«Δεν μπορείς να πεις κάτι άλλο από το να πεις πως είναι η «άνοιξη» της ελπίδας, όταν βλέπεις κόσμο να διαδηλώνει για τα δικαιώματά του. Πρέπει να αφυπνιστούμε ενάντια σε εκείνα που εξοντώνουν την αξιοπρέπειά μας. Το τραπεζικό σύστημα δεν αλλάζει. Η απληστία, το οξυγόνο του. Ο κόσμος πρέπει να σταθεί «απέναντι» σε όλα αυτά που αλλάζουν τη ζωή του χωρίς να ρωτηθεί».
Ο Τζιμ Γκλένι, ο μπασίστας με το ευγενικό πρόσωπο, προλογίζει την εμφάνιση των «Τζέιμς», της μπριτ - ποπ μπάντας που ίδρυσε μαζί με τον κιθαρίστα Πολ Τζίλμπερτσον το 1982, μιλώντας για εκείνα που πρέπει να συμβούν στον κόσμο ώστε να δείξει, επιτέλους, καλύτερος.
Οι James συγκρότημα με ιστορία γεμάτη χιτ στην «ανεξάρτητη» βρετανική ποπ, ετοιμάζονται για ακόμα μία συναυλία στην Αθήνα. Θα εμφανιστούν την 1η Μαΐου στο Κλειστό Φαλήρου - Γήπεδο Tae kwo do. Αν θέλετε να ακούσετε ξανά ζωντανά τους μικρούς ποπ ύμνους τους, σαν τα «Say something», «Ring the bells», «Sit down» και «Come home», η δική σας εμφάνιση στη συναυλία τους είναι επιβεβλημένη.
Η τηλεφωνική συνέντευξη που είχαμε με τον Τζιμ Γκλένι είχε ως προορισμούς της την αγάπη της μπάντας για την Ελλάδα, την άποψή του γύρω απ’ αυτά που τον ενοχλούν (και μόλις τα διαβάσατε παραπάνω) και την πίστη του πως οι James δεν είναι κάτι σαν μπαγιάτικη μουσική σαλάτα που πωλείται ακόμα χάρη στις αναθυμιάσεις που προκαλεί το γευστικότατο παρελθόν της»...
«Την πρώτη φορά που ήρθαμε στην Αθήνα, το 2001, ήμασταν «σκοτωμένοι». Δεν μιλούσε ο ένας στον άλλο. Αυτά έως τη στιγμή του λάιβ. Ο ενθουσιασμός του κοινού λείανε τις άθλιες, μικρές διαφορές μας... Η Ελλάδα ένωσε τους James θυμάται ο Τζιμ Γκλένι.
Υστερα απ’ όσα είπατε σκέφτομαι πως οι James του 2010 θα μπορούσαν να είναι μια πολιτικού τύπου ποπ μπάντα...
ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ Η ΜΟΥΣΙΚΗ.
«Οι James είναι μέρος της ζωής μου. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτούς. Είναι όμορφα που πλέον ζούμε αρμονικά (τα μέλη των James εντός τους συγκροτήματος. Η μουσική μάς δίνει ζωή. Η επικοινωνία που αναπτύσσουμε με το κοινό είναι υπέροχη. Θα προσπαθήσω αυτό το γκρουπ να μένει ζωντανό όσο περισσότερο μου είναι δυνατό», λέει ο μπασίστας του συγκροτήματος Τζιμ Γκλένι.
Οι James χαίρονται τη ζωή με τον δικό τους τρόπο. Οταν είναι στη σκηνή, χαίρονται να βλέπουν κόσμο που χαμογελά από ευχαρίστηση για τα τραγούδια τους. Ωρες σκέφτομαι πως, πλέον, στη σκηνή ανεβαίνω για τον λόγο που μόλις σας εξήγησα.
Μόλις λύσατε μια απορία. Από το 2007 δεν έχει υπάρξει καλοκαίρι που να μην επισκεφτήκατε την Ελλάδα. Προφανώς αυτό σας δίνει ευχαρίστηση...
Εχετε απόλυτο δίκιο. Πλέον έχουμε φίλους στη χώρα σας. Πλέον γνωρίζουμε πού θέλουμε να πάμε τα βράδια. Πλέον όταν ακούμε τη λέξη «Ελλάδα», η σκέψη μας τρέχει σε σολντ άουτ συναυλίες.
Πρώτη φορά στην Αθήνα ήρθατε το 2001. Τότε για συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού. Τι θυμάστε απ’ εκείνη τη βραδιά;
Τότε, όταν προσγειωθήκαμε στην Αθήνα, ήμασταν «σκοτωμένοι». Δεν μιλούσε ο ένας στον άλλο. Αυτά έως τη στιγμή του λάιβ. Ο ενθουσιασμός του κοινού λείανε τις άθλιες, μικρές διαφορές μας. Είναι φορές που όταν βρίσκεσαι στη σκηνή κοιτώντας εκείνους που τη μοιράζεσαι, λες «δεν τους αντέχω άλλο, είναι κενοί, άχρηστοι, κυνικοί εγωιστές».
Στην Αθήνα, τότε, αυτό δεν μπορούσε να συμβεί απλώς και μόνο γιατί βλέποντας το ασφυκτικά γεμάτο θέατρο να χειροκροτεί, να χαμογελά, να φωνάζει το όνομά μας αισθανθήκαμε πως το μίσος ανάμεσά μας δεν είχε νόημα. Η Ελλάδα έσωσε τους James. Κατά κάποιον τρόπο ή κυριολεκτικά έπειτα απ’ εκείνη την εμφάνισή μας στην Αθήνα αισθανθήκαμε πως αξίζει να παραμένουμε συγκρότημα.
«The night before» είναι ο τίτλος του μίνι άλμπουμ που μόλις κυκλοφορήσατε. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτήν τη δουλειά;
Εχει κομμάτια που τα ηχογραφήσαμε σε διάφορες τοποθεσίες. Σε αυτό το CD θέλουμε να δώσουμε την εικόνα που κυριαρχεί στις πρόβες μας. Κάποια τραγούδια από το «The night before» ηχογραφήθηκαν στην Αθήνα. Οταν μετά τη συναυλία που δώσαμε το 2008 ζητήσαμε από τους διοργανωτές και φίλους να μείνουμε μερικές ημέρες περισσότερο στην πόλη.
Είστε χορτοφάγος;
Οχι, αλλά γιατί το λέτε αυτό;
Σας θυμάμαι από τις συναυλίες. Εχετε το λουκ χορτοφάγου. Θα μπορούσατε να είστε...
Στο παρελθόν, για δέκα χρόνια ήμουν χορτοφάγος.
Θέλετε να μου πείτε γιατί διαλέξατε το James ως όνομα του συγκροτήματός σας; Θα μπορούσε να λεγόσασταν Τζορτζ, Εντμοντ ή Τζον;
Οχι, οι James θα μπορούσαν να λέγονταν μόνο James Αυτό γιατί λατρεύαμε τον ήχο της κιθάρας του Τζέιμς Κερκ. Θυμάστε τους «Οραντζ Τζους»; Το ίντι - ποπ συγκρότημα που κυκλοφόρησε υπέροχη μουσική στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Ο Τζέιμς Κερκ ήταν ο προικισμένος συνθέτης και κιθαρίστας τους. Τον θαυμάζουμε. Πήραμε το μικρό του όνομα ως όνομα για την μπάντα μας.
Γιατί ακόμα υπάρχει κοινό που διασκεδάζει με μουσική από τη δεκαετία του ‘80;
Δεν έχω ιδέα. Εχετε την εντύπωση πως τότε δεν ακούστηκε ενδιαφέρουσα μουσική;
Είστε ο κατάλληλος να δώσει απάντηση σε αυτό.
Θεωρώ πως η ποπ που ακούστηκε τότε ήταν καλή. Θυμάστε την εποχή που ακούγαμε τα γκρουπ της «Πόστκαρντ». Αυτή η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία από τη Σκοτία, τη δεκαετία του ‘80 κυκλοφόρησε «διαμαντένια» άλμπουμ. Μουσικές δουλειές που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θα έπρεπε να ντρέπομαι γι’ αυτό;
Παντοδύναμη ποπ ατραξιόν
Οι James ονομάστηκαν έτσι το 1982 στο Μάντσεστερ. Πριν ήταν μια μπάντα που έδινε σκόρπιες συναυλίες σε μπαρ της πόλης. Πρώτος που πίστεψε στις ικανότητές τους ήταν ο Τόνι Γουίλσον. Ο, τότε, μεγαλοπαράγοντας μοντέρνων τεχνών του Μάντσεστερ και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Factory (που για χάρη της έχουν ηχογραφήσει συγκροτήματα του βρετανικού new wave όπως οι Joy Division, οι New Order οι A Certain Ratio οι Section 25)
Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1983. Ηταν ένα σινγκλ τριών τραγουδιών. Ο μουσικός τύπος της Βρετανίας το αποθέωσε. Επόμενο βήμα ήταν να ανοίγουν τις συναυλίες των Smiths Από τότε για τους φίλους της ανεξάρτητης ποπ «αναρτήθηκε» το ερώτημα εάν και κατά πόσο οι James είναι μια καλή μπάντα ή απλώς ένα κακέκτυπο του υπέροχου γκρουπ που κλήθηκαν να προλογίζει τις εμφανίσεις του. Το πρώτο άλμπουμ τους λέγονταν «Stutter». Κυκλοφόρησε τον 1986. Εφτασε έως τη θέση 68 του βρετανικού Τοπ 100.
Με την προσθήκη άλμπουμ και σινγκλ που κέρδιζαν μέτρια επιτυχία η αυγή της δεκαετίας του ‘90 τους βρήκε σε φόρμα. Το 1990 κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους. Το «Come home» μπήκε στο Τοπ 40 της Βρετανίας.
Εναν χρόνο αργότερα ήρθε το σινγκλ «Sit down», που έφτασε έως τη 2η θέση στο ίδιο τσαρτ. Οι James πλέον ήταν δυνατοί να βγάλουν sold out χώρους χωρητικότητας άνω των 10.000 ατόμων. Το άλμπουμ «Seven», που βγήκε στα δισκάδικα το 1992, έφτασε στη δεύτερη θέση του Τοπ 10.
Από τότε έως το 2001, χρονιά που το συγκρότημα διαλύθηκε για πρώτη φορά λόγω αποχώρησης του, φημολογείται εγωκεντρικού, τραγουδιστή Τιμ Μπουθ, οι James ήταν μια παντοδύναμη ποπ ατραξιόν. Το συγκρότημα επανήλθε στις περιοδείες και τη δισκογραφία το 2007. Κυκλοφόρησαν το, πολύ καλό, άλμπουμ «Hey Ma» το 2008. Εως σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 12 άλμπουμ.
Η ταυτότητα
Πρωτομαγιά στο Φάληρο
Πέρυσι οι James κατάφεραν κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν. Να γεμίσουν για τρεις συνεχόμενες βραδιές το Θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη. Το ίδιο είχε συμβεί το 2008 στη συναυλία που έδωσαν στο φεστιβάλ Eject και το 2007 στη συναυλία που έδωσαν στο «Τοίχος των Εθνών» στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Το συγκρότημα θα εμφανιστεί την 1η Μαΐου στο Κλειστό Φαλήρου - Γήπεδο Tae Kwo do. Στη συναυλία αναμένεται να ερμηνεύσουν όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους, καθώς και κομμάτια από το νέο μίνι - άλμπουμ τους με τίτλο «The night before».
(Συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο)
