Βασισμένος στις εμπειρίες του πατέρα του από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ζουλάφσκι αποφεύγει τη ρεαλιστική αντιμετώποιση αντίστοιχων θεμάτων. Αντίθετα, ενισχύει το αίσθημα σύγχυσης του πολέμου και αξιοποιεί μια σχεδόν γλαφυρή απεικόνιση της βίας και της γκραν γκινιόλ ατμόσφαιρας μιας ταινίας τρόμου.

Φορτωμένο με δυσερμήνευτους συμβολισμούς, μυστηριώδεις χαρακτήρες και την ίδια μανιακή ενέργεια που διακατείχε το «Σημασία Έχει ν' Αγαπάς» και η «Δαιμονισμένη Γυναίκα», το εφιαλτικό μα συναρπαστικό ντεμπούτο του πιο αμφιλεγόμεου Πολωνού σκηνοθέτη συμπληρώνει, δίπλα τους, την τριάδα των παρανοϊκών αριστουργημάτων μιας άνισης καριέρας.