Με αφορμή τις δύο εμφανίσεις της στο Ρυθμό, η Ευρυδίκη μας μίλησε για τα όνειρά της, τα Live και τις αναμνήσεις της, αυτά που θέλει και αυτά που τη θυμώνουν... Το Σάββατο που πέρασε η Ευρυδίκη ανέβηκε στη σκηνή του Ρυθμού και έλαμψε. Τραγούδησε, μίλησε, συγκινήθηκε, ταξίδεψε και μας ταξίδεψε... Κάπως έτσι ξεκινήσαμε και την κουβεντα μας...
Mε αφορμή το συγκινητικό εναρκτήριο βιντεάκι στο Ρυθμό, θα ήθελα να ρωτήσω... Σε τι ηλικία συνειδητοποίησες ότι θέλεις να γίνεις τραγουδίστρια και πότε ξεκίνησες τελικά?
Aπό τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μόνο που έκανα ήταν να τραγουδάω. Νομίζω ότι οι γονείς μου το συνειδητοποίησαν πριν από μένα, γιατί εκφραζόμουν πάντα καλύτερα τραγουδώντας. Ήμουν τυχερή γιατί μεγάλωσα σε μία οικογένεια που δεν στέκονταν εμπόδιο στα θέλω των παιδιών τους, αλλά συμπαραστέκονταν και βοηθούσαν με όσα μέσα διέθεταν. Έτσι από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα μαθήματα μουσικής και στην ηλικία των 14 χρόνων ήταν πια όλα ξεκάθαρα στο μυαλό μου για το τι ήθελα να κάνω μεγαλώνοντας. Δεν υπήρχε άλλος δρόμος για μένα από αυτόν της μουσικής και του τραγουδιού. Τότε έφτιαξα τα πρώτα γκρουπάκια, άρχισα να λαμβάνω μέρος σε διαγωνισμούς και να ονειρεύομαι δίσκους, συναυλίες και το χειροκρότημα του κόσμου!
Αυτή η παράσταση στον Ρυθμό ήταν άκρως συναισθηματική, τουλάχιστον για τους θεατές στην ηλικία των 30+, γιατί με κάθε τραγούδι ερχόταν στο μυαλό και μια εποχή. Σχολείο με "Το Μόνο που Θυμάμαι", σπουδές με το "Συγνώμη"... Και περασμένοι έρωτες με το "Μίσησε Με..." Εσύ όταν τραγουδάς μπαίνεις στη διαδικασία του να ταξιδεύεις σε στιγμές της ζωής σου? Συγκινήθηκες στο Ρυθμό το Σάββατο με κάποια σου ερμηνεία επειδή σε γύρισε πίσω?
Πάντα ταξιδεύω μέσα από τα τραγούδια μου. Ζω για αυτές τις στιγμές που βρίσκομαι στη σκηνή και αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να νιώσει και να εκφραστεί... Και συγκινούμαι πάντα όταν συειδητοποιώ πόσα χρόνια έχουν περάσει από τα πρώτα μου τραγούδια και βλέπω ότι ο κόσμος τα αγαπάει, τα θυμάται και τα τραγουδάει μαζί μου. Στο Ρυθμό ένιωσα να συγκινούμαι ακόμα περισσότερο όταν για πρώτη φορά πήρα την κιθάρα μου μετά από χρόνια και τραγούδησα το ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΗ, ένα τραγούδι που έγραψα για την Κερύνεια και είχα την ανάγκη να το μοιραστώ με τον κόσμο που ξέρω ότι με αγαπάει και που δεν περιμένει από μένα μόνο τις επιτυχίες, αλλά και τραγούδια που για διάφορους λόγους με αγγίζουν με έναν ξεχωριστό τρόπο. Όπως επίσης και ο τρόπος που δέχτηκαν και αγκάλιασν τα καινούργια μου τραγούδια που πάντα στο πρώτο άκουσμα είμαστε πιο αυστηροί και δύσκολοι.
Ένα μουσικό σου όνειρο που δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη?
Πιστεύω ότι έχω πραγματοποιήσει τα όνειρα μου και αν κάποια πράγματα τα έκανα διαφορετικά από αυτο που είχα στο μυαλό μου όταν ξεκινούσα, είναι γιατί μεγαλώνοντας άλλαξαν τα θέλω και οι προτεραιότητες μου. Θεωρώ πάντως ότι έχω πετύχει αυτό που με ενδιέφερε, το να μπορώ να λειτουργώ σε αυτό το χώρο έχοντας πια σαν κριτήριο μόνο την αγάπη μου για τη μουσική. Έτσι βάζω καινουργιους στόχους για να κάνω συνέχεια καλύτερα πράγματα και πιο ουσιαστικά, τουλάχιστον με τον τρόπο που αυτά εκφράζουν εμένα.
Πες μας ένα στίχο ενός κομματιού σου που έχει λειτουργήσει κάποια στιγμή σαν σταθμός μέσα σου?
Είναι τόσα κι άλλα τόσα που μπερδεύουν το μυαλό
που τυφλώνουν τη ψυχή μου και δε βλέπει ουρανό
είναι τόσα κι άλλα τόσα που μαγεύουν το κορμί
και σα φίδια τόσα χάδια με τυλίγουνε
ένα από τα πρώτα τραγούδια που έγραψα και έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα!
Αδυναμίες σου στο Ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο?
ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ και TORI AMOS
Τι σχεδιάζεις για το καλοκαίρι που έρχεται?
Φέτος το καλοκαίρι θα κάνω συναυλίες παρέα με τον Χρήστο Δάντη και τον Γιώργο Παπαδόπουλο.
Δείχνεις πολύ ήρεμος άνθρωπος. Τι σε βγάζει εκτός εαυτού?
Οχι πολλά πράγματα..κυρίως το ψέμα. Δεν ανέχομαι τους ανθρώπους που νιώθω ότι με κοροιδεύουν. Είμαι πάντα υπέρ της "πικρής αλήθειας".
Σε ποιον θα ήθελες να κάνεις μήνυση?
Υποθετικά μιλώντας, σε αυτόν που θα ένιωθα ότι με προσέβαλε, με αδίκησε και με δυσφήμισε ανεπανόρθωτα.
Σε ποιο κόμικ ή παραμύθι θα ήσουν ηρωίδα?
Από τα παραμύθια που διάβαζα στον γιο μου όταν ήταν μικρός, ο αγαπημένος μου ήρωας ήταν ο PETER PAN, αλλά δεν νομίζω ότι θα ταίριαζα εγώ σ αυτό το ρόλο.
Και για το τέλος... Αν είχες την ευκαιρία να βάλεις ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?
Οπωσδήποτε Χατζιδάκι και Θεοδωράκη και όχι μόνο ένα. Ολο το έργο τους είναι σημαντικό! Είναι οι μεγάλοι μας συνθέτες και το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής μας κληρονομιάς το οφείλουμε στην ψυχή και το ταλέντο αυτών των ανθρώπων.
Ε.Σ.
