Και μόνο το εναρκτήριο κομμάτι, με τον Γουίλ Φέρελ υπό το όνομα Τζάκι Μουν να τραγουδάει μία λουσάτη φανκ σύνθεση του Νάιλ Ρότζερς (Chic), με τον ίδιο τον ηθοποιό να υπογράφει και τους στίχους, σε προϊδεάζει θετικά γι αυτό που θα ακολουθήσει. Και αυτό που ακολουθεί είναι δώδεκα φανκ δυναμίτες της οκταετίας 1968-1976, με τους Brothers Johnson, τις LaBelle, τους War (διπλή συμμετοχή), τον τζαζίστα Ρόνι Λος (διασκευάζει Στίβι Γουόντερ), το φεμινιστικό ξέσπασμα της Τζιν Νάι, το σπαρακτικά χαρούμενο «Give Me Just Α Little More Τime» των Chairmen Of The Board, τους υπέροχους Blackbyrds, τους Sly & The Family Stone επίσης με διπλή συμμετοχή, τους Ohio Players (στο κλασικό «Love Rollercoaster») και τον Κέρτις Μέιφιλντ στο υπέρτατο «Μovin On Up» να θυμίζουν ότι οι μαύροι το κάνουν καλύτερα. Το άλμπουμ κλείνει με τη συμπαθέστατη διασκευή του Ιλάιτζα Κέλι στο «Shining Star» των Earth Wind & Fire. White men cant funk: αυτό είναι γεγονός - μπορούν όμως να ακούνε «μαύρη» μουσική και να εκτιμούν την ανωτερότητα της αφροαμερικανικής φυλής.

Σπήλιος Λαμπρόπουλος