H Μόρβερν, υπάλληλος σούπερ μάρκετ σε κάποια μουντή σκωτσέζικη κωμόπολη, ξυπνάει το πρωί των Χριστουγέννων και βρίσκει το φίλο της νεκρό στο πάτωμα της κουζίνας. Χωρίς πολλή σκέψη, αποφασίζει να κρατήσει κρυφό το θάνατο και συνεχίζει σα να μη συμβαίνει τίποτα. Το ίδιο βράδυ θα βρει στον υπολογιστή του εκλιπόντος το σημείωμα αυτοκτονίας μαζί με ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα, το οποίο και θα οικειοποιηθεί, προτού ξεσηκωθεί να φύγει για διακοπές στην Ισπανία παρέα με την κολλητή της φίλη και την...πιστωτική κάρτα του αυτόχειρα...

Όχι, δεν πρόκειται για το πορτρέτο μιας...τρελής, όπως πιθανόν να προϊδεάζουν το θεατή τα αρχικά γεγονότα, ούτε όμως και μια αμοραλιστική σάτιρα.

Τη Μόρβερν Κάλαρ, η οποία ξέρει τι ακριβώς θέλει (μια αφορμή να σαλπάρει για μια άλλη ζωή) και πώς να μάχεται με τη μοίρα (γιατί να κλάψεις για ένα τετελεσμένο γεγονός που μπορεί να σηματοδοτήσει την έναρξη ενός καινούριου;) ποτέ δε θα μπούμε στον κόπο να την κρίνουμε -ούτε καν στην εντελώς ιδιοφυή σκηνή όπου πετσοκόβει μεθοδικά το πτώμα περιμένοντας να ζεσταθεί η πίτσα της! Μάλιστα, όχι μόνο θα τη δεχτούμε αβίαστα, αλλά και θα τη θαυμάσουμε για το θάρρος, την αποφασιστικότητα και την ακεραιότητά της.

Επιτυχία της Βρετανής Λιν Ράμσεϊ (Ratcatcher), η οποία εμπιστεύεται τόσο τις επιρροές (ο Μικελάντζελο Αντονιόνι είναι ο πρώτος που έρχεται στο νου) και το υλικό της (ένα καλτ μυθιστόρημα του Βρετανού Άλαν Γουόρνερ) όσο και, κυρίως, την εξαιρετική της πρωταγωνίστρια Σαμάνθα – «Συμφωνίες και Ασυμφωνίες» - Μόρτον, η οποία ούτε στιγμή δε χάνει τον έλεγχο της ζυγαριάς ανάμεσα στις αδυναμίες και το ντετερμινισμό του χαρακτήρα της Μόρβερν Κάλαρ. Βραβείο Νεότητας στο Φεστιβάλ Καννών 2002.