Ένα χρόνο και βάλε μετά τα γυρίσματα, και αρκετούς μήνες μετά την πρεμιέρα της ταινίας στις Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, τα «Κωλόπαιδα» παραμένουν - δυστυχώς - πιο επίκαιρα από ποτέ. Οι τρεις φίλοι που έχουν αποφασίσει να τα αφήσουν όλα πίσω και να αναζητήσουν μια πιο ελεύθερη ύπαρξη στο Βερολίνο, αντιπροσωπεύουν πλέον ένα γνώριμο φαινόμενο της σημερινής νέας γενιάς, όχι απομεινάρια του παρελθόντος όπως θεωρούσαμε την οικονομική μετανάστευση μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Οι ήρωες του πρωτοεμφανιζόμενου σεναριογράφου και σκηνοθέτη Στέλιου Καμμίτση παίρνουν την απόφαση ένα χρόνο πριν και η ταινία τούς βρίσκει στο τελευταίο τους βράδυ, το οποίο περνούν τριγυρνώντας στην πόλη τους και αναθεωρώντας στην πορεία όσα ξέρουν για την ζωή τους, τις επιθυμίες τους, το μέλλον τους, και ο ένας για τον άλλον.

Δύσκολο σαν εγχείρημα να χωρέσεις τόσες κοσμογονικές αλλαγές σε 12 ώρες και το τελικό αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο άνισο αλλά φιλόδοξο. Το σενάριο χάνει γρήγορα την συμπαθητική παιχνιδιάρικη διάθεση της αρχής και υιοθετεί μια άβολη σοβαρότητα που δεν ταιριάζει ούτε στην ιστορία ούτε στους τρεις άπειρους πρωταγωνιστές, των οποίων η αβίαστη χημεία λειτουργεί καλύτερα όταν το ύφος είναι πιο ανάλαφρο. Πάντως, ο Καμμίτσης αποζημιώνει με τις ελκυστικές αλλά όχι κλισέ εικόνες της άδειας Αθήνας του Αυγούστου, που φιλοξενούν ιδανικά το αεικίνητο πνεύμα που ταιριάζει στους πρωταγωνιστές του και δίνουν το απαραίτητο φόντο για να περιγράψει αυτήν την γενιά και ηλικία, και δίνει υποσχέσεις για το μέλλον.

Χριστίνα Λιάπη