Σε μια εποχή που οι γιαπωνέζικες ταινίες τρόμου και τα ριμέικ τους γνωρίζουν επιτυχία ακόμα κι όταν στερούνται οποιασδήποτε πρωτοτυπίας, αξίζει να ανακαλύψει κανείς ένα φιλμ που αποτελεί απαύγασμα του είδους. Μπαίνοντας στα χωράφια των ανέκαθεν δημοφιλών στην Ιαπωνία ιστοριών φαντασμάτων, ο Κανέτο Σίντο δημιούργησε κάτι πιο σύνθετο από μια απλή ταινία τρόμου.

Βασισμένη σε ένα παραδοσιακό μύθο, η ταινία ξεκινά με το βιασμό και τη δολοφονία δύο γυναικών από μια ομάδα σαμουράι εξαθλιωμένων από τις συνθήκες του πολέμου στη φεουδαρχική Ιαπωνία. Η μεταμόρφωσή τους σε εκδικητικά πνεύματα που παρασύρουν στο δάσος περαστικούς σαμουράι για να τους πιουν το αίμα είναι ζήτημα χρόνου: ως εδώ όλα υπακούουν στις συμβάσεις του είδους. Όταν όμως ο σύζυγος και γιος των γυναικών επιστρέφει με τιμές από τον πόλεμο και ορίζεται υπεύθυνος για την εξόντωση των φαντασμάτων, μια απλή ιστορία εκδίκησης μετατρέπεται σε τραγική σύγκρουση αγάπης και καθήκοντος.

Χωρίς να χάνει ευκαιρία να εκφράσει έντονα ταξικά σχόλια και αντιπολεμικά μηνύματα, ο Σίντο ενσωματώνει στοιχεία από το θέατρο Νο και Καμπούκι χωρίς να χάνει τίποτα από την κινηματογραφική του αίσθηση. Με τα πιο απλά τρικ, μετρημένη χρήση αργής κίνησης και της τεχνικής των ακροβατικών με τη βοήθεια αόρατων “καλωδίων”, επιτυγχάνει τα μέγιστα: μια επιβλητική ατμόσφαιρα του μεταφυσικού που και τα πιο σύγχρονα ψηφιακά εφέ δύσκολα θα μπορούσαν να επαναλάβουν.