Το Ταξίδι

15.07.2011
Όταν το ένθετο γαστρονομίας μιας κυριακάτικης εφημερίδας αναθέτει στο διάσημο κωμικό Στιβ Κούγκαν να γράψει κριτική για έξι εστιατόρια στη Βόρειο Αγγλία, εκείνος για να μην κάνει ένα μοναχικό ταξίδι αναγκάζεται να ζητήσει από τον φίλο του, Ρομπ Μπράιντον, να τον συντροφεύσει.

Πρωτότυπος τίτλος: The Trip

Σκηνοθεσία: Μάικλ Γουιντερμπότομ

Πρωταγωνιστούν: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον

Πλοκή: Όταν το ένθετο γαστρονομίας μιας κυριακάτικης εφημερίδας αναθέτει στο διάσημο κωμικό Στιβ Κούγκαν να γράψει κριτική για έξι εστιατόρια στη Βόρειο Αγγλία, εκείνος, για να μην κάνει ένα μοναχικό ταξίδι, αναγκάζεται να ζητήσει από τον φίλο του, Ρομπ Μπράιντον, να τον συντροφεύσει.

Γνώμη: Σαν ανεπίσημο σίκουελ του «Tristram Shandy: a cock and bull story» και στην πραγματικότητα μονταρισμένο υλικό της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς του BBC, το «Ταξίδι» δίνει την ευκαιρία στον Κούγκαν και τον Μπράιντον να υποδυθούν και πάλι τους εαυτούς τους, ή τουλάχιστον τις εκδοχές των εαυτών τους που ταιριάζουν με την κεντρική ιδέα, και να περάσουν το σύνολο της ταινίας αυτοσχεδιάζοντας αστεία και μιμήσεις, μια αποστολή-παράδεισος για κάθε κωμικό.

Αναγνωρίζει κανείς τη γενναιότητα των συντελεστών να αφεθούν σε μια τόσο αντισυμβατική φόρμα (αν δύο τόσο γνωστά ονόματα έκαναν μια κωμική ταινία του συρμού, θα θησαύριζαν), όμως το ρίσκο δεν είναι πάντα πετυχημένο. Όπως συμβαίνει συχνά με τα σενάρια που βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό, υπάρχει μια ασυνέπεια στον ρυθμό, όπως και στο επίπεδο των διαλόγων. Παρόλ’αυτά, κάποιες σκηνές πετυχαίνουν διάνα: οι εφιάλτες του Κούγκαν, ο διάλογος για το λόγο που όλες οι αποστολές ξεκινούν την αυγή, το πώς η φωνή του Μάικλ Κέιν έχει μεταβληθεί με τα χρόνια, όλα ευρήματα ξεκαρδιστικά που σε κάνουν να εύχεσαι για ένα πιο σφιχτό σενάριο, όπου αυτές οι στιγμές δε θα ήταν ευτυχή ατυχήματα αλλά μέρος ενός αξιότερου συνόλου.

Χριστίνα Λιάπη