περιορισμών;

Όχι εγώ η marvelous lab productions! Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Όταν συνεργάζεσαι είτε για μια ταινία είτε για ένα θεατρικό έχεις να κάνεις με μία σύνθετη ομάδα, όπως ο σεναριογράφος, ο σκηνοθέτης, πολλοί άνθρωποι που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα, οπότε οφείλεις κι εσύ να είσαι μέλος της ομάδας. Υπηρετείς την εικόνα κι αυτό που θέλει ο σκηνοθέτης και στη συγκεκριμένη περίπτωση εμένα μ' ενδιέφερε πιο πολύ το score, ήθελα να παίξω με την εικόνα κι όχι να κάνω ένα συγκεκριμένο τραγούδι και μέσα απ’ αυτό να βγει κάτι. Μ’ άρεσε που μπορούσα να παίξω και με μουσικούς όπως ο Λάμπης από τους Modrec και το είδα σαν παιχνίδι. Κι επίσης δημιουργήθηκαν και κάποιες μουσικές που μπορώ να χρησιμοποιήσω στο μέλλον.

Πως συνδέεται η στατιστική με τη μουσική;!

Όλοι λένε ότι υπάρχει μια σύνδεση αλλά εγώ δεν την έχω καταλάβει! Το μόνο που συνδέω είναι τις δύο ηλικιακές περιόδους: φοιτητή και εργαζόμενου. Δούλεψα ως στατιστικός και χρειαζόταν για να καταλάβω πόσο πρέπει να τα δώσω όλα για τη μουσική. Γιατί άλλη ελευθερία σου δίνει..το λέμε πολλές φορές μεταξύ μας ότι είναι δώρο αυτό που κάνουμε. Ότι είμαστε εδώ έξω, κάναμε πρόβα , δεν έχουμε ωράριο και δουλεύουμε σχετικά λίγες μέρες αλλά απαιτεί μία προσήλωση και μια συνέπεια για να έχει μια πορεία αυτό και μια διάρκεια. Αλλιώς άμα το δεις τελείως χύμα και μες το χαβαλέ δεν έχει καμία διάρκεια συνήθως.

Όταν αρχίσατε να γίνεστε πιο γνωστοί και άρχισαν να σας καλούν σ εκπομπές, σε πειροδικά κτλ φοβήθηκες μήπως «καεί» όλο αυτό που είχες στο μυαλό σου για το συγκρότημα;

Κοίτα όποτε συμβαίνει αυτό σε καλούν σχεδόν από παντού και από πολύ διαφορετικού είδους εκπομπές και γενικότερα μίντια. Θέλω να πηγαίνουμε εκεί που είναι πιο κοντά στην αισθητική μας κι όσον αφορά αυτούς που εμπλέκονται και το ύφος γενικότερα.

Όταν θες εσύ κάτι πολύ και δεν συμφωνούν οι άλλοι τι γίνεται;

Ε δεν γίνεται αυτό συχνά. Σαφώς έχω μια πιο αυξημένη ευθύνη, είμαι σε μια πιο ιδιαίτερη θέση, όπως θες πες το,αλλά απ την άλλη είμαστε τόσο κοντά με τα παιδιά και συζητάμε τα πάντα. Σέβομαι πάρα πολύ τη γνώμη τους και μ' επηρεάζουν εννοείται. Δεν έχω βρεθεί ποτέ στη δύσκολη θέση να επιβληθώ με μεγάλη προσπάθεια κι ούτε εγώ το θέλω και μ’ αρέσει.

Είστε από τις μπάντες που είναι γεννημένες για live. Σας αγχώνει ότι δε θα βγει στο στούντιο το κλίμα που υπάρχει στις συναυλίες;

Κοίταξε σ’ αυτό το δίσκο ας πούμε θέλαμε να πετύχουμε να βγει αυτό το feeling που δημιοργείται και στη συναυλία. Νομίζω ότι σχεδόν το καταφέραμε, δηλαδή έχει μια ενέργεια, είναι πιο απελυθερωμένο από το προηγούμενο άλμπουμ παρ' όλες τις υπερβολές που μπορεί να ‘χει μέσα, έχει περισσότερα πράγματα απ’ ότι θα είχε ένας καθαρά «στουντιακός» δίσκος. Στην παρούσα φάση το νέο υλικό που ετοιμάζουμε μπορεί να είναι κάτι πολυ διαφορετικό, να μην είναι τόσο πολυ live αλλά πιο πειραματικό να έχει πιο ανοιχτή ενορχήστρωση και με πιο πολλά όργανα. Ας πούμε για τις συναυλίες μας το χειμώνα ψάχνουμε να έχουμε κι άλλα όργανα στη σκηνή, εγώ θα παίζω και πιάνο και μπαγκλαμαδάκι, ο Νίκος κρουστά, ο Ilan μελόντικα. Θέλουμε γενικώς να υπάρχει ένα άνοιγμα ενορχηστρωτικό και να μη μένουμε σε κάθε δίσκο με την εμπειρία του προηγούμενου κι απλά να προσθέτουμε κάτι παραπάνω. Να είναι κάθε δίσκος μια εμπειρία διαφορετική.

Δεν είναι και λίγο παγίδα να κάνεις συνέχεια διαφορετικά πράγματα και στο τέλος να χάσεις το στυλ σου;

Κανονικά πρέπει να αισθάνεσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες αλλά απ' την άλλη πρέπει να καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν και κάποια όρια και θέλει μια συνέπεια από το παρελθόν σου.

Όλοι σας κάνετε και πολλά διαφορετικά πράγματα εκτός από τη μπάντα...

Αυτό είναι πολύ βασικό. Το να έχουμε όλοι ανησυχίες πέραν της μουσικής και πέραν του συγκεκριμένου γκρουπ νομίζω ότι λειτουργεί πολύ θετικά στην ψχολογία μας, το ότι ανανεωνόμαστε μ’ άλλα πράγματα και μετά πάλι βρίσκουμε τη χαρά της συνεύρεσης μας. Δηλαδή αν είχαμε ένα πρότζεκτ αποκλειστικά και όλες οι ανησυχίες, έξοδοι ακόμα και ο βιοπορισμός βγαίνουν μέσα απ’ αυτό, θα δημιουργούσε μια ένταση αλλά εμείς είμαστε λίγο πιο πολυδιάστατοι.

Είχε γράψει ένας για τον δίσκο: «Ελευθεριακός, ερωτιάρης, καταφέρνει να ξαναφέρει στο ελληνικό τραγούδι τον αντισεξισμό που χρειάζονταν! Και αυτό το κάνει με έναν τρόπο που αγγίζει το νέο κύμα σεξουαλικής απελευθέρωσης της νεολαίας.» Πιστεύεις ότι έχουμε απελευθερωθεί και στη μουσική και γενικά ή το κάνουμε λόγω μόδας;

Ποιος το πε αυτο; Ο Ασκητής;! Καλά εγώ το κάνω με μια διάθεση σαρκαστική και χιουμοριστική χωρίς να θέλω να βγάλω κάποιο ηθικό δίδαγμα μέσα απ’ αυτό. Το ότι δε μ’ αρέσουν οι δεσμέυσεις ισχύει και μ’ αρέσει να τις κοροιδεύω κατά κάποιο τρόπο, ειδικά τις μόνιμες. Πρέπει οι άνθρωποι να έχουν μια τάση απελευθέρωσης και να μην επιδιώκουν τη μονιμότητα, δηλαδη αν έρθει μόνη της και αβίαστα, ευχαρίστως να την έχουμε και να είμαστε κι ευτυχισμένοι. Αλλά τώρα να μην την επιδιώκουμε με γραπτές συμβάσεις και τελετές..αυτό κοροιδεύω λίγο.

Απλά ξέρεις κουβαλάμε τα κλασσικά ελληνικά στερεότυπα για τις σχέσεις κι ειδικά τις μακροχρόνιες και μας πιάνει το άγχος αν δεν τα τηρούμε..

Κοίτα, εγώ με το κομμάτι «Δύο γυναίκες» ήθελα να κοροιδέψω το «Που να βρω μια να σου μοιάζει» (που μας μάθανε κι απ’ αυτό) και να πω ότι η πορεία του ανθρώπου είναι τόσο περίεργη που εκεί που δε βρίσκει αυτή που της μοιάζει ξαφνικά δεν βρίσκει μόνο μία αλλά έρχεται κι άλλη και δεν ξέρει τι να κάνει. Έτσι είναι η ζωή έτσι κι αλλιώς..αλλά κι η μουσική- τραγουδάς κάτι σήμερα που να μην σ’ αντιπροσωπεύει αύριο. Είναι η απαθανάτιση μιας στιγμής σαν να κοιτάς μια φωτογραφία. Αν κάνεις κάτι μόνο και μόνο λόγω μόδας δεν έχει και νόημα, δεν βγάζει κάτι αληθινό.

Σ’ ενοχλεί να βάζουν ταμπέλα στη μουσική σας;

Όταν με ρωτάνε τι μουσική παίζουμε δεν ξέρω ν’ απαντήσω και νομίζω κανείς δεν ξέρει! Οπότε έχουμε απεμπλακεί απ’ αυτή τη λογική της ταμπέλας, δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης. Το να καθόμαστε να λέμε είναι εναλλακτικό τι δεν είναι χάνομε χρόνο και ενέργεια για ν’ αναλύσουμε τι σημαίνει καθένα απ’ αυτά και τελικά δεν ξέρουμε που να κατατάξουμε τους εαυτούς μας. Καλύτερα να μη μπορείς να καταταχθείς πουθενά. Αν διευκολύνει αυτούς που ξέρουν και γράφουν για μουσική το να κατατάξουν κάτι κάπου ας γίνει δε μ’ ενοχλεί. Εγώ δεν ξέρω να το κάνω...ξέρω τα βασικά- τρία τέταρτα, ροκ, ska, reggae, Tom Waits και Τσιτσάνης αυτά! Άκουγα χθες το «Μην κλαις» της Σωτηρίας Μπέλλου, η οποία αντικειμενικά δεν έχει καμιά φωνή φοβερή, δηάδη αν έβγαινε σήμερα μπορεί και να μην περνούσε αλλά έχει μια αμεσότητα τρομερή. Ούτε καρικατούρες ούτε στολιδάκια.

Τώρα προσπαθούμε να έχουμε όλοι περιεργα στυλ πιο πολύ..

Σήμερα έχουμε την ανάγκη να ενταχτούμε κάπου, να πούμε ότι εμείς κάνουμε αυτό οι άλλοι κάνουν εκείνο κι αυτοί είναι βλάκες γιατί εμείς κάνουμε κάτι καλύτερο. Αυτο νιώθω όμως ότι φεύγει σιγά σιγά..είμαι αισιόδοξος.

Σ' επηρεάζει γενικά η κακή κριτική κι η κατινιά που υπάρχει μερικές φορές;

Όχι δε μ' ενοχλεί. Πάντα υπάρχουν μερικοί χαβαλέδες- κακοί που λένε πράγματα. Ας πούμε είδα τις προάλλες στο youtube ένα άσχημο σχόλιο για μένα και λίγο αστείο..Ε γέλασα τι να κάνω! Για να το λέει κάτι δεν του κατσε καλά. Μια κριτική από κάποιον που εκτιμώ που μπορεί να είναι συνεργάτης μου, να είναι η μάνα μου ή ένας δημοσιογράφος αν είναι είναι κακή με την έννοια ότι μου λέει κάποια ελαττώματα κτλ δεν στεναχωριέμαι μόνο αλλά προσπαθώ να καταλάβω τι δεν πήγε καλά. Αλλά τώρα στα comments του χαβαλέ εντάξει δε δίνεις και πολύ σημασία. Εξάλλου το ίντερνετ έχει ένα τέτοιο χαρακτήρα, ο καθένας γράφει ό,τι θέλει όπως κι ένας μπορεί να γράψει οτιδήποτε μ' ένα σπρέυ στον τοίχο. Που θα ξέρεις ποιος είναι; Απλά στο ίντερνετ είναι πιο εύκολο!

Με ποιον μουσικό θα μπορούσες να κάτσετε σε μια πλατεία και να πίνετε μπύρες όλη μέρα;

Με τον Tom Waits για ν’ ανακαλύψω τι τύπος είναι αυτός. Είναι ένα είδος μόνος του, μας επηρεάζει όλους κι έχει φοβερή μπάντα. Επίσης επειδή αγαπώ και τον Jim Jarmusch, τον έχω δει και μέσα από τις ταινίες και τον λατρεύω όλο αυτόν τον κόσμο.

Ραντεβού στο Ark..

Είναι μια πολύ ωραία κίνηση..τιμούμε και αγαπάμε τέτοιες κινήσεις κι ειδικά την Archangel πο κάνει ωραία cd. Γίνεται πρώτη φορά με χαμηλό εισιτήριο κι είναι μια καλή ευκαιρία να μαζευτούμε όλοι μαζί αν και τα λέμε κι εκτός σκηνής με τους περισσότερους.

*Ψάξε, ψάξε και θα τους βρεις:

-Ark festival, Τρίτη 14 Σεπτεβρίου, Τεχνόπολη (μαζί με Monika, Xaxakes, Leon, Burger project)

-στo myspace υπόγειο τους

-στις facebook γειτονιές τους εδώ κι εδώ

Κική Παπαδοπούλου